Χαιρετισμούς από Αστυπάλαια!

Έτσι έχουμε βαφτίσει το μεγάλο βράχο στα δεξιά της παραλίας στο Λιβάδι. Φαραώ!

Η Αστυπάλαια έχει σχήμα πεταλούδας. Στενή στη μέση, γύρω στα 150 μέτρα λένε πως είναι το νησί στο σημείο αυτό, και ανοίγει δυο φτερούγες, μία δυτικά όπου και η Χώρα, και μία ανατολικά όπου βρίσκεται η Μαρτιζάνα. Τα τελευταία χρόνια δίνεται ιδιαίτερη ώθηση ανάπτυξης στο ανατολικό τμήμα, της Μαρτιζάνας ή Μαλτεζάνας ή με το επίσημο όνομα: Ανάληψη.

Το αεροδρόμιο κατασκευάστηκε δίπλα στη Μαρτιζάνα.

Το λιμάνι μετακόμισε κι αυτό ξαφνικά από τη Χώρα σε ένα άγονο σημείο του νησιού και στη μέση περίπου της διαδρομής Χώρας - Μαρτιζάνας.

Φέτος παρατηρήσαμε ότι και ο δρόμος ακόμη ήταν πολύ καλύτερος προς Μαρτιζάνα... Ή να το πούμε και αλλιώς: Ο δρόμος από τη Χώρα προς το Λιβάδι ήταν σε απαράδεκτα χάλια. Και όμως, το ωραιότερο τμήμα του νησιού είναι η δυτική του φτερούγα... Γιατί την αφήσανε σε τέτοια χάλια;

Το νέο λιμάνι - όσο απίστευτο και αν φαίνεται, βρίσκεται ακριβώς πίσω από το Στενό, δεξιά από το λατομείο που διακρίνεται στο βάθος. Τίποτε άλλο δεν υπάρχει εκεί. Ξεραΐλα και ερημιά. Κατεβαίνεις από το καράβι και λες: "Ωχ, πού βρέθηκα!"

Η ταλαιπωρία τεράστια για τους ταξιδιώτες... Και ειδικά αν κανείς το συνδυάσει και με την ώρα άφιξης στο νησί. Άγρια μεσάνυχτα πάντα... Άντε και να είσαι χωρίς μεταφορικό μέσο... Και να θες να βρεις δωμάτιο να μείνεις. Βεβαίως τους καλοκαιρινούς μήνες περιμένουν εκεί τα δύο λεωφορειάκια. Πόσους όμως να χωρέσουν κι αυτά; Χαμός...

Κανείς μας δεν μπορεί να καταλάβει αυτή την αλλαγή του λιμανιού. Μόνο ταλαιπωρία μας έχει προσθέσει. Η εξήγηση λένε πως είναι στις απαιτήσεις των ναυτιλιακών εταιριών...

Είναι το ασπράκι που διακρίνεται δεξιά από το λατομείο... Βρίσκεται στη βόρεια ακτογραμμή της Αστυπάλαιας και έτσι τα πλοία κερδίζουν μίλια. Οι επιβάτες; Είπαμε, κερδίζουν απίθανη ταλαιπωρία.

Και σαν να μη φτάνει αυτό, τους καλοκαιρινούς μήνες είναι αδύνατον να βρεις και εισιτήριο για Πειραιά. Οι περισσότεροι υποχρεωνόμαστε να σπάμε το ταξίδι στη μέση, να πηγαίνουμε δηλαδή Νάξο ή Πάρο, για την οποίες υπάρχουν άφθονα εισιτήρια όλως περιέργως... και να πληρώνουμε φυσικά διπλά έξοδα...

Και σημειώνω από τα φετινά εισιτήρια που έκοψα... αυτοκίνητο από Πειραιά - Αστυπάλαια: 77 ευρώ.

Αυτοκίνητο από Αστυπάλαια για Νάξο, δηλαδή το μισό ταξίδι, 78 ευρώ.

Το μυστικό εδώ είναι η επιδότηση για την άγονη γραμμή. Η Αστυπάλαια είναι άγονη γραμμή. Ο εφοπλιστής επιδοτείται για να την εξυπηρετεί. Έτσι το εισιτήριο είναι σχετικά φτηνό και για τον επιβάτη. Καθώς όμως δε βρίσκει εισιτήριο για Πειραιά, και σπάει το ταξίδι στη μέση, όχι μόνο δεν είναι φτηνό το εισιτήριο αλλά ιδιαίτερα αρμυρό. Συν βεβαίως την απίθανη ταλαιπωρία.

Αρκετοί φίλοι φέτος που χρόνια έρχονταν στην Αστυπάλαια, προτίμησαν φέτος άλλους τόπους για τις διακοπές τους. Και όσοι ήρθαμε, είμαστε αγανακτισμένοι με όσα τραβήξαμε και με πολλά που συναντήσαμε εδώ...

Ένα από αυτά και ο δρόμος, ο περιφερειακός της Χώρας και η συνέχειά του που οδηγεί στο Λιβάδι:

Ο μισός δρόμος στρωμένος άσφαλτο, ο άλλος μισός σκαμμένος. Ρωτήσαμε το γιατί... Πέρασαν λέει κάποιοι σωλήνες και δεν πρόλαβαν λέει να τον στρώσουν μετά. Και τον άφησαν σ' αυτή την κατάσταση ως τιμωρία εκείνων που θα υποστούν την ταλαιπωρία να φτάσουν στην Αστυπάλαια με αυτοκίνητο. Αφενός θα πληρώσουν πανάκριβα την αποκοτιά τους και αφετέρου θα καταστρέψουν εδώ τα λάστιχά τους. Άσε τον κίνδυνο για μετωπική στις στροφές...

Δείτε τι τραβάμε επάνω στις στροφές:

Δεξιά, στο καλό κομμάτι της ασφάλτου, παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Αριστερά προσπαθούμε να στριμωχτούμε και τα δύο ρεύματα κυκλοφορίας... Το μηχανάκι στο βάθος όπως βλέπετε αναγκάζεται να κινηθεί στη μέση για να γλιτώσει τον παλιόδρομο. Λίγη απροσεξία, λίγη παραπάνω ταχύτητα και νάτο το ατύχημα... Μη συζητήσουμε τι σε περιμένει μετά. Νησί της άγονης γραμμής είναι εδώ. Και το λιμάνι; Στην άλλη άκρη...

Βέβαια αμέσως μετά τη στροφή, σε αποζημιώνει η θέα του κάστρου που σου κόβει την ανάσα με την ομορφιά του, αλλά τι τα θες; Είναι κρίμα και άδικο ένα τόσο όμορφο νησί να μην το προσέχουν και να μη δίνουν σημασία μία στους ανθρώπους που θα το επισκεφθούν. Πώς να ορθοποδήσει μετά ο τόπος;

Όλοι οι φίλοι και οι γνωστοί εδώ που ασχολούνται με τον τουρισμό, είναι απελπισμένοι και απογοητευμένοι. Γράψτα μου λένε, μη και συγκινηθεί επιτέλους κανένας. Μας έχουν καταστρέψει με όλα αυτά.

Και επαναλαμβάνω, είναι μεγάλο κρίμα, γιατί το νησί είναι πανέμορφο και οι άνθρωποι μάλαμα...

Η ταλαιπωρία συνεχίζεται αμείωτη και μετά τους Μύλους για όσους κατεβαίνουμε στο Λιβάδι:

Δείτε εδώ χάλια... όλος ο δρόμος είναι έτσι ακριβώς. Συν τα αυτοκίνητα που παρκάρουν όπου βρουν και δημιουργούν εκρηκτική κατάσταση σε ορισμένα σημεία. Αν βρεις μπροστά σου λεωφορείο ή φορτηγό, κάνεις το σταυρό σου και αρχίζεις το όπισθεν... Σημειωτέον ότι υπάρχουν και γκρεμοί από κάτω χωρίς κανένα προστατευτικό.

Ο μόνος δρόμος που βρήκαμε φρεσκοστρωμένο ήταν ο δρόμος για τη Μαλτεζάνα:

Και με γραμμούλα στη μέση. Όχι πως είναι ό,τι καλύτερο, ούτε εδώ υπάρχουν στοιχειώδεις προδιαγραφές ασφαλούς διέλευσης, πχ. δεν υπάρχουν σημεία στάθμευσης για κάτι έκτακτο και κάποια σημεία είναι και στενά και με κλίσεις περίεργες, αλλά είναι μακράν καλύτερος ο δρόμος από τον άλλο που οδηγεί στο Λιβάδι.

Δεν ξέρω αν αυτή η κατάσταση φέτος οφείλεται σε ανικανότητα των υπευθύνων ή υπάρχει και σκοπιμότητα. Πάντως στη δεύτερη περίπτωση θα πρέπει να σκεφτούν ότι δύσκολα ένας που μένει στο Λιβάδι θα ξεκινήσει να επισκεφθεί το άλλο μέρος του νησιού. Για ποιο λόγο να ξεσκίσει τα λάστιχά του; Και ας έχει και εκεί μερικά όμορφα μέρη, όπως η παραλία του Στενού:

Η παραλία στο Στενό και πάλι. Ιδιαίτερα αβαθής και με κρύα νερά. Τα πιο κρύα στο νησί. Μας είπανε ότι εκεί πέφτουν πηγές, γι' αυτό είναι τόσο κρύα τα νερά. Σε μέρες καύσωνα όπως σήμερα, είναι η ιδανική λύση.

Αν δεν είχε τις ομπρελίτσες και τις ξαπλώστρες, θα ήταν καλύτερα... Αλλά αυτό είναι κακό που έχει απλωθεί σε όλες τις παραλίες του νησιού πλέον. Η Αστυπάλαια που κάποτε αγαπήσαμε δυστυχώς δεν υπάρχει πια. Και φταίμε όλοι γι' αυτό...

Η θέα της Χώρας από το δρόμο που οδηγεί από το Στενό για Μαλτεζάνα. Ακόμη και από δω, εκείνο το κομμάτι του νησιού είναι το πανέμορφο και που κάνει τη διαφορά. Η Χώρα ολόλευκη και το στέμμα της, το κάστρο της Αστροπαλιάς.

Η Μαλτεζάνα δεν έχει τίποτε άλλο παρά τη χάρη ενός χωριού χτισμένου δίπλα στη θάλασσα. Όσο και να τη γεμίσουν με καινούρια χτίρια και εξοχικές κατοικίες, το τοπίο της δεν αλλάζει. Παραλίες καινούριες δεν μπορούν να φτιάξουν... Και ο τουρίστας της Αστυπάλαιας φτάνει στο νησί κυρίως για τη θάλασσα.

Συγκρότημα νέων εξοχικών κατοικιών που ξεφύτρωσαν στον Σχοινόντα, την παραλία της Μαρτιζάνας. Το 1986 που έφτασα πρώτη φορά εδώ, δεν υπήρχε στην παραλία αυτή ούτε καλύβα. Και πάλι δεν μπορούσε κανείς να την θεωρήσει όμορφη. Χτίζοντας καινούρια κτίρια ελπίζουν πως θα την αναβαθμίσουν;

Τουλάχιστον ας φροντίσουν λίγο και τον περιβάλλοντα χώρο που έχει τα χάλια του...

Στραβοβαλμένες κολόνες της ΔΕΗ, πρόβατα και κατσίκια που βόσκουν δίπλα στη θάλασσα... Ξεροί θάμνοι, σκουπίδια και μια άμμος μαύρη σαν λάσπη... Αυτή η είναι η παραλία του Σχοινόντα. Τι να τα κάνεις τα ωραία άσπρα κτίρια; Αν είναι για τα κτίρια, μένουμε και στην Αθήνα. Δε χρειάζεται να φτάσουμε στην Αστυπάλαια...

Μαύρη άμμος σαν λάσπη, αλλά οι ομπρέλες ομπρέλες... Γούστα είναι αυτά. Να είσαι στην Αστυπαλιά και να κολυμπάς εδώ... Ειδικά εκείνο το τσιμέντο μες στη μέση της παραλίας...

Δε θέλουμε να αδικήσουμε τη Μαρτιζάνα. Έχει και μερικές ωραίες γωνιές. Η ωραιότερη είναι η γωνιά με τα ψαροκάικα:

Δίπλα ακριβώς στα ψαροκάικα και ένα πολύ προσεγμένο ταβερνάκι:

Φαίνεται πως οι άνθρωποι που το έχουν δε βασίστηκαν μόνο στην ωραία θέα, θέλησαν και εσωτερικά ο χώρος να προσφέρει τα καλύτερα στους πελάτες.

Αλιεύτηκε από τα δέκα μέτρα βάθος με μάσκα και μόνο...

Το τελευταίο μεγάλο κτίριο στα δεξιά, στην πλαγιά του βουνού, είναι το θρυλικό Πανόραμα, που σε λίγη ώρα θα επισκεφθούμε... Είναι άφτερ το μαγαζί. Μετά τις 3 και μέχρι το ξημέρωμα...