Λυσίας και Λύσανδρος ή το τουρλού περί Λιαντίνη...

Πάει καιρός που εγώ η άσχετη από κουζίνα άρχισα να ανεβάζω συνταγές μαγειρικής στο διαδίκτυο. Με πρώτη πρώτη τη συνταγή για τουρλού!!!

https://educandus.forumgreek.com/t465-topic

Ημερομηνία ανάρτησης, και έχει σημασία, το καλοκαίρι του 2008! Τριάντα Ιουλίου. Λίγο μετά τα γενέθλια του Λιαντίνη και μετά από διάφορα ευτράπελα γύρω από την υπόθεση Λιαντίνη. Ήταν ο καιρός που είχα τόσο μπουχτίσει με όλους τους "αρμόδιους" και αναρμόδιους να μιλήσουν για το Λιαντίνη που το μόνο που ήθελα ήταν να τους στείλω όλους στον αγύριστο και να μην ξανακούσω ούτε το όνομά τους. Οπότε και το γύρισα στη μαγειρική! Κι ας είμαι άσχετη από μαγείρεμα. Λες κι εκείνοι που φωνασκούσαν για το Λιαντίνη ήταν σχετικοί να μιλάνε για εκείνον; Ή δεν είχαν κάνει τουρλού το μακρύ και το κοντό του καθενός και μας το σέρβιραν για σπεσιαλιτέ;

Κι όχι μόνο αυτό. Είχαν και νευράκια μπόλικα που στο δικό τους τουρλού υπήρξαν αντιδράσεις. Όσο το καταπίναμε αμάσητο, όλα καλά. Ο εκνευρισμός τους ξεκίνησε όταν άρχισαν να εμφανίζονται αποδείξεις πως τουρλού ταΐζανε τον κοσμάκη... κι ότι η βαρύγδουπη δημοσιογραφική τους έρευνα - καταπώς την παρουσιάζανε - ήταν ένα ρεπορτάζ της κακιάς ώρας. Χωρίς διασταυρώσεις δεδομένων, γεμάτο ανακρίβειες και τεράστιες ελλείψεις των αληθινών ντοκουμέντων.

Μία τέτοια πρώτη αντίδραση στο τουρλού ήταν και το βίντεο που ακολουθεί:


Για τα παπούτσια του Λιαντίνη... και τα παπούτσια που τον είδε να φορά ο ταξιτζής και τα άλλα παπούτσια που βρέθηκαν δίπλα στο σκελετό, το 2005.

Λύσσαξαν από την πρώτη στιγμή που βγήκε το βίντεο στο you tube. Χαρακτηριστικά και τα σχόλια που άφησαν. Και γιατί παρακαλώ; Δεν είναι αυθεντικό το ντοκουμέντο; Το αμφισβητούν αυτό; Και δεν είναι πραγματική η μαρτυρία του ανθρώπου που κατά δική του τουλάχιστον δήλωση είναι ο τελευταίος άνθρωπος που είδε το Λιαντίνη;

Όχι, αυτά και δε θέλουν και δεν μπορούν να τα αμφισβητήσουν. Γιατί αν αμφισβητήσουν πως υπήρξε ταξιτζής που τον ανέβασε στο καταφύγιο, καταρρίπτονται και όλα τα άλλα που είπε... Και θα αρχίσουν οι ερωτήσεις για το πώς ανέβηκε ο Λιαντίνης εκεί πάνω και πότε ανέβηκε και πολλά άλλα.

Εκείνο, λέει, που τους απασχολεί είναι με ποια παπούτσια βρέθηκε ο νεκρός!!! Και ζητούν αποδείξεις. Ε, ας πάνε στην αρμόδια αρχή που έκανε τις έρευνες να διασταυρώσουν αυτό που εμείς το έχουμε ήδη ανακαλύψει και αποκαλύψει μέσα από τις δικές μας πηγές. Και που δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να πούμε ποια είναι η πηγή μας. Η κ. Νικολίτσα Λιαντίνη. Που και είδε και παρέλαβε όσα βρέθηκαν μέσα στη σπηλιά. Ας αναζητήσουν λοιπόν την έκθεση των αντικειμένων που βρέθηκαν δίπλα στο σκελετό. Και λέμε δίπλα, γιατί τα παπούτσια δίπλα του βρέθηκαν, δεν τα φορούσε.

Και μια και τους ενδιαφέρει ποια είναι αυτά τα παπούτσια, ας το πούμε ακόμη μία φορά:

Τα ίδια που φορούσε ο Λιαντίνης στη Ζάκυνθο, Απρίλιο του 1998, και έχουν καταγραφεί στις φωτογραφίες που του έβγαλε εκεί ο Π. Αβούρης, φίλος του και μαθητής του, και ο άνθρωπος που έλαβε από το Λιαντίνη την εντολή να στεφανώσει το Σολωμό, στις 3 Ιουνίου 1998. Ημέρα Τετάρτη. Και δυο μέρες μετά την εξαφάνιση...

Μία από τις φωτογραφίες αυτές υπάρχει σήμερα και στην αρχική σελίδα του liantinis.gr:

http://www.liantinis.gr

Παπούτσια όμως δε διακρίνονται... Υπάρχει όμως και η φωτογραφία που φαίνονται και μάλιστα πολύ καλά, λες και ο στόχος ήταν να φαίνονται περισσότερο τα παπούτσια παρά εκείνος που τα φορούσε...

https://educandus.forumgreek.com/t387p15-topic

Αυτά όμως όλα, αγαπητοί φίλοι και αναγνώστες του Εντουκάντους, ανήκουν στο 2008. Κοντεύουν πια τρία χρόνια από τότε. Κι ενώ εμείς δεν ασχολούμαστε πια με όλα αυτά, συνειδητά και όχι κατά λάθος ή τυχαία, εμφανίστηκε πριν λίγες μέρες ένας τύπος στο face book - στο γκρουπ που έχει εκεί ανοίξει για τους φίλους του φόρουμ - και έψαχνε τι;

Ποιος ανέβασε το βίντεο στο you tube. Το βίντεο για τα παπούτσια του Λιαντίνη!

Για δες σκασίλα που έχουν οι άνθρωποι. Τόσα χρόνια μετά. Και από την εξαφάνιση του Λιαντίνη και από την εύρεση του σκελετού αλλά και από το ανέβασμα του βίντεο. Μιλάμε για τεράστιας σημασίας ζήτημα, ε; Ποιος ανέβασε το βίντεο με τη μαρτυρία του ταξιτζή!!!

Και δε ρώτησε στο you tube. Όχι. Ήρθε στο face book και ρώτησε. Μπήκε δηλαδή και στον κόπο να ψάχνει ολόκληρο το διαδίκτυο για να βρει τη λύση στο μεγάλο αίνιγμα. Ποιος ανέβασε το βίντεο!!!

Λες και έχει σημασία το ποιος το ανέβασε. Και όχι το τι περιλαμβάνει το ίδιο το βίντεο.

Εξίσου στερείται σημασίας και η στιχομυθία που ακολούθησε μ' αυτόν τον τύπο. Έτσι κι αλλιώς από την πρώτη στιγμή ήταν ξεκάθαρο πού το πήγαινε. Μας πήρε λίγο χρόνο για να τον κάνουμε να το παραδεχθεί, πως δεν έχει σημασία ποιος ανεβάζει ένα βίντεο, αλλά ναι, έτσι ακριβώς, ο ίδιος στο τέλος παραδέχθηκε πως αυτό δεν ενδιαφέρει. Τότε γιατί μπήκε στον κόπο να ρωτήσει;

Η ουσία όμως είναι άλλη. Πως την περίοδο που έκανε την ερώτηση δεν είχα στη διάθεσή μου συσκευή βίντεο. Για να ξαναδώ ολόκληρη την ταινία από τα γεγονότα του 1998. Μια τρίωρη σχεδόν ταινία που περιλαμβάνει όσα έπαιζαν τα τελεβίζια τις μέρες που εξαφανίστηκε ο Λιαντίνης.

Να όμως που τώρα είμαι στην Αθήνα, στο σπιτάκι μου, και βέβαια εδώ είναι και το βίντεο και η παλιά ταινία. Τι πιο φυσικό να τη βάλω ξανά να τη δω; Α, μιλάμε για μεγάλο γέλιο. Όσο χαρίζει η παρέλευση του χρόνου, του πανδαμάτορα, ακόμη και από γεγονότα που μας πόνεσαν βαθιά. Γιατί ο χρόνος και μόνο αυτός είναι που ξεχωρίζει τι ήταν αλήθεια και τι ψέμα. Και ποιος αληθινός και ποιος ψεύτικος.

Ξεχωρίζω λοιπόν από αυτά που είδα. Την αναφορά για το πού βρέθηκε το αυτοκίνητο του Λιαντίνη. Η άσπρη BMW...

Λυκούργου και Λυσάνδρου γωνία.

Σωστό. Το έχω διασταυρώσει και ξέρω ότι εκεί υπάρχει και το ξενοδοχείο Διόσκουροι. Που έχω φροντίσει να μείνω κάποτε εκεί, μια νύχτα προσωπικής αναπόλησης και αναζητήσεων στην αινιγματική υπόθεση Λιαντίνη.

(κλικ ΕΔΩ για να δείτε και χάρτη της περιοχής)

Κι ενώ λέγεται η πληροφορία στα τελεβίζια, λίγο παρακάτω εμφανίζεται ένας ρεπόρτερ. Που αντί για Λυσάνδρου μας λέει Λυσία. Από Λυσ και ο Λύσανδρος από Λυσ και ο Λυσίας. Σιγά τα ωά...

Ειδικά αν κάποιος είναι και άσχετος με την περιοχή της Σπάρτης. Πού να ξέρει τώρα ο άνθρωπος ότι η οδός Λυκούργου της Σπάρτης δε συναντά καμιά Λυσίου;

Προφανώς όμως δεν ήξερε και ιστορία. Ποιος ήταν ο Λυσίας και ποιος ο Λύσανδρος. Αλλιώς θα προβληματιζόταν λιγάκι τι δουλειά έχει ο Λυσίας εκεί...

Εσείς, αλήθεια, ξέρετε; Ε, ευκαιρία να το ψάξουμε λιγάκι...

Για να δούμε αν έχει όντως σημασία όχι μόνο το αν ξέρει κάποιος πως ο Λυσίας δεν έχει δουλειά στη Σπάρτη αλλά και ποιος είναι τελικά ο Λύσανδρος...

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με το Λυσία.

Που κατά τον τότε ρεπόρτερ του τότε Σκάι - μιλάμε για τον Ιούνιο του '98 - είχε δρόμο με το όνομά του στη Σπάρτη. Ο Λυσίας στη Σπάρτη! Μα τόσο ανιστόρητοι είναι οι νυν Σπαρτιάτες ή τόσο υπεράνω; Και αφιέρωσαν δρόμο στο ... Λυσία;

Ο Λυσίας, φίλοι μου, δεν ήταν ούτε Αθηναίος ούτε και Σπαρτιάτης. Έζησε πολλά χρόνια στην Αθήνα, και στη μαύρη εποχή του Πελοποννησιακού Πολέμου, αλλά καταγόταν από τις Συρακούσες.

Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ρήτορες της αρχαιότητας. Αυτό πια το ξέρουμε όσοι τελειώσαμε γυμνάσιο. Ή τουλάχιστον πρέπει να το ξέρουμε. Εκτός πια και το βγάλαμε κακήν κακώς.

Για το Λιαντίνη δε γεννάται - λέω - ερώτημα πως ήξερε πολύ καλά ποιος ήταν ο Λυσίας. Όχι μόνο τη ρητορική του δεινότητα θα εγνώριζε, ρήτορας εξάλλου και ο ίδιος καταπληκτικός, αλλά και τα υπόλοιπα περί Λυσίου.

Φυσικά τους λόγους του. Είπαμε. Αυτούς τους ξέρουν και τα μαθητούδια του Γυμνασίου. Να μην τους ξέρει ο φιλόλογος;

Αλλά και τους λόγους που ανάγκασαν το Λυσία να αυτοεξοριστεί από την Αθήνα. Καμία σχέση με τους λόγους της αυτοεξορίας του Λυκούργου. Που υποτίθεται ότι έχουν και κοινή γωνία δρόμων στη σημερινή Σπάρτη!!!

Ο Λυσίας που λέτε γεννήθηκε σε πλούσιο σπίτι. Ο πατέρας του λεγόταν Κέφαλος και ήταν από τις Συρακούσες. Βρέθηκε όμως στην Αθήνα μετά από πρόσκληση του Περικλή. Του φίλου του και πολιτικού Περικλή.

Εκεί έζησε τριάντα χρόνια, ως το θάνατό του. Κι εκεί γεννήθηκε ο γιος του, ο Λυσίας, στα 459 π. Καθώς και τα άλλα δύο αγόρια του, ο Ευθύδημος και ο Πολέμαρχος. Να και μια ακόμη κοινή συνισταμένη με το Λιαντίνη! Δύο αδελφούς είχε ο Λυσίας, δύο και ο Λιαντίνης. Λέτε αυτό να παρακίνησε το Λιαντίνη να αφήσει στη Λυσίου το αμάξι του; Διότι είναι γνωστές οι θεωρίες που μας έχουν σερβίρει και για το θέμα αυτό. Τη σχέση του Λιαντίνη με αδέλφια του.

Υπάρχει όμως Λυσίου στη Σπάρτη;;;

Και συνεχίζουμε περί Λυσίου. Έλαβε λένε οι ιστορικές πηγές πολύ καλή μόρφωση, καθώς ο πατέρας του και πλούσιος ήταν και γνωριμίες με τους ισχυρούς της Αθήνας διέθετε.

Στα 430 όμως ο Λυσίας φεύγει από την Αθήνα. Ε, δεν ήταν και η καλύτερη εποχή να μείνει πια εκεί. Αφενός έχει αρχίσει ο Πελοποννησιακός πόλεμος και αφετέρου ο φίλος του πατέρα του, ο Περικλής, έχει και εσωτερικές διαμάχες να αντιμετωπίσει. Επιπλέον έχει αρχίσει ο λοιμός από τον οποίο και ο ίδιος ο Περικλής πέθανε την επόμενη χρονιά, στα 429 π.

Ο Λυσίας όμως, μαζί με τα αδέρφια του, βρίσκεται πια μακριά. Στους Θούριους. Στη Μεγάλη Ελλάδα και σημερινή Κάτω Ιταλία. Εκεί και παίρνει μαθήματα ρητορικής από το μεγάλο ρήτορα Τεισία.

Δεκαοχτώ χρόνια αργότερα ο Λυσίας επιστρέφει στην Αθήνα. Κι ενώ ο Πελοποννησιακός πόλεμος συνεχίζεται. Κι αξίζει εδώ να υπογραμμίσουμε γιατί έφυγε από τους Θούριους αλλά και τι ακολούθησε στη ζωή του.

Πηγή της παράθεσης η wikipedia:

Παράθεση :

Το 412 π.Χ. όμως επέστρεψε ξανά στην Αθήνα, όταν μετά την άτυχη εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία υπερίσχυσε στους Θουρίους η εχθρική προς τους Αθηναίους πολιτική παράταξη. Μαζί με τον αδερφό του Πολέμαρχο εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ζούσε ως πλούσιος ισοτελής, έχοντας κτήματα, τρία σπίτια και εργοστάσιο ασπίδων στον Πειραιά, όπου εργάζονταν 120 δούλοι.

Όμως η έντονη πολιτική δράση και τα δημοκρατικά φρονήματα των δύο αδελφών ενόχλησαν τους Τριάκοντα τυράννους. Ο τύραννος Ερατοσθένης θανάτωσε τον Πολέμαρχο, ενώ ο Λυσίας διέφυγε στα Μέγαρα, χάνοντας μεγάλο μέρος από την περιουσία του.

Από τα Μέγαρα υποστήριζε με σθένος τις επιχειρήσεις των εξόριστων στον Πειραιά με επικεφαλής τον Θρασύβουλο. Για το λόγο αυτό απέστειλε σ' αυτούς τα υπόλοιπα χρήματά του, ασπίδες και μισθοφόρους. Για τις ενέργειές του αυτές έγινε πρόταση από το Θρασύβουλο στην Εκκλησία του Δήμου, αμέσως μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας (403 π.Χ.), να του παραχωρηθεί το δικαίωμα του πολίτη, αλλά η πρόταση αυτή πολεμήθηκε ως παράνομη από τον πολιτικό αντίπαλο του Θρασύβουλου, Αρχίνο και έτσι ο Λυσίας δεν απόκτησε ποτέ το δικαίωμα του Αθηναίου πολίτη, αλλά έμεινε ως το θάνατό του ισοτελής μέτοικος.

Ο Λυσίας, μόλις επέστρεψε στην Αθήνα το 403 π.Χ., παρουσιάστηκε στο δικαστήριο ως κατήγορος του Ερατοσθένη, του φονιά του αδελφού του. Ο λόγος Κατά Ερατοσθένους είναι ο μόνος που εκφωνήθηκε από τον ίδιο το ρήτορα στο δικαστήριο. Από κει και πέρα ο Λυσίας, επειδή είχε χάσει την περιουσία του, εργάστηκε ως λογογράφος για να εξοικονομεί τα προς το ζην. Έγραφε με πληρωμή λόγους για άλλους, οι οποίοι τους αποστήθιζαν και τους αγόρευαν στα δικαστήρια για την υπεράσπιση των υποθέσεών τους. Ο Λυσίας πέθανε στην Αθήνα πιθανότατα το 377 π.Χ.

Χρειάζεται να θυμίσω και ποιοι ήταν οι τριάκοντα τύραννοι; Ή ποιοι τους είχαν επιβάλει στους Αθηναίους;

Λέω πως δεν είμαι στο δημοτικό και δε διδάσκω τα Τεταρτάκια μου. Που αυτή τη στιγμή βρίσκονται ακόμη στη Μάχη του Μαραθώνα αλλά στο τέλος της χρονιάς θα το ξέρουν κι εκείνα. Και δε θα μπλέκουν το Λυσία με το Λύσανδρο...

Και τώρα ας γνωρίσουμε το Λύσανδρο. Που δεν αρχίζει μόνο το όνομά του με το ίδιο Λυσ που αρχίζει και του Λυσία. Υπήρξαν και σύγχρονοι. Έζησαν δηλαδή την ίδια περίπου εποχή. Εκεί όμως και σταματάνε οι ομοιότητες.

Και αρχίζουν οι μεγάλες τους διαφορές:

Ο Λύσανδρος, βλέπετε, ήταν Σπαρτιάτης. Και δη στρατηγός Σπαρτιάτης. Αλλά και ναύαρχος.

Ο Λύσανδρος, λέει η ιστορία, ακόμη και της Τετάρτης του Δημοτικού, ήταν εκείνος που ανάγκασε την Αθήνα να υποταχθεί. Και ο ίδιος εγκατέστησε τους Τριάκοντα Τυράννους. Αυτούς που θανάτωσαν τον αδερφό του Λυσία και ανάγκασαν και τον ίδιο να αυτοεξοριστεί.

Μάλιστα από την παλιά ιστορία της Τετάρτης Δημοτικού, αυτή που διδάσκαμε δηλαδή μέχρι το 2006 που καθιερώθηκαν τα νέα βιβλία, παραθέτω και τούτο:

Παράθεση :

Έργα των Τριάντα Τυράννων

Αυτοί εξόρισαν πολλούς από τους συμπολίτες τους στα μέρη των εχθρών, πολλούς τους θανάτωσαν άδικα και τους άφησαν άταφους, πολλούς τους στέρησαν από όλα τα νόμιμα δικαιώματα... Και έχουν φτάσει σε τέτοιο βαθμό θράσους, ώστε ισχυρίζονται ότι δεν έχουν πράξει τίποτε κακό ή ανέντιμο.

Λυσία, Λόγος εναντίον του Ερατοσθένη

Έχω λοιπόν δίκιο να λέγω ότι ακόμη και ένας μαθητής του Δημοτικού δεν μπορεί να μπλέξει το Λυσία με το Λύσανδρο; Και πως αν ακούσει ότι στη Σπάρτη υπάρχει σήμερα δρόμος με το όνομα του Λυσία θα προβληματιστεί και θα αρχίσει τις ερωτήσεις;

Αυτό όμως που θα προβλημάτιζε ακόμη και ένα παιδάκι του δημοτικού, η ύπαρξη δρόμου με το όνομα του Λυσία στη Σπάρτη, δεν εμπόδισε τον τότε ρεπόρτερ του τότε Σκάι, μιλάμε για την εποχή που εξαφανίστηκε ο Λιαντίνης, να μπλέξει την οδό Λυσάνδρου και να την ονομάσει οδό Λυσίου.

Ο ίδιος, από όσο γνωρίζω, το έχει το βίντεο που κι εγώ είδα χτες βράδυ. Του το παρέδωσα πριν από 4 και πλέον χρόνια. Και το κρατάει ακόμη αν και με είχε διαβεβαιώσει πως θα μου το επιστρέψει.

Άρα δεν έχει παρά να το βάλει και να το δει. Είναι έτσι που τα λέω; Ή μήπως τον αδικώ;

Κι επιπλέον. Προηγείται η πληροφορία πως ο δρόμος που άφησε ο Λιαντίνης το αυτοκίνητό του ήταν η Λυσάνδρου;

Ακόμη και αν δε γνώριζε το Λυσία και Λύσανδρο, δε θα έπρεπε να αποφύγει αυτό το λάθος; Και όχι να κάνει τουρλού τις ειδήσεις για το Λιαντίνη; Που αυτό ήταν και το θέμα του ρεπορτάζ του;

Ναι. Οι νοικοκυρές, και δη οι τεμπέλες σαν εμένα στα της κουζίνας, πιάνουν και κόβουν ό,τι βρουν στο ψυγείο τους από λαχανικά και τα πετάνε στο ταψί και έτοιμο το τουρλού. Έτσι όμως πρέπει να εργάζεται και ένας δημοσιογράφος; Να πετάει ό,τι βρει για να καλύψει το ρεπορτάζ;

Ε, τέτοια ρεπορτάζ δεν είναι δημοσιογραφικές έρευνες. Δημοσιογραφικά τουρλού είναι!

Κι αντί να εκνευρίζονται μερικοί μερικοί που φέρνουμε την αλήθεια στο φως, ας ζητήσουν επιτέλους και κανένα συγνώμη για την παραπληροφόρηση που δημιούργησαν...

Κάθισα και είδα πάλι από την αρχή το βίντεο. Να τσεκάρω και πάλι ποιος είπε και τι είπε. Και πότε. Λιγάκι δύσκολο το τελευταίο γιατί συνάγεται από τα συμφραζόμενα και όχι από κανένα ταμπελάκι πάνω στα πλάνα. Είπα ότι το συγκεκριμένο βίντεο περιλαμβάνει όσα λέγονταν εκείνες τις μέρες στην τηλεόραση για το Λιαντίνη. Τις πρώτες 15 μέρες του Ιούνη του '98.

Η πρώτη λοιπόν αναφορά για το πού βρέθηκε το αυτοκίνητο του Λιαντίνη γίνεται από τον Τάσο Δούση, σε δελτίο του Σκάι. Και είναι οι βραδινές ειδήσεις της 3ης Ιουνίου 1998.

Ο Δούσης λοιπόν αναφέρει ότι βρέθηκε το αυτοκίνητο στη γωνία Λυκούργου και Λυσάνδρου. Δηλαδή το αληθινό σημείο. Στο ίδιο τετράγωνο με το ξενοδοχείο Διόσκουροι. Και απέναντι από το παρκάκι που βρίσκεται το άγαλμα του Λυκούργου.

Γιατί λέω ότι είναι Τετάρτη βράδυ. Γιατί ο Δούσης αναφέρει ότι λίγο πριν έγινε η κατάθεση στεφάνου από το φίλο του Λιαντίνη, τον Γ. Κεκέ, στο άγαλμα του νομοθέτη. Κι αυτό ξέρουμε πως συνέβη στις 3 Ιουνίου 1998 και ώρα 7 το βράδυ περίπου.

Το επόμενο βράδυ στο Σκάι παίζει η συνέντευξη του ταξιτζή. Ζωνταντή συνέντευξη και με την κ. Λιαντίνη να μετέχει στη συζήτηση με τον ταξιτζή. Εκεί και αναφέρει η κ. Λιαντίνη ότι θέλει πια να την αφήσουν ήσυχη οι δημοσιογράφοι, τους ευχαριστεί αλλά από δω και πέρα δηλώνει πως θα ήθελε να κλείσει την πόρτα της.

Και φτάνουμε στο σημείο που αναφέρεται η Λυσίου και όχι η Λυσάνδρου. Ακούμε εκεί τον εκφωνητή να λέει ότι χτες η κ. Λιαντίνη μας ζήτησε να μην εμφανιστεί πια στα κανάλια. Άρα βρισκόμαστε στην ημέρα Παρασκευή. Και δυο ολόκληρες μέρες μετά την αναφορά του Δούση ότι βρέθηκε στη γωνία Λυκούργου και Λυσάνδρου.

Στο παράθυρο και πάλι ο Δούσης. Που είναι συγκλονισμένος από τη συνέντευξη που πήρε από τη μητέρα του Λιαντίνη και μόνο σ' αυτό έχει το νου του και την προσοχή του όλη. Κάποια στιγμή όμως ο εκφωνητής δίνει το λόγο στον άλλο ρεπόρτερ. Που είναι έξω από την οικία του Δημήτρη Λιαντίνη, στη Κηφισιά. Πίσω του βλέπουμε παρκαρισμένη και την άσπρη BMW του Λιαντίνη. Και ο ρεπόρτερ μας ενημερώνει ότι το αυτοκίνητο το έφερε εδώ η κ. Λιαντίνη. Από τη Σπάρτη; Δε διευκρινίζεται αυτό στο ρεπορτάζ. Ο ρεπόρτερ έχει το νου του να μας ενημερώσει ότι το αυτοκίνητο βρέθηκε στην οδό Λυκούργου και πως αυτό δεν ήταν τυχαίο.

Τότε λοιπόν τον διακόπτει ο εκφωνητής, και του πετάει την πεπονόφλουδα. Επίτηδες; Δε νομίζω. Αλλά και πού να ξέρεις πώς λειτουργούν τα διάφορα επαγγελματικά επιτελεία;

Λέει λοιπόν ότι έχει την εντύπωση πως το αυτοκίνητο βρέθηκε σε μια γωνία, στη Λυκούργου και Λυσίου!

Ο ρεπόρτερ την πατάει. Παρότι η είδηση είναι μπαγιάτικη, 48 ωρών, και παρότι αφορά το ρεπορτάζ που του έχει ανατεθεί, δεν το ξέρει αυτό. Επαναλαμβάνει το Λυκούργου και Λυσία και του ξεφεύγει πως αυτό δεν το γνωρίζει. Και έπειτα συνεχίζει ακάθεκτος σε όσα άλλα έχει προγραμματίσει να πει.

Και είναι κάτι περίεργο με τον εκφωνητή. Άντε να το πούμε. Ο Νίκος Ευγγελάτος ήταν ο εκφωνητής εκείνο το βράδυ. Και ως γνωστόν πρόκειται για "γάτα"... Ο Ευαγγελάτος ήταν εκείνος που άκουσε και από το Δούση δυο μέρες νωρίτερα το σωστό σημείο. Να το ξέχασε; Ποιος ξέρει... Και μάλιστα ένα σημείο που το είχε υπογραμμίσει όταν πρωτοακούστηκε και σχολιάσει με την Νικολίτσα Λιαντίνη που ήταν εκείνη την ώρα στο άλλο παράθυρο. Για τη σημειολογία που κρύβει και αυτό το γεγονός. Όπως και όλα τα άλλα στις πράξεις του Λιαντίνη.

Να ξέχασε λέω το Λυσάνδρου και το έκανε Λυσίου; Ούτε και αυτός γνωρίζει ιστορία; Δεν το πιστεύω.

Και από την άλλη είναι και ο Δούσης. Στο άλλο παράθυρο. Και ούτε και αυτός διορθώνει το λάθος. Συμπεριφέρεται λες και δεν ξέρει τίποτε για το γεγονός. Κι αφήνουν και οι δυο το ρεπόρτερ να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.

Τώρα που το ξαναείδα, σχεδόν το λυπήθηκα το παλικάρι. Να, ένιωσα σαν να μου τύχαινε εμένα στη δική μου δουλειά να έρθει στην τάξη ο Σύμβουλος και να μου πετάξει κάτι μπροστά στα παιδιά για το μάθημα που θα είχα. Κι εγώ να πιαστώ αδιάβαστη. Δεν είναι ωραίο αίσθημα.

Λέω πως το ίδιο ισχύει και στα δημοσιογραφικά. Πως όταν σου αναθέτουν ένα ρεπορτάζ οφείλεις την ώρα της ζωντανής σύνδεσης να ξέρεις τα πάντα και επιπλέον να είσαι ετοιμόλογος.

Ειδικά αν αφορά κάτι που και για προσωπικούς λόγους υποτίθεται ξέρεις. Πχ να μιλάς για τον τόπο καταγωγής σου. Να μην ξέρω δηλαδή εγώ σε ώρα γεωγραφίας σε ποιο νομό ανήκει το ίδιο το χωριό μου; Ή ποια βουνά είναι στα πέριξ; Ή να μπλέξω το ποιο ποτάμι περνά κάτω στην κοιλάδα και να μου πει ο άλλος Αχέροντας κι εγώ να επαναλάβω αμήχανα "Αχέροντας" και δεν ξέρω...

Κάπου παρακάτω στο βίντεο είδα και την αξέχαστη Μαλβίνα. Με σχόλιο κι αυτή για το Λιαντίνη. Και σε σύνδεση με τον Εμπεδοκλή. Άλλη γάτα μεγάλη της δημοσιογραφίας. Θα την πάταγε η Μαλβίνα αν της τύχαινε μια τέτοια πεπονόφλουδα; Η γυναίκα είχε παιδεία. Δεν ήταν απλά μια δημοσιογράφος. Είχε οντότητα. Κι έπαιρνε το μυαλό της χιλιάδες στροφές το λεπτό.

Πόσοι όμως τέτοιοι χαρισματικοί δημοσιογράφοι υπάρχουν; Και γενικά πόσοι χαρισματικοί άνθρωποι;

Ακόμη και η γλυκύτατη κ. Γουλανδρή, όπως την αποκαλούσε ο ίδιος ο Λιαντίνης, κάνει το δικό της λαθάκι στο ίδιο βίντεο. Και μπλέκει τον Ευκλείδη με τον Εμπεδοκλή.

Να γιατί ο δημοσιογράφος πρέπει να διαθέτει παιδεία. Και όχι απλά να κρατά το ματσούκι στο χέρι και να γράφει τι του λένε. Αλλά και να καταλαβαίνει και να κρίνει τι ακούει και όπου χρειάζεται να διορθώνει. Για να μην αναπαράγει την παραπληροφόρηση.

Και όμως βρε παιδί μου. Αν, λέμε αν, ο ρεπόρτερ που βρέθηκε αντιμέτωπος με τη Λυσίου, ήξερε καλά το αντικείμενό του, θα είχε κάνει μια επιτυχία άνευ προηγουμένου.

Έστω και εκ των υστέρων. Κι ας την πάτησε δηλαδή στη ζωντανή σύνδεση. Άνθρωποι είμαστε όλοι. Δεν είμαστε θεοί. Θα μπορούσε και εκ των υστέρων να το ψάξει. Και να βρει θησαυρό!!!