Η Μεσογειακή Διατροφή βασίλισσα αδιαμφισβήτητη

Ακούμε και ξανακούμε για τη Μεσογειακή διατροφή, αλλά από το ένα αυτί μπαίνει και από το άλλο βγαίνει. Κι ας ζούμε στις ακτές της Μεσογείου.



Αυτή τη φορά η είδηση μιλά και πάλι για την ασπίδα που προσφέρει η διατροφή αυτή σε σημαντικά και άλυτα προβλήματα υγείας, όπως είναι ο καρκίνος. Παραθέτω από το ΕΘΝΟΣONLINE το εξής:

Παράθεση :

Μεσογειακή ασπίδα σε καρκίνο

Της ΜΙΝΑΣ ΑΓΓΕΛΙΝΗ

Λάδι, λαχανικά και όσπρια, και γενικότερα η μεσογειακή διατροφή, μειώνουν από 9% έως 22% τον κίνδυνο εμφάνισης κακοηθειών

Η κατανάλωση ελαιόλαδου και μόνο αρκεί για να μειωθεί ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου κατά 9%. Ταυτόχρονα, καταναλώνοντας λιγότερο κόκκινο κρέας και περισσότερα λαχανικά και όσπρια, οι πιθανότητες εκδήλωσης της κακοήθειας μειώνονται κατά 12%. Εάν συμπεριλάβουμε έξι τύπους «μεσογειακών τροφών», αυτόματα ο κίνδυνος μειώνεται κατά 22%.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ

Και από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ το εξής:

Παράθεση :

ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΦΡΟΥΤΑ, ΨΑΡΙΑ, ΛΑΧΑΝΙΚΑ, ΛΑΔΙ ΚΑΤΑ... ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Μεσογειακή ασπίδα

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΝΙΑΩΤΗ

Ασπίδα κατά του καρκίνου η μεσογειακή διατροφή. Ψάρια, φρούτα, λαχανικά, όσπρια, λάδι, περιορισμένο κόκκινο κρέας και λίγα γαλακτομικά προλαμβάνουν σε μεγάλο βαθμό τον κίνδυνο εμφάνισης της ασθένειας, σύμφωνα με έρευνα -από τις μεγαλύτερες μέχρι σήμερα- για τη σχέση ανάμεσα στη διατροφή και στον καρκίνο, στην οποία συμμετείχαν 26.000 Ελληνες.

ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ

Και τα δύο άρθρα αναφέρονται σε πολυετή έρευνα του έλληνα καθηγητή Δ. Τριχόπουλου σε ένα ιδιαιτέρως μεγάλο δείγμα πληθυσμού στην Ελλάδα. Οι ερευνητές κατάφεραν να συσχετίσουν τα είδη των τροφών που κατανάλωνε το κάθε άτομο με την εμφάνιση ή όχι καρκίνου και να καταλήξουν με επιστημονικές μεθόδους στα είδη των τροφών που μας θωρακίζουν από την εμφάνιση της επάρατης νόσου.

Βεβαίως ο καρκίνος δεν είναι μόνο θέμα σωστής διατροφής, το κάπνισμα και η έλλειψη σωματικής άσκησης είναι επίσης σημαντικοί παράγοντες που ενέχονται για την εμφάνιση καρκίνου.

Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο που αφορά κυρίως τις μανάδες... η σωστή διατροφή θωρακίζει αποτελεσματικότερα τον οργανισμό όταν εφαρμόζεται από τα παιδικά χρόνια.

Πετάξτε λοιπόν το βούτυρο από το ψυγείο σας και αντικαταστήστε το με λαδάκι (εννοείται το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και όχι άλλα έλαια... ) Προτιμήστε ψάρι και όσπρια από το κόκκινο κρέας. Προσθέστε φρούτα και λαχανικά στη διατροφή σας αλλά και δημητριακά (προσοχή : ΟΛΙΚΗΣ ΑΛΕΣΗΣ) . Εκτός από τα νωπά φρούτα εξίσου ωφέλιμοι είναι και οι ξηροί καρποί.

Λίγο κρασάκι με το φαγητό για τους μεγάλους όχι μόνο δε βλάπτει αλλά και συμβάλλει στην προστασία.

Προσοχή και στα γαλακτομικά, πρέπει να καταναλώνονται σε μέτριες ποσότητες.

Και για να το κάνουμε πιο εύκολο... Τώρα που θα εκδράμετε προς τους τόπους καταγωγής, επιδοθείτε στη συγκέντρωση παραδοσιακών συνταγών μαγειρικής. Επιστρέφοντας στην πόλη πιάστε και κάψτε όλα τα διαφημιστικά από ντελίβερι και ειδικά από ψησταριές και πιτσαρίες... (για τις τελευταίες μπορείτε να κρατήσετε τις μακαρονάδες, προσοχή όμως στα πρόσθετα, τέρμα οι καρμπονάρες και τα κανελόνια με κιμά... ) Με λίγη καλή προσπάθεια θα μπορέσετε να προσφέρετε στην οικογένεια τροφή ζωής και όχι τροφή θανάτου.

Δείτε περισσότερα για τη ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ στο ιστολόγιο του Διαιτολόγου - Διατροφολόγου κ. Ανθούλα Ιωάννη. Από εκεί και ο κατατοπιστικός πίνακας που ακολουθεί:

Κι επειδή από θεωρία έχουμε χορτάσει... κι εδώ το ζητούμενο είναι να χορτάσουμε αλλά υγιεινά, δίνω συγκεκριμένο παράδειγμα.

"Ψάρεψα" στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στο in.gr μια συνταγή για φασόλια μαυρομάτικα. Προσέξτε... είναι όσπρια... άρα εντάσσονται στη μεσογειακή διατροφή. Όχι όμως όπως το μαγείρεψε ο σεφ του in.gr που για να τα κάνει πικάντικα έπιασε και τους πέταξε μέσα μπέικον!!!

Τα μαυρομάτικα είναι μια απίθανη λύση για πρόσθετο πιάτο από το καθημερινό τραπέζι ως και το πιο επίσημο που θα παραθέσετε. Απλώς τα πλένετε και τα βράζετε. Σόδες και διάφορα άλλα κόλπα είναι τελείως περιττά. Βράζουν πανεύκολα!

Αφού τα βράσετε και τα σουρώσετε, πλένετε μαϊντανό και καθαρίζετε ξερό κρεμμύδι. Τα ψιλοκόβετε και τα στολίζετε όμορφα στη σαλάτα σας. Τέλος την περιχύνετε με λαδάκι και λεμονάκι και προσθέτετε αλατάκι και πιπεράκι κατά βούληση.

Ποιο μπέικον και άλλες σαχλαμάρες που μόνο κακό κάνουν στην υγεία μας... Φτιάξτε αυτό το εύκολο πιάτο και θα με θυμηθείτε... Και υγιεινό και πεντανόστιμο!!!

Για επίσημο τραπέζι ή για μεζέ με το κρασάκι σας... μπορείτε να κάνετε το πιάτο ακόμη πιο πικάντικο αλλά πάντα υγιεινό:


Τα πρόσθετα στο μπολ είναι ελίτσες οι ευλογημένες, κάππαρη, άνιθος... Κι αντί για λεμόνι μπορείτε να βάλετε ξίδι μπαλσάμικο. Η συνταγή και η εικόνα είναι από εδώ.

Περιμένω εδώ και μέρες ή πιο σωστά βδομάδες, από τις καλές μου φίλες (γιατί όχι και τους φίλους) να ασχοληθούν πιο σοβαρά με το θέμα της μεσογειακής διατροφής και να μας δώσουν ιδέες... Τουλάχιστον εκείνους που κόπτονται υπέρ της υγιεινής διατροφής και καλά, διότι είμαστε και οι άλλοι, οι χαρομοφάηδες όπως μας λένε και που έχουμε κάνει πλούσια όλα τα ντελίβερι της γειτονιάς. Εκτός πια αν πάρουμε τη μεγάλη απόφαση να μπούμε στην κουζίνα για να φτιάξουμε καμιά μακαρονάδα. (Μπαίνουμε και άλλες φορές, να πιούμε νερό, να φτιάξουμε καφέ και να πάρουμε καμιά μπίρα από το ψυγείο )

Λοιπόν, αφού είδα και απόειδα, κι αφού προβληματίστηκα τα μάλα για τον απαράδεκτο τρόπο διατροφής μου με σουβλάκια, πίτσες, πατατούλες αντιναχτές και σπρινγκ ρολς, είπα σήμερα να προχωρήσω στο μεγάλο βήμα. Να μπω επιτέλους και μια φορά στην κουζίνα μου με πιο σοβαρό σκοπό. Α, μη νομίζετε πως από τη μια στιγμή στην άλλη θα γίνω η βασίλισσα της κουζίνας. Κι επειδή κάθε αρχή και δύσκολη είπα να ξεκινήσω με το φαΐ της τεμπέλας πλην όμως της μεσογειακής τεμπέλας μαγείρισσας.

Νομίζω ότι πρώτο και σημαντικό είναι η παρουσίαση των υλικών. Όμως η ιδέα για την παρουσίαση του εγχειρήματος και μέσω διαδικτύου, ακολούθησε την προηγούμενη και ήδη ένα υλικό δεν υπήρχε πια όταν ήρθε η ώρα για τις φωτογραφίες. Σημειώστε λοιπόν πως η συνταγή απαιτεί και μαϊντανό έστω και αν δεν υπάρχει στην παρακάτω φωτογραφία:


Ξαναλέμε για να το εμπεδώσετε, χρειάζεται και μαϊντανό η συνταγή και όλα όσα βλέπετε στη φωτογραφία.

Κάτι σημαντικό: Μη βάλετε όλο το κεφάλι το σκόρδο, εκτός αν υποφέρετε από υπέρταση!!! Δυο - τρεις σκελίδες είναι αρκετές. Για το κρεμμύδι ισχύει το αντίθετο, διαλέξτε κανένα πιο ευτραφές...

Για τα υπόλοιπα υλικά της πιατέλας δεν υπάρχει κανένας περιορισμός. Μπορείτε να βάλετε όσα θέλετε από το κάθε είδος, ανάλογα και με τις γευστικές σας προτιμήσεις στο καθένα από αυτά. (πχ ο μπαμπάς μου θα γέμιζε πρώτα την πιατέλα μελιτζάνες και μετά θα πρόσθετε και ένα από τα άλλα... )

Υπόψη ότι οι ντοματούλες πρέπει να είναι ώριμες γιατί θα χρησιμοποιηθούν για σάλτσα. Ξέρετε... παίρνετε τον τρίφτη και προσέχοντας το μανικιούρ τις μετατρέπετε σε χυλό. Τη φλουδίτσα τη βγάζουμε, ε; Και τα σποράκια το ίδιο. Οι πιο τεμπέληδες (όπως και εμείς, το παραδεχόμαστε, μην κοιτάτε που ντραπήκαμε και βάλαμε στη φωτογραφία τις ντομάτες... ) πάρτε ένα έτοιμο κουτάκι ντοματόζουμο (ένα ποτήρι του νερού αρκεί για τα υλικά που βλέπετε).

Τα πίσω υλικά, αλατάκι, πιπεράκι και λαδάκι της ελιάς (τι στο καλό μεσογειακή συνταγή θα σας δίναμε αν δεν υπήρχε το άγιο ελαιόλαδο είναι μεν κατά βούληση αλλά δεν 'ν' κακό να λάβετε υπόψη και τα κελεύσματα των διατροφολόγων. Με μέτρο λοιπόν. Για το λαδάκι προτείνουμε ένα ποτηράκι του κρασιού και λίγο ακόμη ή τρία τέταρτα του νεροπότηρου. Κανονικά η συνταγή λέει ένα νεροπότηρο γεμάτο, αλλά αυτά τα έλεγαν οι παλιές νοικοκυρές που δεν πήγαιναν μετά με μπικίνι στην παραλία...

ΕΚΤΕΛΕΣΗ!!!

Ξεφλουδίζουμε τις πατάτες, τα κρεμμύδια, τα σκόρδα. Τρίβουμε τη φλούδα από τα κολοκυθάκια, κόβουμε τις άκρες της μελιτζάνας, κόβουμε και βγάζουμε τα σπόρια από τις πιπεριές. Τα πλένουμε όλα πολύ καλά (να φύγουν όσο γίνεται τα φυτοφάρμακα) και μετά αρχίζουμε να τα τεμαχίζουμε. Σε ροδέλες ή ό,τι άλλο σχήμα μας κάνει κέφι. Το μαϊντανό μη ξεχάσετε!!!

Τα κόβουμε και ταυτόχρονα τα τοποθετούμε στο ταψί. Κατόπιν έρχεται η σειρά για το λάδι, το αλάτι, το πιπέρι και το χυμό ντομάτας:


Επιτέλους μπορείτε να δείτε και το μαϊντανό!!!

Κατόπιν έρχεται η ώρα για το νερό, ένα ποτήρι (νεροπότηρο) αρκεί:


Ανακατεύουμε καλά καλά και κατά προτίμηση με ξύλινη κουτάλα:


Το φαγητό μας είναι πλέον έτοιμο για το φούρνο που πρέπει να έχει προθερμανθεί στους 250 βαθμούς. Προσοχή: Η "φωτιά" να είναι μόνο από κάτω:


Για δείτε... δεν είναι πολύ λαχταριστό; Και άκρως υγιεινό. Και πολύ εύκολο στην ετοιμασία. Όσο για νοστιμιά... απίθανο.

Προσοχή βέβαια στο ψήσιμο. Σας είπα ήδη πως η φωτιά πρέπει να είναι μόνο από κάτω και επίσης κάθε είκοσι λεπτά κάνουμε ένα καλό ανακάτεμα. Λογικά σε μία ώρα και ένα τέταρτο... το φαγητό θα έχει μείνει μόνο με το λαδάκι του (αυτό είναι ένα από τα δύο πράγματα που θυμάμαι από τη μαγειρική της μάνας μου, το άλλο έχει να κάνει με το αυγολέμονο και το αργά αργά και λίγο λίγο για μην κόψει... σε όλα τα υπόλοιπα υπήρξα ανεπίδεκτη μαθήσεως γι' αυτό και την πληρώνουν τώρα τα ντελίβερι ή μάλλον εγώ τα πληρώνω και τα χρυσοπληρώνω.... )


Είναι έτοιμο πια για το πιάτο. Παίρνετε και άσπρο τυράκι κατά προτίμηση κατσικίσιο και το κόβετε σε κύβους:



ΥΓ. Μια εναλλακτική συνταγή (ειδικά αφιερωμένη στο Διωνάκι) είναι η ακόλουθη:


Είδες βρε πόσο σε φροντίζει η φιλενάδα σου; Αντί για αλάτι και πιπέρι που βλάπτουν την υγεία, ρίχνεις μια χούφτα κανέλα!!!

Μεταξύ μας... και χωρίς πλάκα... την επόμενη φορά θα βάλω μια τόση δα μικρή τζουρίτσα κανέλα στη σάλτσα. Λογικά θα πρέπει να του πηγαίνει... Αλλιώς, έχει και αδέσποτα κάτω στο δρόμο. Γιατί να μην ταΐσουμε κι αυτά αλά μεσογειακά;

Ξεχάσαμε το όνομα του φαγητού... Νομίζω ότι το λένε μπριάμ (δεν παίρνω και όρκο) στο δικό μου πάντως σπίτι το λέγαμε ακριβώς αυτό που είναι: ΤΟΥΡΛΟΥ!!!

Να μην ξεχάσω επίσης να αναφέρω πως ουδέποτε θα έμπαινα σε τέτοιο κόπο να μαγειρέψω ακόμη και τουρλού, αν δεν είχα δώσει το λόγο μου στη μικρή μου κόρη πως θα της στείλω μια εύκολη συνταγή. Πήγε το κορίτσι σε καράβι να δουλέψει και αντί για ματσακόνι της προέκυψε μαγειρική. Ο μάγειρας είναι από Φιλιππίνες μεριά και οι συνταγές του ακαταλαβίστικες για ελληνικά στομάχια. Φαντάσου λέει ψαρόσουπα με τυρί!!! Οπότε και αποφάσισαν να μαγειρεύουν εκ περιτροπής, μία ο καπετάνιος, μία ο πρώτος μηχανικός... ε, να μη μαγειρέψει και η δόκιμος;

Και κοίτα τι θα κάνεις ακριβώς. Ας είναι εύκολο το τουρλού... Θα πιάσεις το Φιλιππινέζο και θα τον βάλεις να πλύνει και να κόψει τα λαχανικά. Αυτό τουλάχιστον θα ξέρει να το κάνει. Προσοχή μόνο στο τυρί... ρώτα καλύτερα πρώτα αν θέλουν ή ακόμη μπορείς να το σερβίρεις και ξεχωριστά. (φυσικά μην παρασυρθείς και βάλεις κανέλα, είναι ειδικά για τη Διώνη το κανελάτο!!! )

Α, και μην ξεχάσεις να ζητήσεις στη σχολή σου να προσθέσουν και έξτρα ερωτήσεις στο ΚΕΠ για τη μαγειρική!!! Μην πάει χαλάλι τόσος κόπος! Εξάλλου το λέει και η παροιμία:

Το είπατε και το κάνατε λοιπόν. Το Εντουκάντους μαγέρικο... ΟΚ. Από το να τρώμε κάθε τρεις και λίγο την αρρώστια του καθενός, προτιμότερο να μαθαίνουμε να τρώμε υγιεινά. Κατά βάθος το διασκεδάζω έστω και αν μέχρι τώρα δεν πήρα μέρος στη μαγειρική. Υπόσχομαι να επανορθώσω λίαν συντόμως. Έστω και με οδηγίες πλυσίματος πιάτων. Μην το υποτιμάτε καθόλου. Εκτός αν ξεχάσατε την κουβέντα:



Άσε άλλους στις θανατολογίες. Εμείς που δε βιαζόμαστε να πεθάνουμε και ούτε έχουμε σκοπό να το κάνουμε πριν την ώρα μας, θα ασχολούμαστε με το πώς έζησε και πώς θα ζήσουμε κι εμείς καλύτερα. Αυτό δεν είναι εξάλλου η φιλοσοφία;

Έβλεπα το πρωί έναν τύπο στη τηλεόραση. Ετών 98 και ήταν στην παραλία για το καθημερινό του μπάνιο. Γιατί θέλει λέει άλλα είκοσι χρόνια να ζήσει και στα εκατό θα ψάξει και γυναίκα να παντρευτεί!!!

Πήγε να δώσει και μια συνταγή για το πρωινό, μα ο δημοσιογράφος περί άλλων ετύρβαζε... Πρόσεχε περισσότερο τη ρεπόρτερ μην την χουφτώσει ο παππούς και δε μας άφησε να ακούσουμε καθαρά τα μυστικά της μακροζωίας του. Κάτι για τσάι του βουνού που το πλένει όμως πρώτα καλά και μετά το βράζει άκουσα και πως συμπληρώνει στο ποτήρι του άλλο τόσο γάλα. Νομίζω κάτι είπε και για ένα κουταλάκι μέλι καθώς και για φρούτα... Ειδικά το τελευταίο δεν παίρνω και όρκο, μίλαγε και ο δημοσιογράφος ταυτόχρονα.

Να λοιπόν που σας έδωσα και συνταγή, δεν ξέρω αν είναι μεσογειακή, είναι όμως δοκιμασμένη. Κόψτε τους καφέδες που όλοι οι γιατροί καταδικάζουν και γυρίστε σε τσαγάκι του βουνού.

Έτσι κι αλλιώς αυτό το ρόφημα με μέλι είναι και φάρμακο για το κρυολόγημα. Σ' αυτή την περίπτωση προσθέστε και λίγο κονιάκ... (πιθανότατα εδώ η εναλλακτική για τη Διώνη να είναι η ρακή και για τη Χαλαρουίτα ένα ξυλαράκι κανέλας)

Κι επειδή το πρωινό έχει τη σπουδαιότερη ενεργειακή σημασία από όλα τα γεύματα, κάτι που το ξεχνάμε και πίνουμε βιαστικά ένα μαυροζούμι και δρόμο... μαζί με το τσαγόγαλο και μέλι του υπερήλικα κολυμβητή, θα πρότεινα και το πρωινό που είδα κάποτε σε μια άλλη εκπομπή:

Φρέσκες ντοματούλες, τυράκι φέτα και τάκο. Αν δεν έχετε τάκο βάλτε ψωμί, αλλά ψωμί ψωμένιο όχι με χημικά και άλλα πρόσθετα.

Για τις κρύες μέρες του χειμώνα μια γαβάθα τραχανάς ή χυλοπίτες και πάλι τυράκι ελληνικό τριμμένο σε χοντρά κομμάτια, είναι ό,τι καλύτερο. Διότι ακούμε για τα δημητριακά και τρέχουμε και αγοράζουμε τα διάφορα φλεξ... που ούτε ξέρουμε τι περιέχουν και νομίζουμε πως κάνουμε και καλό στην υγεία μας ενώ την καταστρέφουμε. Σημειωτέον ότι το ίδιο ισχύει για τον τραχανά και τις χυλοπίτες. Ή θα στρωθείτε και θα μάθετε να τα φτιάχνετε μόνοι σας, ή όταν κατεβείτε στο χωριό φροντίστε να εξοπλιστείτε από καμιά καλή θεια ή γιαγιούλα. Και πάντα με προσοχή, έχουν φτάσει και στα χωριά τα σύγχρονα αλεύρια και τα γάλατα της κονσέρβας.

Το ίδιο φυσικά ισχύει και για το τυρί. Η φέτα του εμπορίου μόνο φέτα δεν είναι... Κύριος είδε τι περιέχει.

Και τα μάτια μας δεκατέσσερα στη διατροφή των παιδιών. Βλέπω να κουβαλάνε για κολατσιό γαριδάκια και κρουασάν από το περίπτερο ή φέτες πίτσας από το περίσσευμα του δείπνου και τρελαίνομαι. Τόσο δύσκολο είναι να τους τυλίξουμε φρούτα και λαχανικά; Ή ένα σπιτικό σάντουιτς; Ή λίγους ξηρούς καρπούς;

Και το ίδιο ισχύει και για μας που κοπανάμε έναν καφέ σκέτο το πρωί, άλλον ένα στη δουλειά και γυρνάμε μετά ξεθεωμένοι στο σπίτι και τρώμε χωρίς μέτρο ό,τι βρούμε μπροστά μας. Θυμάμαι μια συνάδελφο που κουβάλαγε στη δουλειά τι νομίζετε; Αγγουράκι... Δώστου δούλεμα οι υπόλοιποι... Και όμως το ταπεινό αγγουράκι είναι γεμάτο χρήσιμα στοιχεία για τον οργανισμό. Δοκιμάστε το και σε σάντουιτς με φέτα. Υπέροχο!

Αυτά και σε άλλα με υγεία... Θα επανέλθω δριμύτερος.

ΔΑΝΑΗ έγραψε:

Περιμένω εδώ και μέρες ή πιο σωστά βδομάδες, από τις καλές μου φίλες (γιατί όχι και τους φίλους) να ασχοληθούν πιο σοβαρά με το θέμα της μεσογειακής διατροφής και να μας δώσουν ιδέες...

Δεν περιμένεις απλώς... όταν δεν πάει το βουνό στο Μωάμεθ...

ΔΑΝΑΗ έγραψε:

Εκτός πια αν πάρουμε τη μεγάλη απόφαση να μπούμε στην κουζίνα για να φτιάξουμε καμιά μακαρονάδα. (Μπαίνουμε και άλλες φορές, να πιούμε νερό, να φτιάξουμε καφέ και να πάρουμε καμιά μπίρα από το ψυγείο )

Συμφωνώ και επαυξάνω! Και παρακαλώ να λέμε ΌΟΟΟΟΟΟΟλη την αλήθεια. Μπαίνουμε επίσης στην κουζίνα για να κατασπαράξουμε τα ταπεράκια από φίλους!!! Γιατί το ξεχάσαμε αυτό;;;

ΔΑΝΑΗ έγραψε:

Λοιπόν, αφού είδα και απόειδα,

Λοιπόν αφού είδε και απόειδε... ακούστε τι έκανε...

Την παροιμία με το Διάολο που δεν ήξερε τι να κάνει και τα παιδιά του, την ξέρετε; Ωραίααααα! Κρατήστε το ρήμα και αλλάξτε λιγάκι τα πρόσωπα. Τι κάνει μια μάνα που αφενός είναι η ίδια άσχετη με την κουζίνα και αφετέρου έχει την κανακάρισσα μακριά και πεινασμένη και θέλει να της μάθει εξ αποστάσεως να μαγειρεύει;;;

Η πρώτη εκδοχή είναι λίγο παραπάνω. Πετάει σε κομμάτια ό,τι λαχανικό της περισσεύει στην κουζίνα!!!

Η δεύτερη; Το κρατήσατε το ρηματάκι;;; Ε, ναι, αυτό ακριβώς!!! αλλά όχι στα παιδιά, είναι και μακριά τα σκασμένα...

Λοιπόν. Παίρνει τηλέφωνο τις φιλενάδες και τις καλεί τάχα μου και δήθεν για καφεδάκι και βάζει και δόλωμα πως θα μιλήσουμε και στο τσατ με την άλλη άκρη της γης... Και πας ανυποψίαστος και αρχίζουν τα σιρόπια, αχ το καημένο το κορίτσι που πρέπει να μαγειρέψει για ένα λόχο πεινασμένους ναυτικούς... και να της στείλουμε μια εύκολη συνταγή και κλαψ και γλυψ...

Έτσι έχει η εισαγωγή του θέματος... Τι μαγειρέψαμε θα το δείτε στη συνέχεια. Αν και στο μεταξύ πληροφορήθηκα ότι επιτέλους πήγε μάγειρος στο καράβι... Αλλά καλού κακού ας στείλουμε εμείς τη συνταγή μην τύχει κι αυτός από τους καλούς!!!

ΔΑΝΑΗ έγραψε:

Είδες βρε πόσο σε φροντίζει η φιλενάδα σου; Αντί για αλάτι και πιπέρι που βλάπτουν την υγεία, ρίχνεις μια χούφτα κανέλα!!!

Αυτό το αφήνω ασχολίαστο!!!

Όπως και το τσατ που δεν έγινε και όπως και το MSN που κάποιοι πλακώθηκαν την ώρα που εμείς ψηνόμαστε μαζί με το φαγητό στην κουζίνα!!!

Η παρουσίαση της συνταγής ξεκινάει με την κατάρριψη ενός μύθου. Ακούνε μερικοί και μερικές μεσογειακή διατροφή και νομίζουν ότι περιλαμβάνει μόνο διάφορα λαδερά... Λάθος!

Το φαγητό που ετοιμάσαμε είναι ένα καθαρά μεσογειακό φαγητό (όχι μόνο για το ελαιόλαδο) αλλά και γιατί στηρίζεται στη διατροφική πυραμίδα που έχει δημοσιευτεί παραπάνω.

Τα βασικά υλικά είναι κοτόπουλο και ρύζι. Τα πρόσθετα τα τελείως κλασικά: Λαδάκι που είπαμε, αλατάκι και πιπεράκι.

Αν ζούσαμε σε χωριό θα αρχίζαμε την εκτέλεση από το ίδιο το πουλερικό... Και μη δηλώσει κανείς φρικαρισμένος, γιατί το λιγότερο θα είναι ασυνεπής με όλα τα ζώα που έχει καταβροχθίσει ως τώρα. Επειδή εμείς ζούμε στην πόλη (αντιπαρέρχομαι το και στην κορφή... ) πάμε στο χασάπη και παίρνουμε δυο μπουτάκια κοτόπουλο. Εκτός αν είμαστε μια πολυπληθής οικογένεια οπότε θα προμηθευτούμε μεγαλύτερη ποσότητα. Εμείς πάντως με δύο μπουτάκια μαγειρέψαμε καθώς ακόμη και στο άσπρο κρέας των πουλερικών δεν έχουμε ιδιαίτερη αδυναμία:


Τα πλύναμε (εννοείται... καλά καλά μάλιστα) τα βάλαμε στο ταψί και προσθέσαμε ένα ποτήρι του νερού λάδι (όχι ξέχειλο, ε... ) ένα ποτήρι του νερού νερό!!! αλάτι και πιπέρι.

Το φαγητό μπαίνει στο φούρνο. Προθερμασμένος στους 250. Ψήσιμο εκ των κάτω. Θα μείνει εκεί μία ώρα.


Κάθε είκοσι λεπτά ρίχνουμε μια ματιά και γυρίζουμε τα μπουτάκια από την άλλη μεριά.

Στο μεταξύ παίρνουμε ένα σακουλάκι ρύζι και το πλένουμε μετά μανίας. (ξέρετε ότι το καθαρίζουμε πρώτα; σπυράκι σπυράκι μην έχει μέσα καμία πετρούλα ή και τίποτε άλλο... ) Το πλένουμε λοιπόν πάρα πολύ καλά. Τουλάχιστον πέντε νερά! Κατόπιν το σουρώνουμε...


Έπειτα γεμίζουμε την καφετιέρα με ένα λίτρο νερό και δέκα λεπτά πριν τελειώσει η μία ώρα που είπαμε παραπάνω, πατάμε το κουμπί. Θα χρειαστούμε ζεστό νερό και πρέπει να είναι έτοιμο...


Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ...

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΗΣ

Μία ώρα μετά το κοτόπουλο είναι σχεδόν έτοιμο. Το βγάζουμε από το φούρνο και λογικά πρέπει να μοιάζει κάπως έτσι:


Προσέξτε το κουμπί του φούρνου. Παραμένει σταθερά στους 250 βαθμούς!

Ρίχνουμε με προσοχή το ρύζι και το ανακατεύουμε με το ζουμάκι.



Το ταψί μπαίνει στο φούρνο αυστηρά για πέντε λεπτά. Ίσα ίσα να τσιγαριστεί... Αμέσως μετά θα προσθέσουμε το ζεστό νερό:


Ναι, ρίχνουμε όλο το νερό. Και φροντίζουμε το ρυζάκι να είναι εντός ύδατος και όχι στη ράχη του πουλερικού!

Ξανά στο φούρνο και τώρα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Το ρύζι καταπίνει το νερό σε χρόνο ρεκόρ. Και δεν πρέπει να αφήσουμε το φαγητό μας να στεγνώσει... Βάζουμε μάλιστα και δεύτερη κανάτα νερό στην καφετιέρα και δέκα λεπτά αργότερα αρχίζουμε να προσθέτουμε λίγο λίγο στο ταψί.


Προσοχή... από τη δεύτερη κανάτα νερό θα χρησιμοποιήσουμε σχεδόν τη μισή. Αυτό όμως μια έμπειρη μαγείρισσα το κανονίζει και ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες μαγειρέματος. Η ουσία είναι το φαγητό να μην είναι στεγνό, το ρύζι να βράσει καλά και φυσικά να μην το παρακάνουμε με το νερό και λασπώσει. Για τις ποσότητες που βάλαμε (μισό κιλό ρύζι) ενάμισι λίτρο νερό είναι αρκετό.

Μισή ώρα από τη στιγμή που βάλαμε το ρύζι στο ταψί, πρέπει το φαγητό να έχει αυτή την όψη:


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ουφ... για να μη φορτώνει η σελίδα με πολλές εικόνες, πρέπει να κόβουμε τις αναρτήσεις σε συνέχειες

Πάμε λοιπόν... τρίτη και τελευταία φάση... Είμαστε στη μιάμιση ώρα θυμίζω. Βγάζουμε για τελευταία φορά το ταψί από το φούρνο και ρίχνουμε λίγο ακόμη ζεστό νερό:


Φυσικά ανακατεύουμε και φροντίζουμε το νερό να είναι μοιρασμένο παντού και όχι μόνο σε ένα μέρος. Ανακατεύουμε και το ρύζι που βρίσκεται κάτω από το κοτόπουλο, αλλιώς θα λασπώσει.

Κλείνουμε τελείως τη θερμοκρασία του φούρνου. Οικονομία στην ενέργεια!!! Και βάζουμε άλλα πέντε λεπτά το ταψί στο σβησμένο φούρνο που όμως είναι ακόμη καυτός και μπορεί να ολοκληρώσει το ψήσιμο του φαγητού.

Το βγάζουμε από το φούρνο και καλού κακού ελέγχουμε αν το ρύζι είναι καλά βρασμένο. Μην ανησυχείτε αν δείτε να έχει αρκετό ζουμάκι ακόμη. Καλό είναι αυτό. Το ρύζι συνεχίζει ειδικά όσο είναι ζεστό να απορροφά νερό. Γι' αυτό και ποτέ δεν το αφήνουμε να παραβράσει...

Το άλλο μυστικό για να μη λασπώσει είναι να βγάλουμε εκτός φούρνου το ταψί όταν ολοκληρωθεί το μαγείρεμα. Πρέπει να παραμείνει εκτός φούρνου και όχι πάνω σε ζεστή εστία...

Το αφήνουμε λοιπόν δέκα λεπτάκια να τραβήξει τα περιττά υγρά και σερβίρουμε:


Προσωπικά δε θα έβαζα ποτέ ολόκληρο μπούτι στο πιάτο μου, αλλά περί ορέξεως...

Το άσπρο που βλέπετε είναι γιαούρτι. Με χαμηλά λιπαρά κατά προτίμηση και αγελάδας. Όχι να τρώμε κοτόπουλο και να παίρνουμε τα λιπαρά από άλλη πόρτα...

Μπορείτε αντί για γιαούρτι να προσθέσετε τριμμένο κεφαλοτύρι, είναι πιο νόστιμο αλλά και πιο παχυντικό. Ή μπορείτε να βάλετε στο τραπέζι και τα δύο και ο καθένας να διαλέξει τι προτιμά.

Για πιο πικάντικη έκδοση, λίγο πριν βάλετε το ρύζι στο ταψί, τρίψτε μέσα ένα μέτριο κρεμμύδι. Το γιαούρτι στην περίπτωση αυτή δε συνιστάται.

Τέλος... για τις φίλες μου που λατρεύουν την κανέλα... υπάρχει και αυτή η εκδοχή. Μόνο που αντί για γιαούρτι θα πρέπει να ρίξετε γάλα... η ονομασία φυσικά του φαγητού θα είναι πλέον "Κοτόπουλο ρυζόγαλο"!!!

ΔΙΩΝΗ έγραψε:

Τέλος... για τις φίλες μου που λατρεύουν την κανέλα... υπάρχει και αυτή η εκδοχή. Μόνο που αντί για γιαούρτι θα πρέπει να ρίξετε γάλα... η ονομασία φυσικά του φαγητού θα είναι πλέον "Κοτόπουλο ρυζόγαλο"!!!

xaxaxa! γελάσαμε!!!

Είπαμε δε μαγειρεύουμε γιατί έχουμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε. Άσε που πρέπει να ζήσουν και εκείνοι που εργάζονται στον τομέα το έτοιμου φαγητού. (από κοινωνική ευαισθησία θυσιάζουμε το στομάχι μας, τι νομίζεις; ) αλλά δεν είπαμε πως κατεβήκαμε και από τον Άρη. Το φαγητό αυτό ή τουλάχιστον κάτι που του μοιάζει, λέγεται καζάν ντιπί και είναι τούρκικης προέλευσης. Με τη μεσογειακή διατροφή καμία σχέση... και αν και είναι πεντανόστιμο, αρκεί να σου πουν τα υλικά για να νιώσεις στομαχικό ίλιγγο. Το πρόβλημα επικεντρώνεται στην ύπαρξη κοτόπουλου μέσα σε γλυκό... Και όμως, είναι εξαιρετικό, σας βεβαιώνω. Αλλά τώρα ξέρετε, ζήτημα συνήθειας είναι όλα. Πώς να δεχτεί το ελληνικό μας στομαχάκι την ιδέα εντός γλυκού που περιλαμβάνει στήθος κοτόπουλου;

Άσε που σερβίρεται με μια καμένη πέτσα...




Αν δε με είχε κεράσει κάποτε η γειτόνισσα που είναι από την Πόλη τέτοιο έδεσμα, μπορεί και να το αγνοούσα... Ατύχησες όμως Διώνη μου. Μέσα στην ασχετοσύνη μου όλη, κάτι ξέρω κι εγώ. Και από τα ιντερνέτια ψάρεψα και τη συνταγή:

GREEK MASA

Παράθεση :

Μόλις με ενημέρωσε ο ανατολίτης καλός μου ότι το καζάν ντιπί προέρχεται από ένα άλλο γλυκό, το ταού κιοκτσού που γινόταν με κοτόπουλο. Έπαιρναν λοιπόν αυτό που έμενε στην κατσαρόλα από το ταού κιοκτσού (με τα απομεινάρια από το κοτόπουλο) και έριχναν από πάνω την κρέμα του καζάν ντιπί.

Αυτές οι συνταγές βέβαια είναι... τρέχα γύρευε! παραθέτω μία άλλη που βρήκα στο internet, που βέβαια δεν είναι η κανονική ανατολίτικη. Αν μάθω και την κανονική, θα αναφέρω!

Kazan dibi (καζάν ντιπί) = ο πάτος του καζανιού. Ένα δημοφιλές γλυκό, με καταγωγή από την Ανατολία.

ΥΛΙΚΑ

- Πέντε (5) κούπες φρέσκο γάλα, με πλήρη λιπαρά
- Δύο (2) κούπες ζάχαρη
- Μία (1) κουταλιά βούτυρο, ανάλογα τι προτίμηση έχετε σε άρωμα και γεύση (πρόβειο, αγελαδινό κ.λπ.)
- Μία (1) κούπα αλεύρι μαλακό
- Δύο (2) κουταλιές καλαμποκίσιο αλεύρι (corn flour)
- Έξι με εφτά (6-7) βανίλιες
- Κανέλλα

ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Βουτυρώνουμε ένα μικρό αντικολλητικό σκεύος και το πασπαλίζουμε με δύο-τρία (2-3) κουταλάκια ζάχαρη. Το βάζουμε σε προθερμασμένο φούρνο και το αφήνουμε μέχρι να καραμελώσει η ζάχαρη και έπειτα το βγάζουμε από τον φούρνο.

Αναμειγνύουμε το αλεύρι, το καλαμποκίσιο αλεύρι και το γάλα και τα ζεσταίνουμε σε χαμηλή φωτιά για οκτώ με δέκα (8-10) λεπτά, προσέχοντας να μην κολλήσει, γι αυτό το ανακατεύουμε συνέχεια με απαλές κινήσεις (το μείγμα είναι ευαίσθητο).

Περιμένουμε μέχρι να δημιουργηθεί ένα κρεμώδες μείγμα και στη συνέχεια ρίχνουμε την υπόλοιπη ζάχαρη και ανακατεύουμε πολύ καλά για ένα λεπτό (1΄), το πολύ, σε χαμηλή φωτιά.

Το βγάζουμε από την φωτιά, προσθέτουμε την βανίλια και ξανά ανακατεύουμε απαλά.

Στη συνέχεια, ρίχνουμε την κρέμα μέσα στο αντικολλητικό σκεύος που έχουμε την καραμελωμένη ζάχαρη και το βάζουμε στον φούρνο για είκοσι λεπτά (20΄), το πολύ. Αν θέλετε η γεύση να είναι λιγότερο «καμένη», ψήνετε λιγότερο. Αν θέλετε η γεύση να είναι έντονα «καμένη», ψήνετε περισσότερο.

Αφού το βγάλουμε από τον φούρνο, το τοποθετούμε με το σκεύος σε άλλο σφαιρικό σκεύος (μπολ) με κρύο νερό και το αφήνουμε για δέκα λεπτά (10΄) περίπου. Τέλος, και αφού πλέον έχει κρυώσει καλά, αφαιρούμε προσεκτικά το καζάν ντιπί από το σκεύος και πασπαλίζουμε με κανέλλα.

Και πάμε τώρα στη βάση του γλυκού... στο γλυκό με το κοτόπουλο:

HUNGRY FOR LIFE

Παράθεση :

"Καλημέρα! Στα πλαίσια της Τουρκικής κουζίνας που τόσο λατρεύω, σας στέλνω τη συνταγή του Tavuk Gogsu, του γλυκού με το κοτόπουλο!


Υλικά

4 νεροπότηρα πλήρες γάλα
Μισό στήθος από κοτόπουλο βρασμένο καλά
1 φλυτζάνι ρυζάλευρο
1 φλυτζάνι νισεστέ
1 νεροπότηρο ζαχαρη
1 πρέζα αλάτι

Παίρνουμε το βρασμένο κοτόπουλο και το κάνουμε κλωστές. ξέρετε να είναι σαν ίνες. Το ξεπλένουμε με ΚΡΥΟ νερό. Το αφήνουμε στο ψυγείο μαζί με το νερό για μία ώρα. Το ξεπλένουμε, το διαλύουμε λίγο ακόμη τώρα που έχει σφίξει, και το βάζουμε για μισή ώρα ακόμη στο νερό.
Βράζουμε το γάλα και ρίχνουμε το κοτόπουλο να πάρει μία βράση. Το κατεβάζουμε από τη φωτιά. Σε ένα σκεύος διαλύουμε το νισεστέ και το ρυζάλευρο σε λίγο νερό και προσθέτουμε ζεστό γάλα για να έρθει στη σωστή θερμοκρασία. Στη συνέχεια το ρίχνουμε μέσα στο κοτόπουλο με το γάλα, προσθέτουμε τη ζάχαρη και ανακατεύουμε. Το μίγμα μας θα μαστιχώσει, και θα είναι έτοιμο. Το αδειάζουμε και το αφήνουμε στο ψυγείο να κρυώσει.

Όπως είχα πει και στο μαλεμπί, η καραμελόκοτα, είναι το ιδανικό γλυκό για καζαν ντιμπί. Αν έχετε όρεξη λοιπόν κάντε το έτσι και σερβίρετε σκέτο. Αλλιώς, μπορείτε να το πασπαλίσετε με λίγο τριμμένο φυστίκι αιγίνης (cam fistik το λένε οι Τούρκοι, το φυστίκι του πεύκου) ή ινδοκάρυδο...

Αυτές είναι μαγειρικές, Διωνάκι...... Όχι που πέταξες δυο πράγματα μέσα στο ταψί και έτοιμο, περάστε να σερβιριστείτε. Αλήθεια, πότε θα έρθεις να φτιάξουμε καζάν ντιπί;;; Εκεί να σε δω!!!

ΥΓ. σαν να μην έφταναν όλα αυτά τα παχυντικά στο συγκεκριμένο έδεσμα, όπως διάβασα στην Κουζίνα της Μαμάς, το γάλα πρέπει να είναι από βούβαλο!!! Αλλιώς, λέει, δε θα φτιάξουμε καζάν ντιπί (τιπί το λένε εκεί... ) αλλά ένα άλλο γλυκό που θα του μοιάζει.

Ευτυχώς που έχει στη γειτονιά μαγαζί που πουλάει έτοιμο το γλυκό, και χωρίς κοτόπουλο... μόνο την κρέμα με την καμένη πέτσα... Αλλιώς σιγά μην καθόμουν εγώ να κάνω όλο αυτό το τζέρτζελο...


Για όποιον πάντως θέλει ντε και καλά να δοκιμάσει καζάν ντιπί, υπάρχει και η εύκολη συνταγή:

Καζάν ντιπί

Κυριακή σήμερα...

Χρωστάμε γλυκό... Το ωραίο γλυκό της Κυριακής...

Δε νομίζω ότι θα ανεβάσω φωτογραφίες διότι δεν έχω καμία διάθεση για το χατίρι της συνταγής να φορτωθώ και τις θερμίδες της. Είναι πάντως το ευκολότερο γλυκό στον κόσμο και δεν υπάρχει περίπτωση να αποτύχει...

Η επιλογή έγινε αποκλειστικά για το στίχο του Καββαδία... ως γλυκό της Κυριακής... και ως γλυκό που κάποτε φτιάχναμε στα καράβια.

Παίρνουμε αλεύρι και ρίχνουμε νερό μέχρι να γίνει ένας πηχτός χυλός. Μια πρέζα αλάτι, στη μύτη του κουταλιού και ένα κόμπο λάδι...

Βάζουμε λάδι σε τηγάνι να κάψει και ρίχνουμε κουταλάκια χυλού. Τα γυρνάμε σχεδόν αμέσως και τα βγάζουμε πριν καούν. Μόνο να ροδοκοκκινίσουν. Φροντίζουμε στο πιάτο να υπάρχει χαρτί κουζίνας ώστε να τραβήξει το λάδι...

Έπειτα τα σερβίρουμε με μέλι!!!

Τηγανίτες φυσικά το όνομα, τι άλλο; Στο καράβι δεν ξέρω γιατί τα έλεγαν κουρκουμπίνια... και είχαν χαρά μεγάλη όταν με έπιαναν οι καλές μου... (ακατανόητο αν σκεφτείς ότι μόνο ζυμαράκι τηγανισμένο είναι... )

Στον τόπο μου που μέλι δεν υπήρχε, τις σερβίριζαν με ζάχαρη. Και στην Πορτογαλία κάποτε πέτυχα στο δρόμο να φτιάχνουν κάτι παρόμοιο που έβαζαν και ζάχαρη και κανέλα!!! Κανέλα μπορεί κανείς να βάλει και στο μέλι. Όπως και στους λουκουμάδες.

Το μυστικό στο εύκολο αυτό γλυκό είναι να αφήσεις λίγο το χυλό να ξεκουραστεί... και μετά να αρχίσεις το τηγάνισμα. Επίσης μπορείς να προσθέσεις λίγο γάλα εβαπορέ ή ακόμη και ένα αυγό χτυπημένο. Οι τηγανίτες θα γίνουν πιο φουσκωτές και πιο αφράτες.

Δοκιμάστε επίσης και την αρμυρή έκδοση. Προσθέστε στο χυλό τυρί φέτα κομμένη χοντρά κομμάτια ή και τριμμένο κεφαλοτύρι... Μπορείτε επίσης να βάλετε στην περίπτωση αυτή και λίγο πιπέρι στη ζύμη.

Στην Αστυπάλαια πάλι με ανάλογο χυλό (εννοώ αλεύρι - νερό και αλάτι) τηγανίζουν και μαριδάκι μικρό. Αν θυμάμαι καλά προσθέτουν και δυόσμο ξερό τριμμένο.

Από κει και πέρα φαντασία χρειάζεται για να επινοήσετε και τις δικές σας συνταγές. Η μαγειρική είναι ένα παιχνίδι και βασικά αυτό που χρειάζεται είναι καλή διάθεση και μπόλικη δόση αγάπης για εκείνους που θα τους προσφέρετε τα έργα των χεριών σας. Και νομίζω εκείνοι οι παλιοί συνάδελφοι αυτό ακριβώς εισέπρατταν από τα κουρκουμπίνια... Να είναι καλά όπου κι αν βρίσκονται!!!

Η φωτογραφία που ακολουθεί είναι ό,τι πιο κοντινό στις τηγανίτες που παρουσίασα:


Φυσικά "κλεμμένη" από κάποια γωνιά του διαδικτύου. Σας είπα ότι δεν πρόκειται καλοκαιριάτικα να κάνω τέτοιο διατροφικό έγκλημα. Αυτά είναι μόνο για δύσκολες ώρες σε καράβια... Δείτε όμως τη σελίδα που τη βρήκα... έχει και κάποιες ακόμη ιδέες για τις τηγανίτες.

Όλα καλά με τις τηγανίτες. Ο τρόπος μαγειρέματος όμως; Το λάδι όταν τηγανίζεται χάνει τις θαυμάσιες ιδιότητές του.

Θα συμφωνήσω με τον Ηρακλή. Δεν είναι μόνο τα υλικά αλλά και ο τρόπος μαγειρέματος πολύ σημαντικός. Το τηγάνισμα θεωρείται ο πιο ανθυγιεινός. Έστω και αν το τηγάνι μας δίνει μεγάλες νοστιμιές. Αντίθετα τα βρασμένα στο νεράκι φαγητά είναι άκρως υγιεινά και ένα τέτοιο φαγητό θα παρουσιάσουμε σήμερα.

Η παρουσίαση "σπασμένη" σε ξεχωριστές δημοσιεύσεις για να μη βαραίνει η σελίδα...

Πρόλογος: Ένας βασικός λόγος που οι σημερινοί άνθρωποι δε μαγειρεύουν και κάνουν πλούσια τα ντελίβερι είναι η έλλειψη χρόνου. Πολύ θα ήθελα να φάω μουσακά ή σπανακόπιτα κλπ αλλά ποιος έχει το χρόνο να τα ετοιμάσει; Έτσι σήμερα μαζί με τον υγιεινό τρόπο παρασκευής θελήσαμε να δώσουμε και μια συνταγή που να σέβεται τις ανάγκες μας και τις συνθήκες ζωής μας. Ο υπότιτλος περιγράφει το χρόνο που απαιτείται για την ετοιμασία του φαγητού, είναι το φαγητό των τεσσάρων δεκάλεπτων. Και είναι σημαντικό ότι μόνο στο πρώτο και στο τελευταίο απαιτείται η παρουσία μας στην κουζίνα.

Υλικά:


Την πέρκα την αγοράζουμε στο σούπερ μάρκετ έτοιμη σε φιλέτα και κατεψυγμένη. Το ψάρι είναι ένα τρόφιμο που διατηρεί τις θρεπτικές του ιδιότητες και ως κατεψυγμένο. Αρκεί βεβαίως να έχει τηρηθεί σε κάθε στάδιο της κατάψυξης η σωστή θερμοκρασία... Και το ίδιο ισχύει και από τη στιγμή που θα αγοράσετε καταψυγμένο ψάρι. Καλύτερα είναι το μαγείρεμα να γίνεται αμέσως μόλις το προμηθευτούμε εκτός αν είμαστε βέβαιοι πως η κατάψυξή μας μπορεί να εξασφαλίσει σωστή ψύξη στο προϊόν.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ:

1. Βάζουμε μία κατσαρόλα με νερό (γεμάτη κατά τα τρία τέταρτα) να βράσει.


2. Τοποθετούμε τα φιλέτα της πέρκας σε νερό για να ξεπαγώσουν.




3. Καθαρίζουμε και πλένουμε τα λαχανικά:


Υπόψη ότι οι πατάτες θα μπουν μόλις καθαριστούν σε λεκάνη με νεράκι. Αλλιώς μαυρίζουν...


Δεν κόβουμε τίποτε... μόνο καθαρίζουμε και πλένουμε.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ

Μόλις βράσει το νερό στην κατσαρόλα ρίχνουμε λίγο αλάτι και προσθέτουμε τα εξής λαχανικά:


Προσοχή: Οι πατάτες θα μείνουν στη λεκάνη με το νερό. Χρειάζονται λιγότερο χρόνο βρασμού από τα άλλα λαχανικά.

ΤΡΙΤΟ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ:

Αφήνουμε τα λαχανικά να βράσουν για δέκα λεπτά και μετά ρίχνουμε και τις πατάτες στην κατσαρόλα. Ολόκληρες αν είναι σχετικά μικρές ή κομμένες στα δυο αν είναι μεγάλες.

ΤΕΤΑΡΤΟ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ

Λίγο πριν εκπνεύσει το τρίτο δεκάλεπτο, πλένουμε τα φιλέτα της πέρκας. Λογικά πρέπει να έχουν τελείως ξεπαγώσει. Τα ρίχνουμε και αυτά στην κατσαρόλα και προσέχουμε από δω και πέρα με ευλάβεια το ρολόι. Οι φετούλες του ψαριού θα διαλυθούν αν βράσουν περισσότερο από δέκα λεπτά. Ακόμη καλύτερα αν τις αφήσετε 9 λεπτά. Πάντως ούτε δευτερόλεπτο περισσότερο από δέκα...


Όση ώρα βράζει το ψάρι και τα λαχανικά, στύβουμε το λεμόνι και βάζουμε σε ένα μπολάκι λίγο ελαιόλαδο:


Ρίχνουμε λίγο λίγο το λεμόνι και χτυπάμε με το σύρμα. Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια σε λίγα λεπτά το λαδολέμονο θα είναι έτοιμο:


Προσοχή μην ξεχάσετε το ψάρι... Στα δέκα λεπτά ακριβώς η κατσαρόλα πρέπει να κατέβει από τη φωτιά...

Όπως σας υποσχεθήκαμε, στα σαράντα ακριβώς λεπτά το φαγητό είναι έτοιμο.

Παίρνουμε μια τρυπητή κουτάλα (προσέξατε ότι μέχρι στιγμής δεν αναφέραμε καθόλου για κουτάλα; δεν το ξεχάσαμε, το φαγητό δε θέλει καθόλου ανακάτεμα) και προσεκτικά βγάζουμε όλα τα υλικά που βράσαμε. Ήρθε η ώρα να σερβίρουμε. Μπορούμε να τα βάλουμε όλα μαζί σε πιατέλα:


κι ο καθένας από τους συνδαιτημόνες διαλέγει και παίρνει ό,τι και όσα θέλει... ή να τα σερβίρουμε σε ατομικές μερίδες:



Κάπου εδώ θα προσθέσουμε και το λαδολέμονο. Καλύτερα όμως να το έχουμε σε ξεχωριστό μπολάκι κι ο καθένας προσθέτει κατά βούληση. Πιθανόν κάποιοι να προτιμούν λιγότερες θερμίδες και να βάλουν μόνο λεμόνι... Πάντως το ελαιόλαδο σε μικρή ποσότητα και μάλιστα αμαγείρευτο, είναι φάρμακο...

_____________

Αν είναι χειμώνας, τότε με το ζουμάκι του φαγητού γίνεται και θαυμάσια ψαρόσουπα. Το καλοκαιράκι όμως προτείνεται αυτή η εκδοχή οπότε και το ζουμάκι πάει για πέταμα... Εξάλλου, αν πρόκειται να κάνετε ψαρόσουπα, προτιμήστε φρέσκο ψάρι. Άλλη η νοστιμιά του φρέσκου... Η καλύτερη επιλογή είναι ο βακαλάος. Μπορείτε όμως να ρωτήσετε τον ψαρά σας και να δοκιμάσετε και με όποιο άλλο ψάρι είναι κατάλληλο για βραστό.

Το ανθυγιεινό ψαράκι... είναι πάντα πιο νόστιμο!


(μας περίσσεψε η πέρκα και μας άνοιξε η διάθεση για πιο νόστιμα φαγητά... κι άσε μερικούς να κατηγορούν τα τηγάνια... )



Ξεπαγώνουμε το ψάρι. Σύμφωνα με τις μαγειρικές στύβουμε λεμόνι και το αφήνουμε να μαριναριστεί στο λεμονόζουμο κάπου μια ώρα... Αν βιάζεστε απλώς το περιχύνετε με το χυμό λεμονιού και φυσικά το αλατίζετε. Έπειτα το αλευρώνουμε. Καλά καλά... να καλύψει το αλεύρι όλη την επιφάνεια του ψαριού.

Βάζουμε λάδι λαδένιο όχι ηλιέλαια και άλλα ύποπτα υγρά που του μοιάζουν στο τηγάνι να κάψει. Προσθέτουμε τις αλευρωμένες φέτες του ψαριού και μία σίτα από πάνω για να μην κάνουμε την κουζίνα αγνώριστη. Γυρνάμε τακτικά (το ψάρι ψήνεται γρήγορα και δεν είναι καθόλου ωραίο άμα το παραψήσετε). Μόλις ροδοκοκκινήσει και από τις δύο μεριές, το βγάζουμε από τη φωτιά και με σπάτουλα τρυπητή το τοποθετούμε σε πιάτο. Το λάδι μπορείτε να το πετάξετε... όχι στο νεροχύτη... κανονικά με τα υπόλοιπα σκουπίδια. Θα θυμάστε σίγουρα τις συμβουλές της Λουκίας... Έστω και αν η Λουκία ξέχασε εμάς...

Ταυτόχρονα έχετε βάλει σε κατσαρόλα νερό και ετοιμάζετε ένα απλό πιλάφι...

Παίρνετε ένα μπολάκι και το γεμίζετε με το πιλάφι. Τοποθετείτε δίπλα και φέτες ψαριού και γαρνίρετε με ό,τι σας κάνει κέφι...

Απαραίτητο είναι λεμόνι. Και στο ψάρι και στο καρότο...

Πιπεράκι στο πιλάφι...

Τριμμένο κρεμύδι στο ψάρι και μαϊντανός στο λόφο του ρυζιού. Ολυμπιακούς του Πεκίνου έχουμε... Ας κάνουμε λοιπόν κι εμείς ό,τι πατέντα μας φωτίσει η ορεξούλα μας για περίεργους συνδυασμούς με βάση το ρύζι...

Εν αναμονή της αυριανής μέρας που έταξαν να με ταΐσουν σουπιές γεμιστές (με τι; θα σας γελάσω... ) αποφάσισα να τρέφομαι λιτά. Καθόλου δύσκολο για τις συνήθειές μου που σε καιρούς εργασίας δεν αφήνουν χρόνο ελεύθερο για μαγείρεμα. Και είναι γνωστό που η ταβέρνα της γειτονιάς κοντεύει να μου απονείμει ειδικό βραβείο για τη συχνότητα των επισκέψεών μου... Συνήθης επιλογή τα σουβλάκια. Χτες βράδυ όμως μου κατέβηκε η φαεινή ιδέα να τα φτιάξω μόνη μου. Αποφασισμένη πως κάθε αρχή και δύσκολη μα ό,τι τρως από τα χεράκια σου έχει ιδιαίτερη νοστιμιά, τη νοστιμιά του κόπου που έκανες και της αγάπης που έβαλες. Γιατί το μαγείρεμα πρώτο συστατικό έχει την αγάπη. Να αγαπάς αυτό που κάνεις, να βάζεις μεράκι. Κι έπειτα όλα τα άλλα:

Πηγαίνεις στο σούπερ μάρκετ και αγοράζεις:

Πίτες για σουβλάκι
Ντομάτες
Αγγουράκια
Λεμόνια
Μαϊντανό
Κρεμμύδια
Σκόρδο
Γιαούρτι (σακούλας μεν, άπαχο δε... )

Ελέγχεις αν στο σπίτι υπάρχουν αλάτι, πιπέρι, λάδι και ξίδι. Αλλιώς αγοράζεις και απ' αυτά.

Περνάς και από το χασάπη και παίρνεις σουβλάκια, χοιρινά ή μοσχαρίσια ή κοτόπουλου. Περί ορέξεως στα κρέατα δε θα ασχοληθώ. Μόνο θα πω ότι προσωπικά προτίμησα τα χοιρινά.

Γυρνάς στο σπίτι και ετοιμάζεις τα σουβλάκια για τη σχάρα. Τα πλένεις και αν θέλεις προσθέτεις και λίγο ελαιόλαδο. Μια χαρά γίνονται όμως και χωρίς λάδι, γλιτώνεις έτσι και θερμίδες. Αλατάκι λίγο και ρίγανη αρκετή. Κατά τα άλλα προσέχεις μόνο να μην τα κάψεις...


Παρουσιάζω και το βαζάκι της ρίγανης, για να μην την ξεχάσετε:


Ψιλοτριμμένη και ολόφρεσκη και από τα χεράκια της θείας μου της Αντζέλως, μαζεμένη από τα βουνά της ιδιαίτερης πατρίδας. Αλήθεια, ξέρετε ότι η ρίγανη έχει συνδεθεί με τη μακροζωία;

Όπως είπα πρώτη φορά μου κατέβηκε η ιδέα να φτιάξω σουβλάκια με πίτα. Έτσι αντιμετώπισα ένα μικρό πρόβλημα, δεν ήξερα πώς να ψήσω τις πίτες... Η συμβουλή της μαμάς ήταν επιτέλους να πάρω μια τοστιέρα. Η δική μου αναγκαστική επιλογή οδήγησε στο τηγάνι το τεφάλ αφού δεν ήθελα να βάλω λάδι για το ψήσιμο:


Ετοιμάζονται πολύ γρήγορα και γρήγορα επίσης καίγονται. Προσοχή...

Στη συνέχεια μπορεί κανείς απλώς να τυλίξει την πίτα με το κρεατάκι και να προσθέσει ντοματούλα, μαϊντανό και λίγο κρεμμύδι.




Μην ξεχάσετε να σβήσετε τα σουβλάκια με χυμό λεμονιού... Και αποφασίστε μόνοι σας αν θα βάλετε αλάτι και πόσο.

Το ιδιαίτερο της ετοιμασίας αφορά το τζατζίκι. Μπορείτε βέβαια να το αγοράσετε κι αυτό έτοιμο από το σούπερ μάρκετ, μα ειλικρινά δεν αξίζει μία μπροστά στο σπιτικό. Ακόμη κι εγώ που ουδεμία σχέση έχω με μαγείρεμα (άσχετο αν προσπαθώ εδώ να αποδείξω πως κάτι σκαμπάζω) τζατζίκι δεν παίρνω ποτέ έτοιμο. Εξάλλου είναι τόσο εύκολο να το φτιάξεις.

Τα υλικά τα είπαμε ήδη: Γιαούρτι σακούλας, αγγουράκι, σκόρδο, λάδι, ξίδι, αλάτι και πιπέρι.

Οι ποσότητες καθορίζονται με τα γούστα του καθενός αλλά και τις ιδιαίτερες συνθήκες που θα το χρησιμοποιήσετε. Για τα χτεσινά σουβλάκια πήρα μόνο ένα μικρό κεσεδάκι γιαουρτιού. Καθάρισα μία καλοθρεμμένη σκελίδα σκόρδου και την έβαλα στο ξύλινο γουδί:


Λίγο χτύπημα αρκεί για να λιώσει η σκελίδα. Προσθέτεις μετά λίγο ελαιόλαδο, λίγο ξίδι, αλάτι και πιπέρι:

Έπειτα ανακατεύεις με το γιαούρτι:

Τελευταίο υλικό που προσθέτουμε στο τζατζίκι είναι το αγγουράκι. Μην το παραλείψετε. Δίνει και δροσιά και πολλά χρήσιμα στοιχεία για τον οργανισμό μας. Για τη χτεσινή συνταγή καθάρισα μόνο μισό αγγουράκι:


Κι έπειτα το έτριψα στον τρίφτη:


Όπως βλέπετε αφήνει "ζουμάκι"... Αυτό δε θα το χρειαστούμε, αλλά μην το πετάξετε. Βάλτε το σε ένα ποτηράκι και στην υγειά σας! Κυριολεκτικά στην υγειά σας. Πατήστε επίσης το τριμμένο αγγουράκι με τα δάχτυλα για να φύγει όσο περισσότερο υγρό γίνεται και να μείνει ο πολτός σχεδόν τελείως στεγνός.

Επιτέλους μπορούμε να προσθέσουμε το αγγουράκι στο τζατζίκι:


Κάνουμε ένα καλό ανακάτεμα και έτοιμο! Το τζατζίκι ή γιαρτουσκόρδιον, που λέγεται ότι κρατά ρίζα από τη βυζαντινή κουζίνα.

Καλό βέβαια είναι να το έχετε έτοιμο στο ψυγείο από πριν. Αντέχει άνετα μερικές ημέρες, αλλά ειδικά το αγγουράκι προτείνω να το προσθέτετε την ώρα που θα το καταναλώσετε ώστε να μη χαθούν τα θρεπτικά συστατικά.

Έτσι κι αλλιώς το τζατζικάκι είναι νοστιμότατο συμπλήρωμα σε πολλά φαγητά και όχι μόνο στα σουβλάκια με πίτα. Πχ δοκιμάστε τηγανητές μελιτζάνες με τζατζίκι. Θα γλείφετε και τα δάκτυλά σας.

Ο μπαμπάς μου βέβαια δε χρειάζεται τίποτε άλλο να συμπληρώσει το τζατζίκι. Του αρέσει τόσο πολύ που το τρώει με κουταλάκι σαν το γιαούρτι. Αν υποφέρετε από υπόταση, μην κάνετε τέτοιο αστείο... Θα σας τρέχουν στα νοσοκομεία...