Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος.

Τι ακριβώς είναι η ευφυΐα; Οι επιστήμονες, Σωτήρη, ερίζουν για τον ορισμό της. Κι ακόμη αναγκάζονται να μιλούν για διάφορα είδη ευφυΐας. Γι' αυτό κι εγώ παρέπεμψα στο ξύπνημα της συνείδησης.

Από κει και πέρα όμως ακόμη και αν το απλοποιήσουμε το θέμα και πάρουμε ως ευφυΐα αυτό που ο απλός άνθρωπος θεωρεί, θα σου πω ότι η εξυπνάδα και μόνο δεν αρκεί. Γι' αυτό και ο σοφός λαός λέει την παροιμία:

"Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται."

Τι είναι λοιπόν εκείνο που μας χρειάζεται; Η γνώση. Η μόρφωση. Είπαμε αρκετά για το θέμα τις τελευταίες μέρες. Θα υπενθυμίσω τον παραλληλισμό της αρετής με τη γνώση. Το ουδείς εκών κακός του Σωκράτη.

Η λέξη αρετή παράγεται από το ρήμα αραρίσκω, να είναι καλά ο Λιαντίνης που μας το δίδαξε:

Παράθεση :

Η ρίζα της λέξης αρετή, από το αραρίσκειν, δηλώνει την προσαρμογή της πράξης του ανθρώπου στο μέτρο του νόμου της φύσης.

(Εφόσον η ειλικρίνεια έχει σχέση με την αλήθεια, και όλοι γνωρίζουμε πως είναι το ίδιο πράγμα, γίνεται αμέσως φανερός ο δεσμός της αρετής με την αλήθεια.)

Ετυμολογικά η λέξη αρετή έχει την ίδια ρίζα με τις λέξεις Άρης και αρμονία, που σημαίνουν τον πόλεμο και την ειρήνη.

Δ. ΛΙΑΝΤΙΝΗ, Ο ΝΗΦΟΜΑΝΗΣ 69

Δεν είναι λοιπόν που λείπει η ευφυΐα αλλά η αρετή. Η μη συμμόρφωση του ανθρώπου με τη φύση. Γιατί όμως; Γιατί ο άνθρωπος διαχωρίστηκε από τη φύση και τραβάει άλλο δρόμο;

Μακάρι η απάντηση να ήταν απλή και να μπορούσα εδώ να τη χωρέσω... Μα δεν είναι. Θα πω μόνο πως ένα τεράστιο μεράδι της ευθύνης το φέρει η αγωγή. Είναι αυτή που παραλαμβάνει το εύπλαστο υλικό που λέγεται παιδί και αντί να το μορφώσει σωστά το παραμορφώνει.

Το παιδί, τον άνθρωπο. Τον φτιαγμένο από πηλό, χώμα... Ή αν θες και HOMA. Γι' αυτό και οι λατίνοι τον άνθρωπο τον είπαν Homo. Και ο Λιαντίνης γι' αυτόν τον Homo έγραψε το Homo Educandus που σαν όρος σημαίνει την αποκλειστική σχέση του ανθρώπου με την αγωγή:

"Δεκτικός αγωγής είναι μόνο ο άνθρωπος και η σήμανση homo educandus έχει κατηγορικό κύρος", γράφει ο Λιαντίνης. (Homo Educandus σελ. 35 )

Σήμερα το υπουργείο παιδείας της χώρας μας έχει ως έμβλημα και σήμα τη φράση:



Και είναι έτσι. Όχι ευφυΐας. Όχι εξυπνάδας. Παιδείας. Αγωγής γενικότερα. Γιατί η παιδεία αφορά περισσότερο το παιδί. Ενώ ο όρος αγωγή έχει ευρύτερη έννοια.

Ποια όμως είναι σήμερα η αγωγή που προσφέρουμε στα παιδιά μας κατ' αρχάς και στους πολίτες της χώρας κατ' επέκταση; Και ειδικά στον τομέα περιβάλλον; Ποια η περιβαλλοντική αγωγή;

Πχ τους ενημερώσανε οι υπεύθυνοι για εκείνο το 35%... Και τρέχουν όλοι να αλλάξουν κλιματιστικά. Τη γνώμη σου για το θέμα ως ειδικού και αρμόδιου, τη διαβάσαμε ήδη αγαπητέ Σωτήρη:

https://educandus.forumgreek.com/forum-f4/topic-t1227.htm#6755

Τι περιμένουμε λοιπόν από τον κοσμάκη;

Ψάχνουν οι διάφοροι να βρουν γιατί ο Λιαντίνης έκανε αυτό που έκανε. Και δεν τους καλύπτει η διαμαρτύρηση για το έγκλημα σε βάρος της αθώας νέας γενεάς. Δεν μπορούν να καταλάβουν πως το θέμα αγωγή είναι κορυφαίο.

Ακόμη κι εκείνοι που τον αγαπούν και τον διαβάζουν επικεντρώνονται συνήθως στη Γκέμμα. Κύκνειο άσμα σου λέει... Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου και έχουν βγάλει ρόζους τα χέρια μου να επιμένω πως το ευαγγέλιο του Λιαντίνη είναι το Homo Educandus. Η φιλοσοφία της αγωγής. Αυτό είναι το κλειδί. Εκεί ο κώδικας της αλλαγής της στάσης και της νοοτροπίας του σύγχρονου ανθρώπου.

Ελπίζεις,λες, Σωτήρη στην ίδια τη φύση. Μα ό,τι είχε να μας δώσει το έδωσε. Μας χάρισε συνείδηση. Κι εμείς καταντήσαμε από μόνοι μας α-συνείδητοι. Πετάξαμε το δώρο στα σκουπίδια. Γιατί; Πώς τα καταφέραμε έτσι; Εμείς τα νοήμονα όντα; Ποια η βασική αιτία της διαστροφής; Ο φόβος του θανάτου, λέει ο Λιαντίνης. Η στάση μας απέναντι στο θάνατο. Οι σημάνσεις υπάρχουν ακόμη και στα παμπάλαια κείμενα. Πχ στη Βίβλο των εβραίων. Και στο μύθο των Πρωτοπλάστων και του δέντρου της γνώσης που άλλο δεν είναι παρά το ξύπνημα της συνείδησης. Αλλά και στην ιστορία του Άβελ και του Κάιν που είναι η επίγνωση του θανάτου.

https://educandus.forumgreek.com/I-IOEIO-OUI-DNUOIDEAOOUI-h2.htm

Έμαθε ο άνθρωπος τι είναι θάνατος και τον έπιασε τρόμος και φόβος. "Δώρο" της συνείδησης αυτό. Ενώ το αρνάκι που δεν έχει συνείδηση, δεν έχει και φόβο θανάτου.

Κι εδώ θα ξαναπώ ότι δεν είναι θέμα εξυπνάδας, η συνείδηση δεν αποτελείται μόνο από την νοημοσύνη. Ο Παπανούτσος (για να μη μιλάμε μόνο για Λιαντίνη) στο βιβλίο του "ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ" κάνει λόγο για:

1. ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΠΟΥ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ
2. ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΠΟΥ ΣΥΓΚΙΝΕΙΤΑΙ
3. ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ

Όλα αυτά μαζί συνιστούν τη συνείδηση, δηλαδή το ψυχικό μας κέντρο. Ο κοσμάκης το λέει απλά ψυχή. Οι επιστήμονες το αποκαλούν συνείδηση.

Υποτίθεται πως και με τα τρία αυτά θα έπρεπε να ασχολείται η αγωγή. Στην πράξη όμως περιορίζεται συνήθως στο πρώτο. Παραφουσκώνει δηλαδή τα μυαλά των παιδιών με γνώσεις. Έστω και αν η σύγχρονη παιδαγωγική επιμένει πως είναι λάθος αυτή η μέθοδος. Έτσι και εκπίπτει από αγωγή σε εκπαίδευση.

Από την άλλη υπάρχουν πολλοί άλλοι πρόθυμοι φορείς αγωγής που αναλαμβάνουν να διαστρεβλώσουν το συναίσθημα. Ως βασικό ένοχο ο Λιαντίνης κατηγορεί εδώ τις θρησκείες. Κυρίαρχος ρόλος τους είναι ασχολούνται με το πληγωμένο από το φόβο του θανάτου συναίσθημα του ανθρώπου. Και πώς; Με το ύψιστο ψέμα για μεταθανάτια ζωή.

Και πάμε στο τρίτο σκέλος. Στη συνείδηση που θέλει. Κι εκεί ανακαλύπτουμε ανθρώπους άβουλους. Ανθρώπους που δεν έμαθαν στη μεγάλη τους πλειοψηφία να χειρίζονται το υπέροχο όπλο που λέγεται βούληση.

Η έξοδος του Λιαντίνη εδώ έβαλε σημάδι. Να δείξει ποιος είναι ο μοχλός μέσα μας που αν γυρίσει μπορεί να γκρεμίσει βουνά και να μας ανεβάσει στα αστέρια. Η βούληση. Η ελεύθερη βούληση. Από τη Γκέμμα του και το Εδώ Μεσολόγγι παραθέτω:

Παράθεση :

Οι έλληνες, συλλογίστηκε, σε ερχόμενους καιρούς θα δώσουνε απάντηση στα ερωτηματικά τούτα με την ποιητική εικόνα του Διγενή Ακρίτα. Που τον επάλαιψε ο Χάρος. Που δεν εμπόρεσε να τον νικήσει. Που τον ελάβωσε με μπαμπεσιά και δόλο. Και πήρε την ψυχή του.

Το κλειδί που ξεκλειδώνει το σύμβολο τούτο βρίσκεται στη λέξη "αυτοθέλητα", σκέφτηκε. Αυτοθέλητα θα ειπεί, είπε ο Ακραγαντίνος, ότι ο Ακρίτας δεν έδωκε στο Θάνατο καιρό να τον πάρει, γιατί αποφάσισε να πεθάνει ο ίδιος, κατά τη δική του βούληση, και όχι κατά τη βούληση του θανάτου. Απλά, δηλαδή, ο Ακρίτας στοχάστηκε και έπραξε τοιούτως.

Κι αυτό είναι το υπέροχο. Γιατί αυτό το κλειδί μπορεί ο καθένας να το γυρίσει. Είναι θέμα θέλησης και μόνο. Τίποτε άλλο δε χρειάζεσαι. Μόνο να θελήσεις... Και μπορείς τα πάντα.

Τα πάντα; Να που εδώ ξαναγυρνάμε στο πρώτο, τη συνείδηση που αντιλαμβάνεται, γιατί αυτή θα ορίσει τα πάντα που θα θελήσεις. Να ο ρόλος της αγωγής. Να χτίσει μέσα στο παιδί την αλήθεια και να γκρεμίσει το ψέμα. Το κάνει; Θα υπενθυμίσω ένα απλό παράδειγμα, τον γενικό ξεσηκωμό πρόπερσι για ένα βιβλίο ιστορίας...

Κι ενώ η αγωγή πόρρω απέχει του χρέους της, έχουμε παράλληλα την καταστροφική επίδραση των θρησκειών και εκείνο τον ανομολόγητο και αβόλευτο φόβο του θανάτου που ναρκοθετεί ολόκληρο το οικοδόμημα άνθρωπος. Τα συναισθήματα. Αχ, αυτά τα συναισθήματα. Θυμάστε τι είπε ο Λιαντίνης γι' αυτά και σε σχέση με τον πολιτισμό των εβραίων και τον πολιτισμό των ελλήνων; Ή ακόμη τη διαφορά κλασικού και ρομαντικού;



Η λογική και το συναίσθημα. Ποιο από τα δυο θα κυριαρχήσει; Σε ποιο θα δώσουμε το προβάδισμα; Εδώ έρχεται η βούληση και πάλι να αποφασίσει. Θα καταφέρει ο άνθρωπος να κυριαρχήσει στα συναισθήματά του; Να τα πειθαρχήσει;

Σε τι; Μα στην αλήθεια φυσικά. Να τα προσαρμόσει στην αλήθεια. Να τα απεγκλωβίσει από τα ψέματα των θρησκειών. Εδώ το κλειδί είναι να ξεπεράσεις το φόβο του θανάτου. Ποιο είναι το φάρμακο;



Μόνο όταν έτσι δούμε τον εαυτό μας θα σταματήσουμε να φοβόμαστε το θάνατο. Και μόνο τότε θα ζήσουμε αληθινά. Θα ζήσουμε την αλήθεια. Όταν προσαρμοστούμε στη φύση. Κλειδί για όλα αυτά η δική μας βούληση. Το αυτοθέλητο. Η ελευθερία...

Ο Σολωμός όλα αυτά τα είπε με ένα στίχο:

Προφανώς δεν έγινα πειστικός ότι η ανάπτυξη πολιτισμού
τοποθετεί τον άνθρωπο ανταγωνιστικά απέναντι στη Φύση.

Και οι αρχαίοι αφού ανέπτυξαν πολιτισμό, δεν θα
μπορούσαν να ξεφύγουν απο αυτή τη νομοτέλεια.

Οι πρώτοι κάτοικοι του ελλαδικού χώρου θα πρέπει να βρήκαν μεγάλες περιοχές
σκεπασμένες με παρθένα δάση.
Το πέρασμα του ανθρώπου από το στάδιο του κυνηγού - τροφοσυλλέκτη στο στάδιο
του γεωργού - εκτροφέα, θα πρέπει να σηματοδότησε και την στροφή του ανθρώπου
στην ανταγωνιστική σχέση ανθρώπου - περιβάλλοντος.
Βέβαια αγροτικοί οικισμοί υπήρχαν στη Θεσσαλία ήδη από την νεολιθική εποχή,
όμως οι σοβαρές περιβαλλοντικές παρεμβάσεις έγιναν κατά την Ομηρική εποχή,
και είχαν αρχίσει ακόμη νωρίτερα με το εγχείρημα του Θησέα να συνενώσει τους
διάσπαρτους μικρούς αγροτικούς οικισμούς, στην πόλη κράτος και στην εξέλιξη του
σε τρυφώσα πόλη.

Η ανάπτυξη της πόλης κράτους δημιούργησε νέες πολιτικές και οργανωτικές συνθήκες,
εμπόριο, δραστηριότητες, στρατιωτικούς σκοπούς κ.λ.π.
Δημιούργησε πολιτισμό, μα και περιβαλλοντικό πρόβλημα.
Όλο και περισσότερα δάση καταστρέφονται για να μετατραπούν σε καλλιεργούμενα
χωράφια, προκειμένου να καλύψουν τις επισιτιστικές ανάγκες.
Ένας πολιτισμός για να αναπτυχθεί θέλει ύλη και ενέργεια.
Και αυτό το ξέρουν οι αρχαίοι, και το έχουν βρει. Ύλη αποκαλούν οι αρχαίοι το ξύλο.
Εύχρηστο υλικό και για πολλές δουλειές.
Το ξύλο χρησιμοποιείται για οικοδομικό υλικό, για καύσιμη ύλη, για παραγωγή ξυλοκάρβουνου, πίσσας και ρετσινιού.
Χρησιμοποιείται στην οικοτεχνία, τις ανάγκες των μεταλλείων, τις οχυρώσεις, τα γεφύρια, τις οικοδομές, και κυρίως την ναυπηγική.
Στους κλασσικούς χρόνους, παρότι το οικοδομικό υλικό έχει αντικατασταθεί εν μέρει
από την πέτρα και το μάρμαρο, εντούτοις η υπερκατανάλωση και η σπατάλη ξύλου, είναι εμφανής.

Αγαπητέ Βοιάτη, πόσο δίκαιο έχεις! Από την αρχαιότητα έως σήμερα ο άνθρωπος κατά καιρούς τα έβαζε με τη φύση. Να συγκρίνουμε τις εποχές; Ανώφελο. Από την εποχή του Δισπηλιού, της Θεόπετρας, από τη θέση Φράγχθη της Μεσολιθικής Εποχής, τα ευρήματα ή καλύτερα τα υπολείμματα που συλλέχθηκαν από οστά, μαρτυρούν τη διείσδυση του ανθρώπου ως τροφοσυλλέκτη στην αρχή, στη φύση. Η ξυλεία, πρωταρχικό δομικό υλικό και όχι μόνο. Φτάνει να σημειωθεί ότι κατά την περίοδο των Περσικών Πολέμων, Αττικά δάση βαλανιδιάς έφθασαν σχεδόν να εξαφανιστούν. Και δεν είναι μόνο τα δέντρα. Όπου η παρουσία του ανθρώπου γινόταν πιο έντονη, τόσο περισσότερο αυτός διεισδούσε στη φύση. Και όπως καταλαβαίνετε, το μόνο δέντρο που δεν φοβάται τη φωτιά είναι το δέντρο που φύτεψε ο ίδιος ο άνθρωπος με το σπόρο της απληστίας. Θεριεύει με τα χρόνια, θεριεύει με τους αιώνες. Και παρ' όλο που κάποιοι αρχαίοι πατέρες μίλησαν για το μέτρο, οι νεοέλληνες στο τέλος παραποίησαν το μέτρο, πήραν τις μετροταινίες και τεμαχίζουν την ελάχιστη φύση που έχει μείνει για την ισχυροποίηση της οικονομικής τους επιφάνειας. Στην αρχαιότητα υπήρχανε νόμοι που ο θνητός δεν τολμούσε να βεβηλώσει τη θεϊκή φύση. Σήμερα υπάρχουν νόμοι που βοηθάνε στο να βεβηλώνουμε τη θεϊκή φύση. Και πώς αυτό; Οι νεοέλληνες ανακάλυψαν ότι τα στεγανά του νόμου εξαφανίζονται με τα λεγόμενα παραθυράκια. Και ενώ κάποτε τραγουδάγαμε "άνοιξε το παράθυρο να μπει, δροσιά να μπει του Μάϊ..." , σήμερα ανοίγουμε παράθυρα για να κλείσουμε την αιώνια άνοιξη μια για πάντα στα μουσειακά αρχεία της Ιστορίας.
Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Πάντως σίγουρα δεν με απογοητεύει το γεγονός γιατί κάποιοι ελπίζουμε ότι μπορούμε κάτι να κάνουμε. Ειδαλλιώς η παντολέτειρα φύση δεν θα αργήσει να δικάσει τους υπαίτιους. Γι'αυτό καλού-κακού επειδή τα ιδιωτικά κότερα υπόκεινται σε άγρια φορολογία και είναι δύσκολοι καιροί για να φτιάξουμε κιβωτούς, πάρτε βατραχοπέδιλα και κανένα αναπνευστήρα...
Έ, όχι, αντιηλιακό δεν θα χρειαστεί. Για πολλούς αιώνες. Ελπίζω να μη σας απογοήτευσα...
Πάντως για όσους σπεύσουν να αγοράσουν βατραχοπέδιλα, καλό καλοκαίρι!

Θα συμφωνήσω και με τους δύο προλαλήσαντες. Όμως για εκείνο που λέει ο Βοιάτης, πως δεν έγινε πειστικός, έχω να σημειώσω το εξής:

Λέμε αρχαία Ελλάδα και συνήθως ξεχνάμε πως άλλη ήταν η αρχαία Ελλάδα των γεωμετρικών χρόνων και τελείως άλλη εκείνη που κατέκτησαν αιώνες αργότερα οι ρωμαίοι.

Κι αν δεν είχαν συμβεί αυτά που λες Βοιάτη, αν οι άνθρωποι δεν είχαν στραφεί αντίθετοι στους φυσικούς νόμους, δε θα είχαν καμία τύχη οι ρωμαίοι. Όπως δεν είχαν παλιότερα οι πέρσες.

Ακριβώς για το λόγο που λες κατέρρευσε ο αρχαίος κόσμος. Χάθηκε η άμεση και αληθινή σχέση με τη φύση και ο άνθρωπος ακολούθησε αφύσικους δρόμους ανάπτυξης.

Ο Λιαντίνης στο ζήτημα αυτό δε μας ξεγέλασε. Ίσα ίσα που μας άφησε ολοκληρωμένη πραγματεία για το πώς το θαύμα μεταβλήθηκε σε ερείπια. Και πώς από τους ελληνοέλληνες του τότε καταλήξαμε στους ελληνοεβραίους του σήμερα. Δεν είναι εδώ ο τόπος αυτής της ανάλυσης. Θα περιοριστώ να πω ότι η κορυφαία στιγμή ήταν λίγο πριν τα μηδικά. Και μετά άρχισε η κάθοδος και η πτώση. Μοιραίο; Ίσως να είναι και μοιραίο έτσι να συμβαίνει. Όπως όταν ανεβαίνεις στο βουνό. Φτάνεις κάποια στιγμή στην κορφή του και μετά τι; Παίρνεις ξανά το δρόμο για κάτω... (προσωπικά την εξήγηση τη δίνω με το σχήμα έρωτας - θάνατος, τους δυο αφέντες του κόσμου μας - αυτούς και αποκαλώ μοίρα)

Εκείνο πάντως που χρωστάμε ως έλληνες να ξέρουμε είναι ότι μόνο τότε ο άνθρωπος έφτασε τόσο ψηλά. Κι αυτό δεν είναι αποκύημα ρατσιστικών φαντασιώσεων. Αρκεί να δει κανείς την επίδραση εκείνου του πολιτισμού στο σημερινό κόσμο για να το καταλάβει. Κι ας έχει τα χίλια δύο στραβά. Δεν αρκούν αυτά για να εξαφανίσουν την πρόοδο που έχει κάνει ο άνθρωπος. Και μιλώ για την επιστήμη. Γιατί αυτή ήταν το ξεχωριστό δώρο των ελλήνων στον κόσμο. Η θεμελίωση της επιστήμης. Μαμή της λέει ο Λιαντίνης υπήρξε ο Σωκράτης, ο γιος του Σωφρονίσκου και της Φαιναρέτης. Αυτός την ξεγέννησε και την έφερε στον κόσμο. Γι' αυτό και τιμωρήθηκε.

Το αν οι άνθρωποι στη συνέχεια χαράμισαν σε πολλές περιπτώσεις το δώρο του Σωκράτη, δε φταίει ούτε εκείνος ούτε και η επιστήμη. Όπως δε φταίει το μαχαίρι ούτε εκείνος που το έφτιαξε αν αντί να κόψω το μήλο κόψω το χέρι μου.

Παράθεση :

Δημήτριος Λιαντίνης: «HOMO EDUCANDUS» σελ 97


Η ΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΑΚΜΗΣ ΣΑΝ ΠΡΑΞΗ

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ

Στις σελίδες που ακολουθούν θα εξεταστεί η μορφή της ζωής που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα κάτω από την επίδραση του πνεύματος του προσωκρατικού αιώνα.

Θα αναζητηθεί δηλαδή το ποιό της πράξης των ανθρώπων, το είδος της κλήσης τους στα πράγματα και στα έργα, και ακόμη η φύση της αφορμής, ο τρόπος της επιτέλεσης και το νόημα του σκοπού που απεργάστηκαν εκείνη την ορισμένη παιδευτική εμπραγμάτωση.

Αναφορικά με τα χρονικά κράσπεδα της εποχής που θα ερμηνέψω το post δεν ορίζεται. Μπορεί να λογαριάσει κανείς ότι τα πρώτα δείγματα – εύρωστα μάλιστα όσο και οι απαρχές των καρπών – βρίσκουνται στις ομηρικές περιγραφές. Το ante όμως του χρόνου δεν ημπορεί με κανένα τρόπο να ξεπεράσει το 476 π.Χ.

Μετά τη χρονιά εκείνη, που η Σπάρτη έχει κιόλας πίσω της έναν προδότη βασιλιά τιμωρημένο με το χάλκινο χιτώνα του θανάτου, που η Αθήνα έχει σημαδευτεί με το στίγμα της ιμπεριαλιστικής τροπής του Θεμιστοκλή, και κυρίως που ο αυστηρός ρυθμός της γλυπτικής έχει ήδη κατανεύσει στον πειρασμό της άνεσης, η ώρα της ελληνικής ακμής είναι ανεπίστροφα παρελθόν.

Δεν πρέπει, νομίζω, να μας παραπλανήσει το γεγονός ότι τα λαμπρά δημιουργήματα του πνεύματος και της τέχνης – ο Σοφοκλής, τα αναβαίνοντα έργα της Ακρόπολης, ο Θουκυδίδης, ο Ευριπίδης, η αρχαία κωμωδία, ακόμη και ο Πλάτων με τους σοφιστές – έρχουνται μετά το 476 π.Χ.

Εκείνο που μας ενδιαφέρει εδώ είναι η πορεία της ανύψωσης ως το σημείο της καμπής.

....................

Το 476 πχ είναι το σημείο που διαχωρίζει την πορεία του αρχαίου κόσμου. Εποχή που οι έλληνες έχουν οριστικά απωθήσει τους μήδους και μπαίνουν σε άλλη τροχιά ανάπτυξης... Είναι η εποχή που ο Περικλής ετοιμάζεται να χτίσει Παρθενώνες...

Το τραγικό είναι πως η αλλαγή ξεκίνησε με το χτίσιμο ενός Παρθενώνα και κατέληξε σήμερα να μην αντέχει αυτός ο Παρθενός (μ' αρέσει εδώ αυτή η λέξη περισσότερο) τα αποτελέσματα της ανάπτυξης. Έτσι κομματάκι κομματάκι τον μαζέψαμε και τον κλείσαμε στο μουσείο!

Και θα συμφωνήσω με τη Λουκία. Καλύτερα να τον είχαμε αφήσει εκεί έξω να πεθάνει σιγά σιγά από μόνος του... Δεν μας αξίζει στην εποχή μας να υπάρχει ένας Παρθενώνας. Και δεν αξίζει και στον Παρθενώνα το κλείσιμο στο κουτί... Πλάστηκε για να λάμπει κάτω από τον ουρανό και για να συγκατανεύει τις νύχτες στις λάμψεις των αστεριών. Να τους κρυφομιλεί το θρίαμβο του ανθρώπου. Πως μπορεί, μπόρεσε έστω μια φορά να φτάσει στο μπόι των αστεριών.

Τώρα τι; Απλώς παραδεχόμαστε την αποτυχία μας. Και βιαστήκαμε να κλείσουμε τα μάρμαρα στις αίθουσες του μουσείου σαν που έκρυψαν οι πρωτόπλαστοι με φύλλο συκής τη γύμνια τους.

Το πόσο τραγικό είναι αυτό το κατάντημα άραγε το καταλαβαίνουμε;

Θυμάμαι ακόμα που κάποτε πήρε η μάνα μου ένα καναρίνι. Δεν άντεξα να το βλέπω στο κλουβί. Και άνοιξα το πορτάκι... Ποιος να μπορούσε σήμερα το ίδιο να κάνει; Να αφήσει ανοιχτή ένα βράδυ την πολυτελή μεγάλη πόρτα... Είμαι σίγουρη πως τα ίδια τα μάρμαρα θα έβγαζαν πόδια και φτερά και θα γύριζαν στο Βράχο. Εκεί που είναι η θέση τους. Εκεί που μόνο έχουν ζωή.

Κάποτε κλαίγαμε την ξενιτεμένη Καρυάτιδα. Και από το πολύ κλάμα νομίσαμε πως η μόνη λύση είναι να αποξενώσουμε από το φυσικό τους χώρο και όλες τις άλλες αδερφάδες της...

Η Λουκία λέει πως πήγε και είδε τη δική της κόρη, του Ευθυδίκου. Εγώ πάλι δεν αντέχω να δω τη δική μου. Όπως δε θα άντεχα να δω στη φυλακή πρόσωπο αγαπημένο. Στρουθοκαμηλισμός; Όχι. Αφόρητη ντροπή που δεν μπορέσαμε να σταματήσουμε τον ξεριζωμό... Πιο πικρό και από τον άλλο της Ιωνίας.

Μα ίσως πάλι... κι αυτό κάπως με παρηγορεί... να ακολουθούν τα μαρμάρινα κορίτσια την προαιώνια καταδίκη της φυλής. Νέο Μουσείο Ακροπόλεως; Α, όχι... Νέα Οδύσσεια. Μόνο που Οδυσσέα δεν έχει το πλεούμενο. Και οι Κύκλωπες τρίβουν κιόλας τα χέρια τους και μας κοιτούν περιπαιχτικά με εκείνο το τεράστιο μάτι τους.

Κι εσύ Οδυσσέα μου εξαφανισμένος... Και δικαιωμένος με τις παραβολές των εποχών. Σε μας τι μένει; Να γράψουμε το τέλος εποχής!

Στους κλασσικούς χρόνους η Αττική έχει αποψιλωθεί,

και η ξυλεία μεταφέρεται από την Εύβοια και τις βόρειες

περιοχές της χώρας.

Στην Κρήτη η εκμετάλλευση των δασών για εμπορικούς

σκοπούς, και οι εξαγωγές σε ξυλεία κυπαρισσιού που

γίνονται σε ηπειρωτική Ελλάδα και Αίγυπτο έχουν

δημιουργήσει σοβαρό περιβαλλοντικό πρόβλημα.

Στο μινωϊκό αγρόκτημα "Βαθύπετρο" βρέθηκαν μεγάλα

πριόνια, κατάλληλα για το κόψιμο μεγάλων κορμών δένδρων.

Εφευρέτης του πριονιού θεωρείται ο Δαίδαλος.

Ο κόμπος στο χτένι για την περιβαλλοντική υποβάθμιση

της Κρήτης, έφθασε κατά το μεσαίωνα, όταν με διαταγή

της Βενετικής Γερουσίας το 1414 απαγορεύτηκε η εξαγωγή

ξυλείας από την Κρήτη.

Η ναυπηγική ξόδευε τεράστιες ποσότητες ξύλου,

δεδομένου ότι οι τεχνικές συντήρησης του ξύλου ήταν

ανεπαρκείς, και η διάρκεια ζωής των πλοίων ήταν μικρή.



Η σπατάλη ύλης, η καταστροφή των δασών, αλλά και

οι επιτακτικές ανάγκες σε ύλη που φθάνει στην υλοτόμηση

και ιερών δασών, αναφέρεται αρκετές φορές.

Όταν ο Ξέρξης ναυάγησε στον Άθωνα, έδωσε εντολή να

κατασκευαστεί μία γέφυρα, στηριγμένη σε αγκυροβολημένα πλοία.

Από τον Ηρόδοτο μαθαίνουμε ότι αγκυροβολήθηκαν 674 πλοία

και η γέφυρα που κατασκευάστηκε είχε μήκος 1220 μέτρα,

και από τα πλάγια της κλείστηκε με κορμούς δέντρων.

Για την κατασκευή της γέφυρας αυτής υπολογίζεται ότι

χρειάστηκαν 12000 κορμοί δέντρων, με διάμετρο 20

εκατοστών ο καθένας.

Αλλά και στην κλασσική Αμφίπολη, η αρχαιολογική έρευνα αποκάλυψε γέφυρα με 12000 κορμούς δέντρων.

Η νέα πολιτικοκοινωνική οργάνωση απαιτεί όλο
και μεγαλύτερο συγκεντρωτισμό.

Η πόλη κράτος εξελίσσεται σε κράτος, μετά σε
αυτοκρατορίες, στους δύο τελευταίους αιώνες
δημιουργείται η ανάγκη υπερεθνικών κέντρων
εξουσίας.
Πρόδρομος η Κοινωνία των Εθνών που εξελίχτηκε
στον ΟΗΕ.
Και ακόμη μεγαλύτερος συγκεντρωτισμός, φθάνοντας
στις ημέρες μας στην παγκοσμιοποίηση και το παγκόσμιο
πολίτη.
Η παγκοσμιοποίηση αποτελεί την εξέλιξη της πόλης κράτους
του Θησέα.

Και ας έλθουμε τώρα στην μεγαλύτερη σύγχρονη απάτη,
την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Δεν είχα αγνοήσει το ερώτημα σου Δανάη, απλά άφησα
την απάντηση να εξελιχθεί μαζί με τη ροή του θέματος.

Τι ξέρουμε σήμερα όλοι για το περιβαλλοντικό πρόβλημα
του πλανήτη; και για ποία πράγματα έχουμε πειστεί;

- Υπάρχει υπερθέρμανση στον πλανήτη.
- Στην ατμόσφαιρα υπάρχει τρύπα του όζοντος, που
επιτρέπει την ηλιακή ακτινοβολία να εισέρχεται χωρίς
να φιλτράρεται, και να υπερθερμαίνει τον πλανήτη.
- Για το φαινόμενο ευθύνονται οι υψηλές ποσότητες έκλυσης CO2 στην ατμόσφαιρα.
- Οι πάγοι λιώνουν.
- Η στάθμη των ωκεανών ανεβαίνει επικίνδυνα.
- Λίμνες ξεραίνονται.

Αιχμή του δόρατος αυτής της καμπάνιας ο βραβευμένος με
Νόμπελ Ειρήνης Al Gore, με το ντοκυμαντέρ του
"Μία ενοχλητική αλήθεια".
Αν και λέγεται ότι για κάθε ομιλία του ο
νομπελίστας αμοίβεται με το ποσό των 250.000 δολ.

Για να μην παρεξηγηθούμε θα πρέπει να καταστήσουμε
σαφές ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι ένα
πραγματικό γεγονός.
Αυτό που ενδεχομένως δεν γνωρίζουμε είναι απο τι
προκαλείται, απο ποίους και γιατί χρησιμοποιείται, και
εν πάσει περιπτώσει τι λένε άλλοι επιστήμονες που
χαρακτηρίζονται ως αιρετικοί.

Το περιεχόμενο του ντοκιμαντέρ του Al Gore, ‘Μια Ενοχλητική Αλήθεια’, πρέπει να πούμε πως δεν έχει υποστήριξη από κανέναν έγκριτο επιστήμονα και αρκετοί το έχουν επικρίνει.
Διανοούμενοι, επιστήμονες, μετεωρολόγοι και ακτιβιστές,
αντιστέκονται στο κλίμα υστερίας που έχει δημιουργηθεί
και δηλώνουν:

‘Δεν υπάρχει αποδεδειγμένη σχέση μεταξύ της ανθρώπινης δραστηριότητας και της υπερθέρμανσης του πλανήτη’.

Η έρευνα του αστροφυσικού Piers Corbyn ο οποίος είναι δημιουργός της Μακροπρόθεσμης Πρόγνωσης της Ηλιακής Δραστηριότητας και ιδρυτής του
Weather Action Long Range Forecasters (Μακροπρόθεσμη πρόβλεψη του καιρού ).
απορρίπτει εντελώς τη θεωρία ότι το διοξείδιο του Άνθρακα είναι υπεύθυνο για την υπερθέρμανση του πλανήτη και την κλιματική αλλαγή.
Και δηλώνει:

Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να δηλώνει πως το διοξείδιο του άνθρακα ανεβάζει τη θερμοκρασία.

Μετά την εποχή των παγετώνων συμβαίνει το αντίστροφο: πρώτα ανεβαίνουν οι θερμοκρασίες και στη συνέχεια ανεβαίνουν τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα.

Παρατηρώντας τις διακυμάνσεις κατά τη διάρκεια της εποχής των παγετώνων, βλέπουμε ότι στην πραγματικότητα, η θερμοκρασία ανεβαίνει και κατεβαίνει περίπου δύο φορές γρηγορότερα και συχνότερα απ’ότι τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα πράγμα που σημαίνει ότι: τουλάχιστον για το μισό διάστημα, ακολουθούν αντίθετες κατευθύνσεις και για το άλλο μισό κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση.

Εννοώ δηλαδή ότι δεν συνδέονται μεταξύ τους. Ίσως συνδέονται με κάποιο σύνθετο τρόπο, αλλά δεν υπάρχει κανένα στοιχείο πουθενά ότι το διοξείδιο του άνθρακα ανεβάζει συστηματικά τη θερμοκρασία.

Με δεδομένη αυτήν την κατάσταση, η θεωρία αυτή είναι αποτυχημένη.

Στην πραγματικότητα, από το 1998 οι θερμοκρασίες παγκοσμίως έχουν πέσει.’

Είχα γράψει λοιπόν σε αυτό το θέμα, πως ο άνθρωπος
ως διαχειριστής του φυσικού περιβάλλοντος απέτυχε
παταγωδώς, δημιουργώντας περιβαλλοντικά αδιέξοδα.
Και τούτο έγινε επειδή η υπεροψία του σοφού ανθρώπου
δεν τον άφηνε να δεί ότι ο πλανήτης είναι πλανήτης των
ειδών και όχι πλανήτης του ανθρώπου.
Προσπάθησε λοιπόν να διαφεντέψει τον πλανήτη σύμφωνα
με τις δικές του ανάγκες, παραβλέποντας πώς όλα είναι
δομημένα πάνω σε μία θαυμαστή ισορροπία που το
καθένα κατέχει τη θέση του, και αρμονικά η ύπαρξη του
ενός είναι αλληλένδετη με την ύπαρξη του άλλου.

Αυτή την αποτυχία του ο άνθρωπος την ομολογεί,
ότι δηλαδή τα θαλάσσωσε.
Αυτό που δεν ομολογεί είναι πως εκεί οδηγήθηκε
εξ΄αιτίας της υπεροψίας του.
Αντί λοιπόν να επιστρέψει στους νόμους της Φύσης, και
να αναγνωρίσει ότι στον πλανήτη έχουν δικαίωμα και
τα άλλα είδη, έρχεται και πολύ απλά μας λέει ότι
απέτυχε το συγκεκριμένο μοντέλο διαχείρισης.
Όμως μπορούμε να δοκιμάσουμε άλλο μοντέλο διαχείρισης,
αλλά που πάλι στη φιλοσοφία του θα είναι ίδιο με το
προηγούμενο.
Ο πλανήτης του ανθρώπου, και η διαχείριση του σύμφωνα
με τις ανάγκες της λεγόμενης ανάπτυξης του.
Τα είδη;
Μπορούμε να τα διατηρήσουμε και ως μουσειακά.
Κάπου ένα πάρκο με λίγα λιοντάρια, κάπου με λίγες
αρκούδες, κάπου κάποια θαλασσόπαρκα.
Φθάνουν. Έτσι να μη χαθούν τα είδη. Κιβωτός.
Τρομάρα τους, που το περιβάλλον μπορεί να σταθεί έτσι.

Κανένας δεν αμφισβητεί την ανάπτυξη ενός ενεργειακά αδηφάγου
πολιτισμού.
Για να έλθουμε στο Κυότο, και κυνικά η ΗΠΑ να δηλώσουν ότι τίποτα
δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στο οικονομικό θαύμα της χώρας.
Απο κοντά και οι άλλοι, τι κορόϊδα είναι αυτοί να μείνουν πίσω.
Φταίνε λέει τα ορυκτά καύσιμα, και το διοξείδιο του άνθρακα, που
δημιουργεί υπερθέρμανση στον πλανήτη, και αυτό επιφέρει κλιματικές
αλλαγές, που λιγοστεύουν τις βροχές, που λυώνουν οι πάγοι, που θα
πνιγούν οι παραλιακές πόλεις, που θα καταστραφεί η ανθρωπότητα.
Μία τρομοκρατία σε βάρος της παγκόσμιας συνείδησης, προκειμένου
να δεχθεί τις λύσεις που θα προτείνει η παγκοσμιοποίηση και η
Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Στοχοποιείται λοιπόν το διοξείδιο του άνθρακα. Ο μεγάλος κίνδυνος
που απειλεί την ανθρωπότητα. Που πρέπει να πολεμηθεί με κάθε
τρόπο και με κάθε τίμημα.
Και η πρόταση είναι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.
Αλλά αφήστε για αυτές να μιλήσουμε αργότερα

Αυτή τη στρατηγική της παγκοσμιοιποίησης και της Νέας Τάξης
ακριβώς υπηρετεί το υπό συζήτηση ντοκυμαντέρ.

Με πολύ καλή δουλειά στη σκηνοθεσία και τη μουσική επένδυση,
στην αρχή μας λέει αλήθειες.
Αυτές τις αλήθειες που ήδη έχει παραδεχθεί η παγκόσμια άρχουσα
τάξη.
Παραδέχεται την καθόλου συνετή διαχείριση του περιβάλλοντος, και τα
αδιέξοδα που αυτή έχει δημιουργήσει, και μας μεταφέρει ένα κλίμα
συνενοχής μας σε αυτή την κατάσταση.
Όμως όχι.
Είμαι υπεύθυνος και έχω μερίδιο ευθύνης για αυτά που έχω.
Δεν είμαι υπεύθυνος αν η νύχτα του Λάς Βέγκας είναι πιο φωτεινή
απο την ημέρα, δεν είμαι υπεύθυνος για τον πόλεμο του κόλπου
και για τις πετρελαιοπηγές που μήνες καιγόντουσαν, σε μία εποχή που
λέμε πως το πετρέλαιο τελειώνει.
Δεν είμαι υπεύθυνος για την τεράστια ενέργεια που ξοδεύεται για να
φτιάξουν στο Ντουμπάι τεχνητά νησιά και χιονισμένες ΄Αλπεις.
Δεν είμαι υπεύθυνος για όλους τους πολέμους που γίνονται και
την τεράστια ενέργεια που καταβροχθίζουν.

Και αφού το ντοκυμαντέρ, ακολουθώντας πιστά τις γραμμές Κυότο
ενοχοποιεί και στοχοποιεί για όλα αυτά το διοξείδιο του άνθρακα, αφού
έχει καταφέρει να μας μεταφέρει ενοχές και συνυπευθυνότητες, και αφού
μας έχει τρομοκρατήσει με την απειλή της καταστροφής και τις εξαφάνισης,
αφού έχει αγγίξει τις ευαισθησίες μας μας πηγαίνει και στο δια ταύτα.
Το ζητούμενο και επιδιωκόμενο.

Στροφή απο τα ορυκτά κάυσιμα ( που έτσι και αλλοιώς τελειώνουν), στις
καθαρές, ανανεώσιμες, ανεξάντλητες πηγές ενέργειας.
Τον ήλιο και τον άνεμο.
Το μεγάλο παραμύθι!

Αγαπητέ φίλε, δεν αμφισβητώ πως έτσι έχουν τα πράγματα, έτσι όπως τα περιγράφεις:

Παράθεση :

........... ο άνθρωπος
ως διαχειριστής του φυσικού περιβάλλοντος απέτυχε
παταγωδώς, δημιουργώντας περιβαλλοντικά αδιέξοδα.
Και τούτο έγινε επειδή η υπεροψία του σοφού ανθρώπου
δεν τον άφηνε να δεί ότι ο πλανήτης είναι πλανήτης των
ειδών και όχι πλανήτης του ανθρώπου.
Προσπάθησε λοιπόν να διαφεντέψει τον πλανήτη σύμφωνα
με τις δικές του ανάγκες,.............

Μόνο στην τελευταία λέξη κρατώ επιφυλάξεις. Στις ανάγκες του ανθρώπου.

Η δική μου γνώμη είναι πως ο άνθρωπος σήμερα αντιστρατεύεται τις πραγματικές του ανάγκες, ζει δηλαδή με τρόπο που την πληρώνει και ο ίδιος και όχι μόνο τα άλλα είδη ή ο πλανήτης.

Πχ φτιάξαμε αυτοκίνητα και μετακινούμαστε συνεχώς με αυτά. Κι έπειτα μια ωραία μέρα να τα προβλήματα υγείας και ο γιατρός να συμβουλεύει περπάτημα.

Ή ακόμη κι αυτό εδώ το κουτί που το λέει η μάνα μου, ο υπολογιστής. Μας έδωσε πολλά και μας πήρε άλλα τόσα.

Πχ. Αγόρασα τις προάλλες ένα νετ μπουκ. Μια χαρά ωραία με το νέο απόκτημα. Πάω που λες στον τεχνικό για ένα άλλο ζήτημα και τι μαθαίνω; Πως τέτοια νετ μπουκ που συνδέονται μέσω κινητής τηλεφωνίας με το ίντερνετ έχουν απερίγραπτα ψηλή ακτινοβολία. Προς το παρόν μου έδωσε ένα δίμετρο καλώδιο για να απομακρύνω το στικάκι από το σώμα μου αλλά καταλαβαίνεις πως αυτό δεν είναι λύση.

Και επίσης δεν είναι το μόνο επικίνδυνο μέσα στο σπίτι το νετ μπουκ. Πόσες άλλες συσκευές που υποτίθεται υπηρετούν τις ανάγκες μας παράλληλα δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στην υγεία μας;

Το πρόβλημα είναι λοιπόν στις ανάγκες μας. Πώς τις ιεραρχούμε... Ο άνθρωπος σήμερα έχει ανακαλύψει ψεύτικες ανάγκες και τις αληθινές φορά παρωπίδες και τις αγνοεί.

Τι φταίει; Και πώς μπορεί να διορθωθεί;

Πολλοί προσπάθησαν εδώ να απαντήσουν αλλά η κατάσταση γίνεται κάθε μέρα χειρότερη. Θα πω και τη δική μου γνώμη. Εννοώ αυτή που με καλύπτει, όχι πως τη δημιούργησα. Είναι η παιδεία... Από κει ξεκινάν όλα.

Με μια διαφορά όμως. Κανένα σύστημα παιδείας δεν πρόκειται να αποδώσει καρπούς αν πρώτα οι ενήλικοι δεν αλλάξουν στάση και δεν το αποδεχθούν. Δεν μπορεί δηλαδή άλλα να διδάσκει το σχολείο και άλλα να βλέπει στην καθημερινότητα το παιδί.

Έχουμε λοιπόν δίπλα στην παιδεία την κοινωνία. Το κοινωνικό γίγνεσθαι. Και επομένως και την οργανωμένη μορφή του, την πολιτική αλλά και όλους τους άλλους κοινωνικούς θεσμούς. Υπάρχει δηλαδή εδώ μια σχέση διαλεκτική, παιδεία - κοινωνία. Τα δύο αυτά ορίζουν όλα τα φαινόμενα της ζωής μας. Και τη στάση μας απέναντι στο περιβάλλον.

Η όποια προσπάθεια να σωθεί το περιβάλλον δεν μπορεί παρά να ξεκινά από την παιδεία και τη δομή της κοινωνίας. Αλλιώς είναι αγώνας μάταιος και για να έχουμε να λέμε και μόνο.

Μας βλέπεις εμάς εδώ στο Εντουκάντους να αναφερόμαστε στο Λιαντίνη. Δεν είναι άσχετο με όσα είπα πριν.

Ο Λιαντίνης έδωσε στους ανθρώπους μια ολοκληρωμένη μέθοδο που στο βαθμό που οι άνθρωποι θα την κατανοήσουν και θα την εφαρμόσουν θα μπορέσουν να ανατρέψουν τη σημερινή πορεία προς την εξαφάνιση της ζωής από τον πλανήτη Γη.

Δεν είναι μέθοδος που προέκυψε σε ένα σοφό μυαλό. Στηρίζεται στο πετυχημένο παράδειγμα της προσωκρατικής εποχής. Και όχι μόνο. Ο άνθρωπος αυτός είχε και τα πνευματικά εφόδια και τη βούληση να μελετήσει σε βάθος όλα όσα σημαντικά έχει καταθέσει ο ανθρώπινος πολιτισμός στην κατεύθυνση αυτή.

Τα εφαλτήρια της μελέτης του ήταν αφενός η φιλοσοφία και η επιστήμη και αφετέρου η τέχνη, η ποίηση. Και με μία σημαντική παράμετρο. Πως δεν πρέπει να ξεκινάμε από τα λόγια αλλά από την πράξη. Δηλαδή δε φτάνει να λέμε ωραία λόγια αλλά πρώτα να κάνουμε τις ωραίες πράξεις.

Κυρίως όμως ο Λιαντίνης μελέτησε σε βάθος την αιτία του κακού. Γιατί ο άνθρωπος συμπεριφέρεται έτσι - αφύσικα - ακόμη και απέναντι στις δικές του ανάγκες; Η απάντηση που έδωσε έχει το όνομα: Φόβος θανάτου.

Από τη λαθεμένη μας σχέση με το θάνατο, είπε ο Λιαντίνης, ξεκινά η κακοδαιμονία. Όπως από τη σχέση με το θάνατο - τη σωστή όμως σχέση - ξεκίνησε ο κλασικός πολιτισμός που έδωσαν οι έλληνες σε μια παλιότερη εποχή.

Ο θάνατος που είναι το μόνο βέβαιο πράγμα για τη ζωή του καθενός μας. Από τη στιγμή που γεννιέσαι, πολλά πράγματα μπορεί να μας συμβούν ή να μη μας συμβούν. Ένα δε θα αποφύγουμε, το θάνατο. Και όμως τον αφήνουμε έξω από την παιδεία που δίνουμε στα παιδιά μας...

Έξω και από τη δική μας μελέτη. "Φτου φτου" φτύνουμε τον κόρφο μας όταν ερχόμαστε αναγκαστικά αντιμέτωποι μαζί του.

Δεν έχουμε την παιδεία αλλά δεν έχουμε και τη βούληση να αντιμετωπίσουμε το αναπόφευκτο γεγονός του θανάτου. Και φυσικά δεν ξέρουμε και να το διαχειριστούμε. Για διαχείριση μίλησες κι εσύ στην τοποθέτησή σου, έστω και διαχείριση του περιβάλλοντος. Είναι όμως αυτή η διαχείριση ένα τμήμα της διαχείρισης για την οποία μιλώ εδώ. Και για να γίνει αυτό αντιληπτό θα αναγκαστώ να τονίσω ότι ο θάνατος έχει δίδυμο αδερφό του τον έρωτα, τη γέννηση δηλαδή.

Η σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον αυτές τις δύο γέφυρες έχει, τη γέννηση και το θάνατο. Πώς να μάθουμε να διαχειριζόμαστε το περιβάλλον όταν δεν μπορούμε να περπατήσουμε αυτές τις δυο γέφυρες; Αυτές μας ενώνουν με όλη την υπόλοιπη δημιουργία.

Τι είναι ο άνθρωπος; Δεν είναι γέννημα και δημιουργία του περιβάλλοντος;

Και όχι μόνο γιατί τρέφεται από αυτό. Το κάθε λεπτό μας παίρνουμε αέρα στα πνευμόνια μας από το περιβάλλον. Και θερμότητα. Και τόσα άλλα που συνήθως τα ξεχνάμε και τα θεωρούμε δεδομένα. Ξεχνάμε δηλαδή πως για να ζήσουμε χρειάζεται το περιβάλλον να μας παρέχει τις δυνατότητες ζωής και επιβίωσης. Τόσο άμεσα όσο και μακροπρόθεσμα για τη διατήρηση του είδους.

Ιδιαίτερα λησμονούμε το τελευταίο. Και όμως είναι το σημαντικότερο γιατί αυτό μας δίνει και τη λύση στο φόβο του θανάτου. Μόνο αν έτσι δούμε τον εαυτό μας, ως ένα κρίκο του είδους και κατ' επέκταση και του περιβάλλοντος και του κόσμου, μόνο έτσι θα δούμε και θα αντιληφθούμε το αληθινό νόημα της ζωής μας. Και μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε τη σημασία του περιβάλλοντος και γιατί οφείλουμε να νοιαζόμαστε γι' αυτό. Αλλιώς γιατί; Αν μόνο τον εαυτούλη μας αγαπάμε (τώρα τι αγάπη είναι αυτή, ας το αφήσουμε καλύτερα... ) σημασία μία δε θα δίνουμε για το αν αύριο που εμείς θα έχουμε κλείσει τα μάτια μας θα μπορεί ακόμη ο πλανήτης να αποτελεί σπίτι του ανθρώπου.

Τι συνεπάγεται μια τέτοια αντίληψη και στάση ζωής;

Πως ναι, είμαι συνένοχος για το χάλι που σήμερα φέραμε τη Γη. Μου αντιστοιχεί μεράδι ευθύνης γιατί οι συνάνθρωποί μου δε συμπεριφέρονται σωστά. Πχ ως πολίτης συμμετέχω στην επιλογή κυβέρνησης. Έχω λοιπόν ευθύνη για το ποια περιβαλλοντική πολιτική ασκείται στον τόπο.

Ή ακόμη, μεγαλώνοντας τα παιδιά μου ως γονιός ... ή διδάσκοντας τους μαθητές μου ως δάσκαλος. Αλλά και σε όποιο άλλο τομέα της ζωής μου. Πχ ο τεχνικός που κατασκευάζει ένα νετ μπουκ ξέροντας πως αποτελεί μια βόμβα ακτινοβολίας ειδικά αν δε ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα... Χίλια παραδείγματα θα μπορούσα ακόμη να αναφέρω για τη γενικότερη ευθύνη που έχουμε και όχι μόνο την ατομική μας.

Η δική μου άποψη είναι πως η ευθύνη δεν ανήκει μόνο στο δράστη αλλά και σε όσους ανέχονται να δρα ανεύθυνα χωρίς να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να τον σταματήσουν. Ο ωχαδερφισμός και το τι με νοιάζει εμένα τι κάνει ο άλλος είναι εξίσου επικίνδυνος. Γιατί οι λίγοι κάνουν τα μεγάλα εγκλήματα αλλά οι πολλοί κάθονται και τους παρακολουθούν απαθείς. Από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνω στα πλαίσια της περιβαλλοντικής αγωγής στους μαθητές μου είναι αυτό ακριβώς, το:

ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ

Και δεν μπορεί να με νοιάζει περιορισμένα και στενά το περιβάλλον... Αλλά το σύνολο των παραγόντων της ζωής μας. Γιατί όλα μαζί ούτως ή άλλως είναι περιβάλλον.

_____________________

Αγαπητέ Βοιάτη,

δε διαφωνώ μαζί σου πως δεν μπορεί η ευθύνη να βαραίνει εξίσου όλους μας. Να το τονίσω αυτό. Όχι όμως πως δεν έχουμε καμία ευθύνη για το διπλανό μας.

Θα συμφωνήσω επίσης πως στις μέρες μας υπάρχει μπόλικη παραπληροφόρηση για το τι είναι ή δεν είναι καλό για το περιβάλλον. Αλλά να και πάλι η ευθύνη μας, να δώσουμε - να διαδώσουμε - τη σωστή πληροφόρηση. (Και η συμμετοχή σε ένα φόρουμ βοηθά τα μέγιστα στην κατεύθυνση αυτή ή τουλάχιστον μπορεί να βοηθήσει... )

Σε κάθε περίπτωση και με τους κινδύνους που απειλούν σήμερα το περιβάλλον να είναι κάτι περισσότερο από τεράστιοι, ένας συνειδητοποιημένος άνθρωπος θα έπρεπε να αφιερώνει στο θέμα αυτό ολόκληρο το 24ωρό του. Ποιος το κάνει; Ας μην πω κανένας.... Πάντως η μεγάλη πλειοψηφία δεν το κάνουμε. Και άρα έχουμε ευθύνη...

Έθεσες ταυτόχρονα πολλά ζητήματα, και σε τι
να πρωτοαπαντήσεις.

Σαφώς και η σχέση κοινωνίας παιδείας είναι μεγάλη.
Με την πρώτη πάντως να έχει το πάνω χέρι.
Είναι πολύ ισχυρότερα τα ερεθίσματα που δίνει.
Για αυτό και οι νέοι ως μαθητές ή σπουδαστές, έχουν
πιο προοδευτικές αντιλήψεις, που συνήθως αλλάζουν
αφού ενηλικιωθούν και μπούν στην παραγωγή.
Και εδώ φαίνεται να είχε δίκιο ο θεωρητικός του σοσιαλισμού,
όταν έλεγε ότι οι παραγωγικές σχέσεις καθορίζουν τις κοινωνικές
και τις υπόλοιπες.
Θυμάμαι πρίν κάποια χρόνια που έπινα καφέ σε μία καφετέρια.
Ήταν οι εποχές που έλαμπε το άστρο Κοσκωτά.
Δίπλα μία παρέα εφήβων συζητούσε, στη δική τους αργκό.
" Ρε μα...κα το θέμα δεν είναι να είσαι προκομένος για να
φτιαχτείς. Δες και το γέρο μου τόσα χρόνια που δουλεύει σαν
σκυλί, τι έκανε; Και δες και το Κοσκωτά.
Το θέμα είναι να μπείς στο κόλπο, να τους τα πάρεις, και να
κονομήσεις χοντρά."
Έτσι γαλουχήθηκαν γενιές και γεμίσαμε Βατοπέδια, και Σήμενς,
και όλα τα συναφή.
Τι να τους έλεγαν οι δάσκαλοι στα σχολεία. Τη ζωή έβλεπαν.

Ανάγκες του ανθρώπου.

Να ένα ολόκληρο καινούργιο θέμα, που θέλει
σελίδες διαλόγου για να αναλυθεί.

Παιδεία! Άλλο μεγάλο θέμα.
Ξέρεις πάντα προσπαθούθσα να καταλάβω την
πραγματική της έννοια, και ποτέ δεν τα
κατάφερνα.
Πάντα κατέληγα στον ίδιο απλοϊκό συλλογισμό.
Ένα καλούπι απο το οποίο θα έβγαινε ο αυριανός
πολίτης, κατά το αποδεκτό πρότυπο που ως κοινωνία
έχουμε ορίσει, και με τις διαδικασίες που το έχουμε
ορίσει.
Τι περιθώρεια έχεις εσύ να διδάξεις στους μαθητές σου;
Όταν τα όρια σου ορίζει ένα εκαπιδευτικό πρόγραμμα
που στόχο έχει να του παραδώσεις τους πολίτες που
χρειάζεται αύριο για τις παραγωγικές ανάγκες της κοινωνίας.
Πρίν μερικά χρόνια σε ένα διαγωνισμό ζωγραφικής μαθητών
παγκοσμίως, βραβεύτηκε ένας μαθητής απο την Αυστραλία
που είχε ζωγραφίσει ένα τοπίο, με λόφους ποταμάκια ,
χωριουδάκια, και πάνω στους λόφους ανεμογεννήτριες.
Αυτή χρειαζόταν, αυτή ήθελε, αυτή το σύστημα βράβευσε.
Αυτή τη περιβαλλοντική συνείδηση ήθελε να εδραιώσει.
Άντε τώρα εσύ δασκάλα που τα βιώματα και τα συμπεράσματα
σου είναι διαφορετικά, και δίδαξε στους μαθητές σου, ότι
οι ανεμογεννήτριες είναι ένας περιβαλλοντικός βιασμός.

Και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο έγκλημα που διαπράττουμε σε
βάρος της νέας γενιάς.
Ότι δηλαδή οι παραγωγικές ανάγκες του σήμερα καθορίζουν
τη διαμόρφωση του πολίτη του αύριο.
Και όταν αύριο ο μαθητής γίνει πολίτης, ότι τον διδάξαμε
είναι πλέον ξεπερασμένο.
Τελικά πρέπει να υπάρχει ετεροχρονισμός στη ζωή μας.
Τουλάχιστον με καμμιά 25αριά χρόνια διαφορά.

Συνεχίζοντας ο Corbyn για το θέμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη
και τα ακραία καιρικά φαινόμενα είπε:

Στην πραγματικότητα, από το 1998 οι θερμοκρασίες
παγκοσμίως έχουν πέσει.’
Αν τα ακραία καιρικά φαινόμενα προκαλούνται ή
αυξάνονται λόγω του CO2, τότε πρέπει να ρωτήσουμε:
τι προκάλεσε όλες τις προηγούμενες πλημμύρες στην ιστορία?
Το 1875 ήταν μια πολύ άσχημη χρονιά με πλημμύρες.
Ο ποταμός Trent έφτασε στα υψηλότερα επίπεδα που είχαν
ποτέ καταγραφεί έως τότε και εντελώς απρόβλεπτα,
πλημμύρησε δύο φορές.
Το Windsor επίσης πλημμύρησε και υπήρξαν βροχές
μουσώνων πάνω από το μέσο όρο.
Η γενική αύξηση της ηλιακής δραστηριότητας από το
1900 περίπου, προκαλεί μία γενική αργή άνοδο της
θερμοκρασίας, η οποία μπορεί να λήγει σήμερα.
Η πρώιμη Μεσαιωνική Θερμή Περίοδος την οποία δεν
αναγνωρίζουν οι οπαδοί της υπερθέρμανσης του πλανήτη
ήταν πολύ θερμότερη. Η Γροιλανδία ήταν πολύ θερμότερη.
Ονομάστηκε Γροιλανδία όταν ανακαλύφθηκε από τους Βίκινγκς,
επειδή ήταν κατοικήσιμη και πολλοί άνθρωποι μετανάστευσαν εκεί.
Δε συμβαίνει κάτι καινούριο σήμερα στον κόσμο που να μην έχει
συμβεί παλιότερα.
Η θεμελιώδης περιοδικότητα των αλλαγών θερμοκρασίας, είναι ο
22ετής μαγνητικός κύκλος του Ήλιου.
Η κορύφωση του τρέχοντος 22ετούς κύκλου, ήταν τις χρονιές
2002 και 2003 και τώρα βρισκόμαστε σε μία ύφεση αυτής της τάσης.
Το 2002 και 2003, ο μεταβαλλόμενος μέσος όρος της θερμοκρασίας
έφτασε το μέγιστό του, ταυτόχρονα με τη φάση
του φυσικού 22ετούς κύκλου. Έτσι, αυτό που πιστεύουμε ότι
συμβαίνει είναι ότι:
Οι παγκόσμιες θερμοκρασίες μπορεί να μην αυξάνονται κατά
μέσο όρο, αλλά τα τελευταία 10 χρόνια , μέχρι το 2002, έχουμε
δει την κορύφωση ενός φυσικού κύκλου, που συνδέεται με τον
μαγνητικό 22ετή κύκλο του Ήλιου.

Μπορώ να σας παραθέσω όλα τα ψέματα που αφορούνε
στο θέμα.
- Πρώτον ,δεν φαίνεται να έχει σχέση με όλα αυτά η επίδραση
του διοξειδίου του άνθρακα. Υπάρχει σημαντική διαμόρφωση
των τιμών του CO2, που δεν έχει καμία σχέση με την ανθρώπινη δραστηριότητα,
π.χ η ανάπτυξη των φυτών και η ηφαιστειακή δραστηριότητα.

- Επίσης, οι πυρήνες των πάγων δεν μετρούν τα ετήσια ποσά
του διοξειδίου του άνθρακα, αλλά οι τιμές κατανέμονται σε
περίοδο αιώνων, επειδή το διοξείδιο του άνθρακα είναι αέριο
και διαχέεται στον πάγο υπό μορφή φυσαλίδων.

- Είναι ψέμα επίσης των οπαδών της υπερθέρμανσης ότι,
τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα αυξάνονται τώρα
ταχύτερα από ποτέ.

Δεν υπάρχουν στοιχεία αύξησης ή μείωσης των επιπέδων
του διοξειδίου του άνθρακα ταχύτερα από πριν, επειδή δεν
μπορούμε να δούμε τέτοια πράγματα στους πυρήνες
του πάγου.

- Ένα άλλο ψέμα είναι η αύξηση της στάθμης της θάλασσας.
Έχουν γίνει σημερινές μετρήσεις στις Μαλβίδες που δείχνουν
ότι η στάθμη της θάλασσας έχει κατέβει ή έχει ανέβει η στεριά,
τα τελευταία 70 χρόνια.

- Είναι σημαντικό να πούμε πως οι μετρήσεις από τους οπαδούς
της υπερθέρμανσης του πλανήτη, γίνονται στον Ειρηνικό.

Οι μετρήσεις αυτές είναι παράλογες, επειδή ο Ειρηνικός είναι
σε συνεχή κίνηση, οπότε ολόκληρη η περιοχή κινείται και τα
νησιά εκεί μπορεί να ανεβαίνουν ή να κατεβαίνουν και αυτό δεν
έχει καμία σχέση με τη στάθμη της θάλασσας.

- Όσο για τις πολικές αρκούδες, ζούσαν πολύ καλά στις
θερμότερες εποχές. Δεν εξοντώθηκαν τότε, ούτε τα τελευταία
10.000 χρόνια, ούτε κατά την διάρκεια της προηγούμενης
μεσοπαγετωνικής περιόδου, ούτε πριν απ αυτήν.

Χρησιμοποιούν τις πολικές αρκούδες σαν παραπλανητική αναφορά,
για να συγκινήσουν τον κόσμο με το ενδεχόμενο εξαφάνισής τους.

Για τη σημερινή πραγματική κατάσταση του πλανήτη ο
επιστήμονας είπε:
Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι η υποκρισία των media
και οι απρόβλεπτα αυξημένες συχνότητες διαρροής της
βροχής, λόγω της ανεύθυνης διαχείρισης της γης, η οποία
έχει μειώσει την ικανότητα συγκράτησης του νερού σε χώρες
όπως Αγγλία, Ουαλία, Ινδία, Μπάγκλα Ντες, Κορέα, Κίνα.
Αυτή η κακή διαχείριση της γης είναι που χρειάζεται συμμάζεμα.
Αλλαγές στο κλίμα έχουν όντως συμβεί τα τελευταία 80 χρόνια.
Ο κόσμος έχει γίνει λίγο θερμότερος, αλλά όχι τόσο θερμός όσο
τους Μεσαιωνικούς χρόνους ή την Εποχή του Χαλκού.
Πιστεύουμε και έχουμε μερικές πλανητικές προβλέψεις ότι,
η υπερθέρμανση του πλανήτη έχει φτάσει πιθανώς στην
κορύφωσή της και θα μείνει σταθερή ή θα κατέβει λίγο
μέχρι το 2013.
Βρισκόμαστε λοιπόν, αντιμέτωποι με την αποκάλυψη μιας
«Οικολογικής Συνομωσίας».

Τα ερωτήματα πολλά και αυτονόητα:
Για ποιους λόγους συμβαίνει κάτι τόσο τρομακτικό?
Γιατί οι «ειδικοί» επιστήμονες δε μας ανακοινώνουνε ότι έχει
αυξηθεί η θερμοκρασία και στον Άρη και στον Πλούτωνα και
στον Τρίτωνα όπου δεν υπάρχει καμία ανθρώπινη δραστηριότητα?
Ποιοι εμπλέκονται στην υπόθεση «περιβάλλον» και τι οφέλη έχουν?
Ποιος είναι ο απώτερος στόχος τους?
Απαντήσεις υπάρχουν για όλα αυτά, το ζήτημα είναι όμως τι
πρέπει εμείς όλοι οι ανίδεοι να κάνουμε από δω και στο εξής.

Το βασικότερο συμπέρασμα όλων είναι πως:
τελικά το θέμα δεν είναι οικολογικό αλλά πολιτικό.

Θα πείς τώρα ότι βρέθηκε ένας επιστήμονας και
είπε τα δικά του, και τι έγινε;

Έλα μου που υπάρχουν και οι άλλοι.
Αυτοί που δούλευαν μέσα στο πρόγραμμα,
αλλά που στο τέλος η συνείδηση τους δεν
το άντεξε, και μίλησαν.

Ζωντανό παράδειγμα ο ΜετεωρολόγοςChris Landsea,
ο οποίος παραιτήθηκε από την IPCC ( διακυβερνητική
ομάδα για την εξέλιξη του κλίματος )
ανακοινώνοντας το εξής:
"‘ Δεν μπορώ να συνεχίσω με καλή πίστη να συνεισφέρω
σε μια διαδικασία που θεωρώ ότι υποκινείται από
προκαθορισμένες επιδιώξεις και είναι αβάσιμη
επιστημονικά."

Οι ωκεανοί ΨΥΧΟΝΤΑΙ, και ...επίσημα

Craig Loehle, 2009. Energy and Environment. Volume 20.

“Cooling of the global ocean since 2003”.

http://jennifermarohasy.com/blog/2009/03/the-ocean-really-is-cooling.

Ο Craig Loehle είναι επιστήμονας του

National Council for Air and Stream Improvement των ΗΠΑ.



http://www.aee.gr/hellenic/1st%20month/0%209/090101%20Climate/090101Climate.htm, βλ. και:

http://www.michaelmandeville.com/earthmonitor/polarmotion/plots/Table102_World_volcanism_trend_1875-1993.gif



Κονιορτοποιεί τα ψέματα για το δήθεν “ανθρωπογενές φαινόμενο του θερμοκηπίου” η εργασία που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό "International Journal of Modified Physics" με τίτλο "Falsification Of The Atmospheric CO2 Greenhouse Effects Within The Frame Of Physics" (ΨΕΜΑΤΑ για τις επιπτώσεις του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα στο “φαινόμενο του θερμοκηπίου”, στο πλαίσιο της Φυσικής) των Gerhard Gerlich, Ralf D. Tscheuschner.

Αναφέρει στην περίληψή της:

"Το ατμοσφαιρικό φαινόμενο του θερμοκηπίου (μια ιδέα που πολλοί συγγραφείς ανιχνεύουν στα παραδοσιακά έργα του Fourier (1824), του Tyndall (1861), και του Arrhenius (1896), και η οποία εξακολουθεί να υποστηρίζεται από τη συλλογική ενοχοποίησή μας για τις φυσικές κλιματικές αλλαγές από τα ΜΜΕ),

ουσιαστικά περιγράφει έναν εικονικό μηχανισμό, κατά τον οποίο η ατμόσφαιρα του πλανήτη δρα ως αντλία θερμότητας οδηγούμενη από ένα περιβάλλον που αλληλεπιδρά μεν με ακτινοβολίες, αλλά που εμφανίζει ισορροπία ακτινοβολίας στο ατμοσφαιρικό σύστημα. Σύμφωνα με το δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής μια τέτοια πλανητική μηχανή δεν μπορεί να υπάρχει ποτέ.

Ωστόσο, σε όλα σχεδόν τα κείμενα της εκπαίδευσης θεωρείται δεδομένο ότι ο εν λόγω μηχανισμός είναι πραγματικός και πως στηρίζεται σε μια σταθερή επιστημονική βάση.

Στο έγγραφο αυτό αναλύονται οι εικασίες και διευκρινίζεται το υπόβαθρο με βάση τις αρχές της φυσικής.

Από την μελέτη προκύπτει ότι

(α) δεν υπάρχουν κοινοί φυσικοί νόμοι μεταξύ του φαινομένου του θερμοκηπίου σε γυάλινα σπίτια και το πλασματικό φαινόμενο του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα,

(β) δεν υπάρχουν οι υπολογισμοί για να καθοριστεί μια μέση θερμοκρασία της επιφάνειας του πλανήτη,

(γ) η συχνά αναφερόμενη διαφορά 33ων βαθμών Κελσίου [που δήθεν θα είχε η Γη χωρίς ατμόσφαιρα αλλά ΧΩΡΙΣ να υπολογίζονται οι 1000 φορές πυκνότεροι και με τεράστια θερμοχωρητικότητα ωκεανοί, που επηρεάζονται από τον ήλιο και τις υποθαλάσσιες θερμές πηγές] είναι ένας αριθμός χωρίς νόημα που υπολογίζεται λανθασμένα,

(δ) οι τύποι για την ακτινοβολία κοιλότητας χρησιμοποιούνται εσφαλμένα,

(ε) η υπόθεση της ισορροπίας στην ακτινοβολία δεν είναι φυσική,

στ) η θερμική αγωγιμότητα και τριβή δεν πρέπει να καθορίζονται στο μηδέν,

η εικασία περί ατμοσφαιρικού φαινομένου του θερμοκηπίου είναι παραποιημένη".

Και μερικοί διαφημίζονται και ΠΛΟΥΤΙΖΟΥΝ σε βάρος της ξεγελασμένης ανθρωπότητας...

Απο τις επιστημονικές πηγές που παρέθεσα στις προηγούμενες
αναρτήσεις, φαίνεται ότι υπάρχει και μία άλλη επιστημονική
εκδοχή η οποία λέει ότι όντως υπάρχει υπερθέρμανση στον
πλανήτη, αυτή όμως δεν οφείλεται στην ανθρωπογενή δραστηριότητα,
αλλά σε μία φυσιολογική έξαρση της ηλιακής δραστηριότητας
που έχει συμβεί και άλλες φορές στο παρελθόν.

Το υπό συζήτηση ντοκυμαντέρ, αφού τελικά αγγίζει τις ευαισθησίες μας,
τρομοκρατώντας μας απο τη μία πλευρά με την επερχόμενη καταστροφή,
ενοχοποιώντας μας δε με ίδιο μερίδιο ευθύνης για αυτό που συμβαίνει.
Και καταλήγει στο δια ταύτα, προβάλλοντας μας ως ενεργειακή λύση
τον ήλιο και τον άνεμο, που θα αντικαταστήσουν τα ρυπαίνοντα
ορυκτά καύσιμα.

Ας τα δούμε χωριστά και πρώτα την αιολική ενέργεια.
Αλλά τι είναι αιολική ενέργεια;
Είναι η ενέργεια που χρησιμοποιεί ως κινητήρια δύναμη τον άνεμο.
Ως μέσο αξιοποίησης του είναι η ανεμογεννήτρια, και σύνολο πολλών ανεμογεννητριών αποτελούν τον αιολικό σταθμό.

Δεν θα αναρτήσω φωτογραφίες ανεμογεννήτριας ή αιολικού σταθμού,
ήδη είδαμε αρκετές στο ντοκυμαντέρ.

Η ΑΙΟΛΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΓΙΝΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΓΝΩΣΤΗ;

Όχι.
Είναι γνωστή αρκετές δεκαετίες τώρα.
Στην αρχή εκτιμήθηκε ως μία αδιάφορη μορφή παραγωγής ενέργειας, και δεν δόθηκε καμία προσοχή σε αυτή.
Αργότερα εκτιμήθηκε ως μία μορφή ενέργειας που ίσως κάτι μπορούσε να δώσει.
Αργότερα αξιολογήθηκε ως μία ενδιαφέρουσα μορφή ενέργειας.
Τελευταία αξιολογείται ως η μορφή ενέργειας που μπορεί να δώσει λύση στο ενεργειακό πρόβλημα του πλανήτη, και να δώσει λύση στο περιβαλλοντικό πρόβλημα του πλανήτη, και του φαινομένου του θερμοκηπίου.
Αξιοσημείωτο είναι ότι οι αξιολογήσεις αυτές εξελίχθηκαν σύμφωνα με το βαθμό επιδότησης της ανάπτυξης της αιολικής ενέργειας.

Όταν μιλάμε για Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, κυρίως εννοούμε
την αιολική αφού αυτή αποτελεί σε εφαρμογή το 87% των ΑΠΕ.
Αλλά τι είναι η ανεμογεννήτρια;

Μία γιγάντια βιομηχανική κατασκευή, η οποία αποτελείται από διάφορα μέρη.
Στην ουσία δηλαδή ένα ολόκληρο εργοστάσιο.
Αποτελείτε από έναν κυλινδρικό πύργο ύψους περίπου 90 μέτρων, εντός του οποίου κλείνονται διάφορα μεταλλικά μέρη.
Επί του πύργου προσαρμόζεται η ηλεκτρογεννήτρια, το κιβώτιο ταχυτήτων, το σύστημα πέδησης, και ο ρότορας (πτερύγια), που κινούν την ηλεκτρογεννήτρια.
Τα πτερύγια (έλικες) έχουν ακτίνα περίπου 45 μέτρων, και κινούνται σε μία διάμετρο 45 μέτρα πάνω από το έδαφος μέχρι 135 μέτρα πάνω από αυτό.
Το βάρος της είναι περίπου στους 250 – 300 τόνους.
Μία ανεμογεννήτρια απαιτεί χώρο εγκατάστασης περίπου 10 στρεμμάτων, και στηρίζεται σε πέδιλο που για την πλήρωση του απαιτεί περίπου 500 κυβικά μέτρα σκυροδέματος.

Ποία είναι τα πλεονεκτήματα της αιολικής ενέργειας;

Ως πηγή ενέργειας χρησιμοποιεί τον άνεμο, που είναι μία ανανεώσιμη μορφή ενέργειας.
Κατά την λειτουργία μίας ανεμογεννήτριας δεν παράγεται CO2.

Ποία είναι τα μειονεκτήματα της;

Η αιολική ενέργεια μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά και υποστηρικτικά σε ένα σύστημα ηλεκτροπαραγωγής, και όχι αυτόνομα. Και τούτο επειδή εξαρτάται από τις καιρικές συνθήκες, οι οποίες είναι ασταθείς. Για το λόγο αυτό παρά την ανάπτυξη αιολικών σταθμών κανένας συμβατικός η πυρηνικός σταθμός δεν καταργείται.
Έχουν πάρα πολύ μικρή απόδοση και παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, η οποία φθάνει μόλις το 16% της ονομαστικής τους ισχύος. Μία ανεμογεννήτρια του 1 MW δεν αποδίδει παραπάνω από 160 KW.
Για το λόγο αυτό αποτελεί και μύθο το περί φθηνής ή δωρεάν ενέργειας.
Ο ΔΕΣΜΗΕ αγοράζει το ρεύμα από τις συμβατικές (λιθανθρακικές μονάδες) με 25 ευρώ τη Μεγαβατώρα. Την μεγαβατώρα που παράγεται από αιολικούς σταθμούς με 75 ευρώ. Και τη μεγαβατώρα από φωτοβολταϊκούς σταθμούς 450 ευρώ.
Μπορεί να μην παράγουν CO2 κατά τη λειτουργία τους οι αιολικοί σταθμοί, ωστόσο η παραγωγή ρύπων για τη δημιουργία και εγκατάσταση τους δεν είναι διόλου αμελητέα.
Ρύποι παράγονται κατά την παραγωγή 300 τόνων χάλυβα κάθε ανεμογεννήτριας, για την παραγωγή 500 κ.μ τσιμέντου για την στήριξη κάθε ανεμογεννήτριας, καθώς και των ρύπων που παράγονται από την εκτέλεση των συνοδών έργων, ισοπεδώσεις κορυφογραμμών, διαμόρφωση γηπέδων, διάνοιξη δρόμων, εγκατάσταση γραμμών μεταφοράς.
Απαιτούν μεγάλες παρεμβάσεις στο περιβάλλον, καταστρέφοντας δάση και δασικές εκτάσεις.
Η μεταφορά και εγκατάσταση των εξαρτημάτων, απαιτεί τη διάνοιξη μεγάλων δρόμων προκειμένου να κινηθούν οι νταλίκες.
Οι κορυφογραμμές ισοπεδώνονται προκειμένου να διαμορφωθούν δρόμοι και γήπεδα εγκατάστασης.
Το ανάγλυφο των ορεινών όγκων αλλοιώνεται,
η δασική βλάστηση καταστρέφεται, χαλαρώνει η συνοχή του εδάφους, και το τοπίο απειλείται με διάβρωση.
Εκτεταμένες παρεμβάσεις στο περιβάλλον και καταστροφές
προκαλούν οι εγκαταστάσεις δικτύων μεταφοράς του παραγόμενου ηλεκτρικού ρεύματος είτε με υπόγεια δίκτυα είτε με εναέρια.
Αισθητική υποβάθμιση του τοπίου, και οπτική ενόχληση.
Ηχητική ενόχληση λόγω του θορύβου που παράγουν κατά την κίνηση του ρότορα.
Καταστροφή της χλωρίδας, σπάνιων ενδημικών φυτών, περιορισμός της κτηνοτροφίας και μείωση των βοσκήσιμων εκτάσεων.
Αλυσιδωτές παρεμβάσεις στο οικοσύστημα και την πανίδα του τόπου, ιδιαίτερα της ορνιθοπανίδας τόσο λόγω της θανάτωσης πτηνών και κυρίως αποδημητικών, από τις έλικες των ανεμογεννητριών, όσο και της απομάκρυνσης τους λόγω μη φιλόξενου περιβάλλοντος.