Δύο κείμενα και δυο δράματα. Ή μήπως ένα;

Τα κείμενα είναι δύο.

Και με διαφορετικές υπογραφές.

Το ένα δημοσιεύτηκε στις 4 Ιουνίου 2008. Σε μια ιστοσελίδα που καταργήθηκε πρόσφατα. Και άλλαξε και χέρια. Έμεινε μόνο το μπακ απ από εκείνη την ανάρτηση. Καθώς μάλιστα μας αφορούσε προσωπικά:

ΤΙΤΛΟΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ:

Το drama της Φωτεινίτσας

Παράθεση :

Λοιπόν, επειδή σκυλοβαρέθηκα να ακούω για αποκαλύψεις και τρίχες κατσαρές θα σας πω εγώ τι σημαίνει αποκάλυψη μιας και οι κύριοι-ες του site το παιζουν κύριοι.
Πριν λίγες ημέρες ο αδερφός του Λιαντίνη πήρε από το τηλέφωνο και ευτυχώς που καθόταν και δεν έπεσε κάτω, μια παραγγελιά:
"να πεις του αδερφού σου να τσακιστεί να γυρίσει πίσω γρήγορα μέχρι το τέλος του μήνα γιατί αλλιώς θα τον καταστρέψω".
Μπορείτε να φανταστείτε ποιός μπορεί να έδωσε τέτοια παραγγελιά;;;;;;;
Φωτεινίτσα γιατί θεέ μου τόσο drama;;;;;;;
Σας μιλάω για πολύ drama.
Άι στο καλό συγκινήθηκα... Με πήραν τα ζουμιά.
Τι παλιόπαιδο και αυτός ο τύπος. Έφυγε και ακόμα να γυρίσει.
Κάνω και εγώ έκκληση με τη σειρά μου.
Γύρνα πίσω παλιόπαιδο. Γύρνα πίσω.
Γύρνα πίσω γιατί η φωτεινίτσα θα σου βγάλει στο φως όλα τα άπλυτα. Και καλά θα σου κάνει άκαρδε.
Φωτεινίτσα βγάλτα όλα στο φως και αν γυρίσει ο αλήτης (που θα γυρίσει) μην τον δεχτείς. Τιμώρησε τον σκληρά. Βάλτον να κοιμάται για τα επόμενα 10 χρόνια με τη δανάη σε μονό κρεβάτι. Αυτή η τιμωρία του αξίζει για να καταλάβει και αυτός τι σημαίνει δράμα.

-Το κείμενο να μην διαγραφεί. Το περιστατικό με τον αδερφό μπορείτε να το βεβαιώσετε με ένα απλό τηλεφώνημα στον ίδιο.

(συνεχίζεται)
_________________
Σκοτεινή. H αφέντρα του παρασκηνίου της δολοπλοκίας και της νοσηρότητας. Του άλλου σου εαυτού δηλαδή.

Αυτά έγραφαν τότε. Πριν μετακομίσουν. Τώρα το γλαροπούλι αλίευσε μια καινούρια ανάρτηση που αρχίζει έτσι:

Παράθεση :

Όλα αυτά τα χρόνια της παρουσίας της ιστοσελίδας μας στο διαδίκτυο επιλέξαμε συνειδητά να μην ασχοληθούμε με την νοσηρότητα της άποψης ότι "ο Λιαντίνης ζει". Γνωρίζαμε πολύ καλά ότι κύριος, ίσως και μοναδικός, εκφραστής αυτής της άποψης ήταν η σύζυγος του Δημήτρη Λιαντίνη και αυτό μας έθλιβε διπλά. Πρώτον γιατί προέρχονταν από τη νόμιμο κληρονόμο του, και δεύτερον γιατί πολύ απλά ο ζωντανός Λιαντίνης υπήρχε μόνο στο μυαλό της. Ζυγίσαμε την ανθρώπινη διάσταση του θέματος και κυρίως ακούσαμε τις εκκλήσεις δικών της ανθρώπων "να δείξετε κατανόηση στο ανθρώπινο δράμα". Αποφασίσαμε λοιπόν να δείξουμε κατανόηση. Άλλωστε αποδέκτες αυτής της νοσηρής άποψης ήταν, ευτυχώς, ελάχιστοι. Συνάδελφοί της στο πανεπιστήμιο, λίγοι γνωστοί και συγγενείς.

ΤΙΤΛΟΣ; Βάζουμε τέλος στο δημόσιο βήμα της νοσηρότητας

Για να μη μένουν αμφιβολίες ποιος είχε γράψει εκείνο το παλιό κείμενο που ασχολιόταν με κρεβατοκάμαρες.

Άσχετο που πριν περάσει μήνας, και πριν αλέκτωρ λαλήσει, άρχισε να κατηγορεί εμάς ότι μπήκαμε στη δική του κρεβατοκάμαρα μέσω λέει διαδικτύου.

Όπως και τώρα ισχυρίζεται ότι έδειξε κατανόηση η ιστοσελίδα του στο ανθρώπινο δράμα.

Δύο κείμενα, η ίδια λογική. Και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Ποιος είναι τελικά ο νοσηρός;

Και ποιο το δράμα που παρακολουθούμε τόσα χρόνια;

Τόσο φτωχό το λεξιλόγιο;

Έχει κολλήσει η βελόνα τους.

Και ο δίσκος αναπαράγει τις σκουριασμένες γρατζουνιές.

Η απάντηση δια χειρός Λιαντίνη:

Ο ΝΗΦΟΜΑΝΗΣ - 116

"Ποια πλάνη! Να πολεμάμε για την Ελένη δέκα χρόνους στην Τροία, κι εκείνη ανίδεη να μας περιμένει στην Αίγυπτο. Ποια τρέλα!

Να παίρνουμε για τρελούς τους τρελούς, γιατί η τρέλα τους μας εμποδίζει να σκεφθούμε πως οι τρελοί είμαστε εμείς.

Ποιο αίνιγμα σαχλό στο σεργιάνι του κάβουρα που περπατάει ανάποδα!

Φτάνουμε στην Αμερική με βία, και φωνάζουμε ξέπνοοι, Χαίρε Ινδία!"


Αφιερωμένο σε όσους τους ξεβράζει το κύμα στις ακτές του Homa Educandus με ιερή αποστολή να εκμαιεύσουν απαντήσεις για να τις κουβαλήσουν μετά στη φωλιά τους και να αρχίσει το μεγάλο φαγοπότι:

- Είναι τρελοί! Δε σας τα λέγαμε; Πιστεύουν ότι ζει ο Λιαντίνης!

Είναι που δεν μπορούν να παραδεχθούν το δικό τους πρόβλημα. Να έρχονται και να ξαναέρχονται στο Εντουκάντους κρυμμένοι σε ψευδώνυμα θαρρώντας πως έτσι κανείς δεν καταλαβαίνει ποιοι είναι. Μα ο καθένας είναι αυτά που λέγει. Και όταν η μονότονη ερώτηση της αντι - γοργόνας:

- Πέθανε ο βασιλιάς αντι - Αλέξανδρος;

σε πλήρη αντιστροφή του αρχαίου μύθου εκστομίζεται, και ο πλέον βλάκας αντιλαμβάνεται ποιος άτσαλα κρύφτηκε στο αποκριάτικο κουστούμι.

Το ίδιο και χτες. Ήρθαν και ρώταγαν τα ίδια.

- Υπάρχει Σήμα του Λιαντίνη στην Κόρινθο; Αν σκάψουμε τι θα βρούμε;

- Υπάρχει εξέταση DNA; Την έχετε υπόψη;

- Έχετε εμπιστοσύνη στον ιατροδικαστή;

- Πιστεύετε πως ο Λιαντίνης είναι ζωντανός; Μπορεί να ξαναγυρίσει στη Φιλοσοφική;

Κανονική ανάκριση. Που βέβαια ξεκίνησε, πώς θα μπορούσε αλλιώς να ξεκινήσει; με την προσπάθεια να εκμαιεύσουν από μας απάντηση και για το πιστεύει η γυναίκα του Λιαντίνη. Λες και εμείς έχουμε αναλάβει επίσημα ρόλο εκπροσώπου της κ. Λιαντίνη στο διαδίκτυο και έχουμε το δικαίωμα να απαντούμε αντ' αυτής.

Άφησα επίτηδες το χτεσινό επισκέπτη να ξεδιπλώσει όλο του το οπλοστάσιο. Να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για τους λόγους που κατέπλευσε στο δικό μας φόρουμ.

Στο τέλος δεν άντεξε. Τη δική μου σταθερή απάντηση:

- ΔΕΝ ΞΕΡΩ!

Είναι βαριά τέτοια απάντηση για να την αντέξει όποιος δεν έχει μελετήσει Λιαντίνη. Και προχώρησε μόνος του σε συμπεράσματα. Αποδίδοντας στα δικά μας λεγόμενα όσα εμείς δεν είπαμε:

- Ωραία, αναφώνησε! Φτάσαμε σε ένα συμπέρασμα ότι ο Λιαντίνης μπορεί να είναι ζωντανός και ο ιατροδικαστής να κάνει λάθος. Και διαβάζοντας το άλλο σου post προφανώς φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι ο σκελετός που βρέθηκε μπορεί να μην είναι του Λιαντίνη.

Εκεί και τον αποχαιρετήσαμε οριστικά από το φόρουμ. Γιατί κανένας δε δικαιούται στο στόμα του άλλου να βάζει λόγια και συμπεράσματα προσπαθώντας να τον εκθέσει και να διαστρεβλώσει όσα πραγματικά λέει.

Όταν ο Δημήτρης Λιαντίνης εκφώνησε την πασίγνωστη ομιλία του "Φιλοσοφική Θεώρηση του Θανάτου", δέχτηκε από έναν ακροατή και την ακόλουθη ερώτηση:

https://educandus.forumgreek.com/forum-f11/topic-t686.htm

- .... μήπως η θρησκεία μας δεν μας προετοιμάζει σωστά για τον θάνατο;

Θυμάστε τι απάντησε τότε ο Λιαντίνης;

- Στο ερώτημα δύο δεν θα ήθελα να απαντήσω. Δεν νιώθω τον εαυτό μου αρμόδιο και δεν θέλω να σκανδαλίσω. [...] Θα πω μόνο ότι τα προβλήματα του θανάτου τα βλέπει διαφορετικά η θρησκεία από ό,τι τα βλέπει η φιλοσοφία.*

Ίδια απαντάμε κι εμείς στο ερώτημα γιατί δεν απαντάμε σε ανακρίσεις που γίνονται από ανωνύμους στο διαδίκτυο. Αν ζει ή πέθανε ο αντι - Αλέξανδρος **

Ο ιατροδικαστής που εξέτασε το σκελετό, αυτόν που είναι θαμμένος στις Κεχρεές στο Σήμα του Λιαντίνη, έκανε τη δική του δουλειά. Και είδε τα πράγματα από τη δική σκοπιά. Εμείς δεν είμαστε ιατροδικαστές για να τον αμφισβητήσουμε ούτε και έχουμε εξετάσει το συγκεκριμένο σκελετό. Θα ήταν παντελώς ηλίθιο και τρελό να αμφισβητήσουμε το δικό του πόρισμα. Ξεκινώντας από την ίδια την ύπαρξη αυτού του πορίσματος. Πράγματι όλοι έχουμε διαβάσει πολλά για το πόρισμα, και σε εφημερίδες και σε βιβλίο και στο διαδίκτυο όπου κάποιοι φρόντισαν ακόμη και να το δημοσιεύσουν. Το είδαμε και εμείς αναρτημένο. Και όταν αρμοδίως ερωτηθήκαμε, απαντήσαμε ευθαρσώς:

ΝΑΙ. ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ.

Από το σημείο αυτό μέχρι να καταλήξουμε στο εμπιστευόμαστε τον ιατροδικαστή, υπάρχει τόση απόσταση όση χωρίζει εκείνους που ακολουθούν τη μέθοδο των θετικών επιστημών και εκείνους που ακολουθούν το δρόμο της θρησκείας. Διότι η εμπιστοσύνη αυτό δηλώνει. Πίστη. Η πίστη όμως ουδεμία σχέση έχει με τη φιλοσοφία του Δημήτρη Λιαντίνη.

Δεν απαντάμε λοιπόν σε τέτοιες ερωτήσεις.

1. Γιατί δε νιώθουμε τους εαυτούς μας αρμόδιους.
2. Γιατί εμείς εξετάζουμε το θέμα με το πρίσμα της φιλοσοφίας.
3. Για να μη σκανδαλίσουμε...

Και να σας πω και κάτι; Δε φταίω εγώ αν ο Λιαντίνης έστησε ένα αίνιγμα. Ούτε φταίω που όσοι εμπλέκονται στο αίνιγμα κρατάνε μυστικά και δεν τα φανερώνουν.

Προσπάθησα να τους συναντήσω όλους όσους μπορούσα. Και τους άφησα να μου μιλήσουν. Να μου πουν όσα ήθελαν να μου πουν για το Δημήτρη Λιαντίνη. Και τους αναφέρω:

1. Τον αδερφό του Λιαντίνη, κ. Γιώργο Νικολακάκο.
2. Τον εξάδελφό του, κ. Παναγιώτη Νικολακάκο.
3. Τον φίλο του από τα χρόνια του πανεπιστημίου και του στρατού, κ. Μίλτο Κηρυκόπουλο.
4.Τον μαθητή του και φίλο του, κ. Ηλία Αναγνώστου
5. Τον κ. Δ. Αλικάκο που έγραψε βιογραφία για το Λιαντίνη.

Και όταν άκουσα όσα θέλησαν να μοιραστούν μαζί μου, πήγα και εκεί που οι άλλοι, οι περισσότεροι που ασχολούνται με το Λιαντίνη, δεν πήγαν ή δεν μπόρεσαν να πάνε:

1. Μίλησα με την κόρη του, την κ. Διοτίμα Λιαντίνη
2. Γνώρισα και διατηρώ φιλική σχέση με τη σύζυγό του, την κ. Νικολίτσα Γεωργοπούλου - Λιαντίνη
3. Μίλησα με τη σύζυγο του αειμνήστου Ιωάννη Κεκέ, την κ. Ηρώ Μυλωνοπούλου - Κεκέ, μαθητές και φίλοι και οι δύο του Δημήτρη Λιαντίνη, που ανέλαβαν με εντολή του να στεφανώσουν το άγαλμα του Λυκούργου στη Σπάρτη.

https://educandus.forumgreek.com/forum-f14/topic-t327.htm

Και φυσικά, πάνω απ' όλα, γνώρισα τον ίδιο το Λιαντίνη, διδάχτηκα από τον ίδιο, και από τότε, από το 1992, μελετώ συστηματικά το έργο του. Όπως έχω μελετήσει και πολλά ακόμη ντοκουμέντα που η κ. Λιαντίνη θέλησε να μου παραχωρήσει ή να μου επιτρέψει να λάβω γνώση.

Καταλαβαίνω λοιπόν γιατί κάποιος φτάνει στο δικό μου φόρουμ και προσπαθεί να εκμαιεύσει τι πιστεύω για το Λιαντίνη. Εγώ όμως δεν ασχολούμαι με πίστες. Ας το καταλάβουν επιτέλους και οι άλλοι.

Ούτε είμαι ο άνθρωπος που θα ανοίξει το στόμα του και θα λέει όσα του εμπιστεύτηκαν με προϋπόθεση να μην τα κοινοποιήσει. Κι αυτό θα πρέπει να το καταλάβετε. Γιατί πάει καιρός που το είπα ευθαρσώς. Ότι ξέρω κάτι παραπάνω από όσα έχουν έρθει στο φως ως τώρα. Ότι μου δόθηκαν ντοκουμέντα που καίνε τα χέρια μου.

Ποιος από τους διαδικτυωμένους που ασχολούνται με το Λιαντίνη μπορεί να πει ότι δεν το διάβασε σ' αυτό εδώ το φόρουμ δύο χρόνια πριν;

Και η απάντηση ποια ήταν; Να δεχτώ τη μεγαλύτερη προσβολή που έχω δεχτεί ποτέ. Γιατί πρόσβαλε την ιερότερη σχέση της ζωής μου, τη σχέση με το Δάσκαλό μου.

Τη διαβάσατε στην πρώτη παράθεση αυτού του τόπικ.

Δεν είναι μόνο η αφόρητη αηδία από αυτό το δημοσίευμα σε βάρος μου. Είναι και η γνώση του τι πληρώνω ακριβώς. Από τη στιγμή που αποφάσισα να φτιάξω δικό μου χώρο στο διαδίκτυο και ιδιαίτερα από τη στιγμή που τράβηξα ανεξάρτητο δρόμο στη μελέτη του Λιαντίνη. Με αποκορύφωμα τη γνωριμία που ακολούθησε με τη γυναίκα του Λιαντίνη. Δεν το άντεξαν.

Ένιωσαν να απειλείται από κάθε δικό μου δημοσίευμα ο μύθος που εκείνοι πρόσφεραν στο κοινό, ο στηριγμένος σε πίστες και αυτονόητα. Από τη οπτική που εμείς εδώ ακολουθούμε. Την οπτική θετικών επιστημών. Αυτή που αναγκαστικά καταλήγει και σε ΔΕΝ ΞΕΡΩ, όταν η απόδειξη απουσιάζει.

Αυτή είναι η ουσία της διαμάχης. Η θρησκευτική αντίληψη περί Λιαντίνη από τη μια και η βασανιστική και επίπονη πορεία της αναζήτησης με βάση τη δική του φιλοσοφία από την άλλη.

Διαμάχη που ο καθένας έδωσε με τα δικά του όπλα και τα δικά του λάθη. Δηλαδή με τη γνώση που ο καθένας διαθέτει και την αρετή που απορρέει από αυτήν.

Λάθη φυσικά κάναμε και εμείς. Και τα ξέρουμε και τα παραδεχόμαστε. Λάθη που μας βοήθησαν να διορθώσουμε τη ρότα μας. Γιατί αν δεν πάθεις, δε θα μάθεις. Και δια χειρός Λιαντίνη:


https://educandus.forumgreek.com/forum-f4/topic-t1625.htm

Η όποια λοιπόν παιδεία διαθέτουμε μας βάζει συνεχώς τρικλοποδιές. Ειδικά όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με εκείνους που η παιδεία τους δε βοηθά να κατανοήσουν τι ακριβώς κάνουμε στο διαδίκτυο μιλώντας για το Λιαντίνη. Και λέγοντας όσα λέμε. Δια χειρός Λιαντίνη και πάλι η απάντηση:

Παράθεση :

"Αν έξαφνα συναντήσεις στο δρόμο σου άνθρωπο, κι είναι ανάγκη να καρατάρεις το μέταλλο της ανθρωπιάς του, έχεις ασφαλή μέθοδο να το κάμεις. Είναι η λυδία λίθος που δοκιμάζει το ποιό του μυαλού και της «ύπαρξης» των ανθρώπων.

-Πες μου, ξένε, θα τον ρωτήσεις, πιστεύεις σε ζωή μετά θάνατο;

Αν σου αποκριθεί «Ναι, πιστεύω!», τότε το πιο φρόνιμο που έχεις να κάμεις είναι να του δώσεις ένα τάλληρο, να του ειπείς «Καλημέρα», και να φύγεις. Να πάρεις εκείνο το δρόμο που δε θα ξαναβγεί ποτέ μπροστά σου.

Γιατί η απάντηση που σου ‘δωκε δηλώνει ότι αναζητούσες άνθρωπο και σύντυχες πίθηκο. Πίθηκο κολομπίνο και μακάκο...

ΓΚΕΜΜΑ, 183

Εμείς λοιπόν ξεκάθαρα λέμε πως σε μετά θάνατον ζωή δεν πιστεύουμε. Αλλά και γενικώς δεν πιστεύουμε. Κι αυτό είναι το βασικό πρόβλημα όταν ο άλλος σε πολεμά με τον ξύλινο σίδηρο. Πώς να αντιπαλέψεις την πίστη με τη γνώση;

Και στο συγκεκριμένο θέμα, όταν αγνοούν το έργο του Λιαντίνη; Και το ξεκόβουν αυθαίρετα από τη μεγάλη του απόφαση να φύγει; Διαγράφουν τα 56 χρόνια που μοιράστηκε μαζί μας, διαγράφουν τη φιλοσοφία του, και κρατάνε όσα οι εφημερίδες έγραψαν.

Για κείνους το ΑΙΝΙΓΜΑ του Λιαντίνη λύθηκε αυτόματα με μια εξέταση DNA. Για μας το αίνιγμα είναι συνδεδεμένο και αξεχώριστο με το ΔΩΡΟ, με το έργο που άφησε.

Τι προκύπτει από τη δική τους πίστη;

Πως ο Λιαντίνης ήταν ένας άνθρωπος 56 χρονών που πήρε την απόφαση να φύγει την 1η Ιουνίου 1998, να πάει στον Ταΰγετο, να κλειστεί σε ένα κοίλωμα του εδάφους σε μια κορφή του, και να αυτοκτονήσει. Στο μεταξύ είχε μαρτυρήσει το μυστικό του σε έναν εξάδελφο, δίνοντάς του την εντολή να περιμένει εφτά χρόνια πριν το αποκαλύψει. Κι όταν το πλήρωμα του χρόνου έφτασε, το καλοκαίρι του 2005, εκείνος οδήγησε εκεί, στον Ταΰγετο, την κόρη του Λιαντίνη. Έβγαλαν τις πέτρες που έφραζαν την είσοδο της "σπηλιάς" και βρήκαν μέσα ένα σκελετό και προσωπικά αντικείμενα του Λιαντίνη. Φώναξαν τα ΕΜΑΚ και τις αρχές του τόπου, πήγαν το σκελετό στο εργαστήριο και έκαναν όλες τις προβλεπόμενες εξετάσεις ταυτοποίησης. DNA, οδοντιατρικές κλπ. Κατέληξαν στο συμπέρασμα πως ανήκει στον εξαφανισθέντα Δημήτρη Λιαντίνη οπότε και παρέδωσαν το σκελετό στην οικογένεια του εκλιπόντα για τα περαιτέρω. Η οικογένεια πήρε το σκελετό και τον ενταφίασε στο νεκροταφείο Κεχρεών Κορινθίας όπου και σήμερα βρίσκεται στο Σήμα που φέρει το όνομά του.

Έκανα κάπου λάθος; Αυτά δεν πιστεύουν;

Αυτά δε γράφτηκαν στις εφημερίδες για το Λιαντίνη; Αυτά δε διαβάσαμε όλοι; Και άλλος λίγο και άλλος πολύ τα ίδια δεν πιστέψαμε αρχικά; Να το λέμε και αυτό.

Ειδικά όταν βγήκε το επίσημο πόρισμα. Της ταυτοποίησης του νεκρού. Εκεί όλοι σήκωσαν τα χέρια ψηλά, ακόμη και όσοι δημόσια είχαν ως τότε εκφράσει άλλη γνώμη για την τύχη του Λιαντίνη, και παρέλαβαν το σκελετό και τον πήγαν στις Κεχρεές. Τι άλλο μπορείς να κάνεις όταν οι αρχές του τόπου σε διαβεβαιώνουν πως αυτός ο σκελετός ανήκει στον αγαπημένο σου άνθρωπο. Να τον αφήσεις στα αζήτητα;

Η πράξη και μόνο της κατασκευής του Σήματος δείχνει και τη στάση της οικογένειας μετά το πόρισμα των αρχών. Πράξη που ολοκληρώθηκε με την κατάθεση των απαραίτητων εγγράφων στην υπηρεσία που εργαζόταν ο Λιαντίνης και όπου αλλού ήταν απαραίτητο ώστε να κηρυχθεί επίσημα νεκρός.

Διαδικασία που κράτησε αρκετούς μήνες. Αφού και το πόρισμα της εισαγγελίας στην κ. Λιαντίνη παραδόθηκε την επόμενη χρονιά εύρεσης του σκελετού, όπως η ίδια μας έχει ενημερώσει. Στις σημειώσεις μου διαβάζω: 10 Νοεμβρίου 2006, και το αναφέρω με επιφύλαξη καθώς βασίζεται σε δική μου σημείωση και όχι σε ντοκουμέντο. Την ίδια περίπου εποχή δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ συνέντευξη της κ. Λιαντίνη προς τον κ. Παντελή Μαραβέλια. Είναι από όσο γνωρίζω η τελευταία δημόσια συνέντευξη της κ. Λιαντίνη που μίλησε για τον άντρα της και κατέθεσε τη δική της άποψη. Βασισμένη και σε όσα είχαν προηγηθεί το καλοκαίρι του 2005 αλλά και όσα οι αρχές αργότερα τής κοινοποίησαν μέσα από το επίσημο πόρισμα για το σκελετό του Ταϋγέτου. Απ' όσο γνωρίζω η δημόσια αυτή θέση της κ. Λιαντίνη δεν έχει διαφοροποιηθεί. Γι' αυτό και την παραθέτω, απάντηση σε όσους λασπολογούν ασύστολα εναντίον της στο διαδίκτυο.

(Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ)

__________________

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

* Τηρήθηκε η μορφή του κειμένου από το αυθεντικό δακτυλογραφημένο κείμενο απομαγνητοφώνησης της ομιλίας του Λιαντίνη, που μας έχει παραχωρηθεί από τη σύζυγό του και φέρει ιδιόχειρες σημειώσεις του ιδίου.

** Δες Γκέμμα, δεύτερη σελίδα του κεφαλαίου ΕΔΩ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ποιος είναι ο αντι - Αλέξανδρος.

απόσπασμα συνέντευξης στο περιοδικό Καθρέφτης της κ. Νικολίτσας Γεωργοπούλου - Λιαντίνη, προς το δημοσιογράφο κ. Παντελή Μαραβέλια (2006 )

ολόκληρη η σελίδα της συνέντευξης είναι αυτή:

Αυτή είναι η αλήθεια και έτσι πρέπει να εργάζονται όσοι θέλουν τίμια να την υπηρετήσουν. Η προσκόμιση αποδείξεων και ντοκουμέντων. Βεβαίως τηρώντας τα προβλεπόμενα από τους νόμους. Κι όχι αναδημοσιεύοντας έγγραφα και πληροφορίες που δεν είναι προς δημοσίευση. Αν αυτό θεωρούν κάποιοι έργο της καλής δημοσιογραφίας, τους διαψεύδει ακόμη και η ένωση συντακτών. Που θέτει όρια και ορίζει δεοντολογία στο επάγγελμα του δημοσιογράφου.

Οι δημοσιογράφοι δεν είναι πράκτορες μυστικών υπηρεσιών. Ούτε και ο νόμος τούς επιτρέπει να συμπεριφέρονται έτσι. Γιατί μια τέτοια συμπεριφορά δεν εξυπηρετεί την αλήθεια και την ενημέρωση του κοινού, μα θέτει όλους μας στη διαδικασία της παρακολούθησης από το "μάτι του μεγάλου αδερφού."

Διαδικασία που μια κοινωνία δημοκρατική όπως η δική μας, καταδικάζει απερίφραστα.

Διαδικασία που καταδικάζει και η φιλοσοφία του Δημήτρη Λιαντίνη, στηριγμένη στις βασικές αρχές του υπάρχειν Ελληνικός:

Παράθεση :

Να υπάρχεις Ελληνικός δηλώνει τέσσερες τρόπους συμπεριφοράς.

Ότι δέχεσαι την αλήθεια που έρχεται μέσα από την φύση. Όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων.

Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης. Όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων.

Ότι αποθεώνεις την εμορφιά. Γιατί η εμορφιά είναι δυνατή σαν το νου σου και φθαρτή σαν τη σάρκα σου.

Και κυρίως αυτό: Ότι αγαπάς τον άνθρωπο.Πώς αλλιώς! Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ, "ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ" - Προλόγισμα

Τι περισσότερο ή τι λιγότερο κάνουμε κι εμείς συνεχίζοντας την παρουσίαση του Λιαντίνη και του έργου του στο διαδίκτυο;

Ξεκινώντας από το τελευταίο. Αγαπώντας τον άνθρωπο. Όχι απλά κατανοώντας τον, μα αγαπώντας τον αληθινά. Με την αγάπη που και πάλι δίδαξε ο Λιαντίνης. Την ελληνική αγάπη.

Αποθεώνοντας την εμορφιά και όχι φτάνοντας στο σημείο να δείχνουμε όσα ο Λιαντίνης θεωρούσε ότι δεν πρέπει να τα δει ανθρώπου μάτι.

Υπακούγοντας στην ηθική της γνώσης. Όχι σε πίστες και προλήψεις. Όχι σε εμπιστοσύνες γιατί αυτός που το λέει είναι φίλος μας ή γιατί τον πληρώνουμε από την τσέπη μας και άλλα μπλα μπλα που ακούσαμε χτες.

Και τέλος αυτό που θέτει και τη βάση όλων: Αποδεχόμενοι την αλήθεια που έρχεται από τη φύση και όχι από το μυαλό των ανθρώπων.

Βεβαίως και γνωρίζουμε ότι έγινε dna εξέταση. Άλλο αυτό και άλλο να ανακηρύξουμε την εξέταση αυτή σε σύμβολο της πίστης.

Λέει τίποτε διαφορετικό και η κ. Λιαντίνη στη συνέντευξή της; Και ποια απάντηση έδωσε στο αν πιστεύει πως ο άντρας της ζει;

Είπε: Ναι, πιστεύω;;;;;

Όπως, ναι, δεν είπε και: Όχι, δεν πιστεύω.

Αυτό δε λέγει και η φιλοσοφία του Λιαντίνη για όσα δεν κατέχουμε αποδείξεις; Αποδείξεις που κατονομάζει η ίδια στη συνέντευξή της. Ορίζοντας πως ακολουθεί τη θετική αποδεικτική μέθοδο, όπως και ο Λιαντίνης. Ας διαβάσουμε προσεκτικά τη συνέντευξη πριν αρχίσουμε να την πυροβολούμε γιατί δε δέχεται να απαντήσει με ένα ναι ή με ένα όχι στο αν ζει ο άντρας της.

Εμένα τουλάχιστον, και με αυτά που αναφέρει η συνέντευξη και με πολλά άλλα ντοκουμέντα που έχει θέσει υπόψη μου, κάποια τα έχουμε με άδειά της αναρτήσει και στο διαδίκτυο, με έχει πείσει. Πως το πλέον έντιμο που μπορεί να κάνει είναι να στέκεται ανάμεσα στο ναι και στο όχι.

Η άλλη πλευρά, που μου απαιτεί να πω ότι πιστεύω όσα έγραψαν οι εφημερίδες, αδυνατεί να με πείσει. Ποιος σοβαρός άνθρωπος μπορεί να πει, έτσι κι αλλιώς, ότι πιστεύει σε όσα γράφουν οι εφημερίδες; Εκτός βεβαίως όταν τα γραφόμενα συνοδεύονται από ντοκουμέντα αδιαμφισβήτητα και δεν υφίσταται καμία αντίθετη άποψη. Καμία αμφισβήτηση. Κι αυτή με ντοκουμέντα. Και με την προϋπόθεση να είσαι σε θέση να ελέγξεις αν ευσταθούν τα ντοκουμέντα, και του ενός και του άλλου.

Έτσι προχωρά η επιστήμη και έτσι γίνεται η αναζήτηση της αλήθειας. Όχι καταπίνοντας αμάσητα όσα γράφουν τα φύλλα των εφημερίδων... Ή ακόμη και οι επιστημονικές εξετάσεις κάποιου τρίτου...

Είναι λίγες οι φορές που και οι εργαστηριακές εξετάσεις έπεσαν έξω; Δεν υπάρχει πάντα ο αστάθμητος παράγοντας που μπορεί να οδηγήσει σε λάθος;

Και δεν είναι που θέλω να είμαι καχύποπτη απέναντι σε κανέναν ιατροδικαστή. Είναι που λαμβάνω σοβαρά υπόψη και τη συνέντευξη της κ. Λιαντίνη. Επιστήμονας είναι, όχι καμιά νοικοκυρούλα. Καταγραμμένη στα ρεκόρ γκίνες για τις εξαιρετικές της επιδόσεις στον επιστημονικό τομέα.

Κι έρχεται ένας δημοσιογράφος για να τη βγάλει τρελή. Αποκαλώντας δημόσιο βήμα νοσηρότητας το οφίσιαλ σάιτ που εκείνη δημιούργησε για το Δημήτρη Λιαντίνη. Ένα χώρο στο διαδίκτυο που μέχρι πρότινος κατείχε εκείνος. Και που οι αρχές έκριναν ότι πρέπει να του τον αφαιρέσουν. Και στη συνέχεια τον παραχώρησαν επίσημα στην κ. Λιαντίνη.

Το liantinis.gr

Και έχουμε εδώ τον τραγέλαφο. Τον ίδιο άνθρωπο που επισείει την απόφαση του ιατροδικαστή και απαιτεί να ομολογήσουμε όλοι ότι την πιστεύουμε, να αμφισβητεί τις άλλες αποφάσεις, των νομικών επιστημόνων της χώρας. Μα εκεί οδηγούν πάντα οι πίστες. Σε τραγέλαφο.

Και κατηγορεί επιπλέον την κ. Λιαντίνη για νοσηρές απόψεις. Που και στη μία περίπτωση και στην άλλη υπάκουσε στις αποφάσεις των αρχών. Παρέλαβε το σκελετό που οι αρχές της παρέδωσαν και τον ενταφίασε με όλα τα πρεπά και τηρώντας τις δικές του επιθυμίες στο μέτρο του δυνατού, και διεκδίκησε μέσα από διαφανείς και νόμιμες διαδικασίες το domain με το όνομα του άντρα της. Όχι για να το εξαφανίσει από το διαδίκτυο όπως ο δημοσιογράφος και η παρέα του διατείνονταν έως πρόσφατα, μα για να ανοίξει επιτέλους οφίσιαλ σάιτ για το Λιαντίνη.

Ναι, κατανοούμε την πίκρα του, να χάσει το χώρο που είχε τόσα χρόνια. Αλλά βρίσκουμε ακατανόητο να επιτίθεται με αυτό τον τρόπο σε εκείνους που τον είχαν στερηθεί εξαιτίας του.

Εξάλλου στην πραγματικότητα το μόνο που έχασε ήταν το domain. Ούτε λεξούλα δε χάθηκε από το περιεχόμενο του χώρου. Απλά μετακόμισαν σε νέο domain. Προς τι λοιπόν τέτοια επιθετικότητα και τέτοια οργή;

Και πού στηρίζει την άποψη ότι έπρεπε να μείνει δικό του το liantinis.gr; Επειδή πρόλαβε πρώτος και υπέβαλε αίτηση;

Και πότε; Όταν ακόμη ο Λιαντίνης ήταν σε αφάνεια. Πριν δηλαδή το 2005 και που η οικογένειά του δεν μπορούσε να ξέρει το παραμικρό για την τύχη του. Ούτε και να τον εκπροσωπήσει νόμιμα ενώπιον των αρχών.

Τι του ήταν ο Λιαντίνης και συμπεριφέρθηκε έτσι; Φίλος; Δάσκαλος; Συγγενής; Γνωστός έστω;

Τον γνώρισε μέσα από τα βιβλία του και γοητεύτηκε. Σεβαστό. Όμως δεν του δίνει το δικαίωμα να έχει περισσότερα δικαιώματα στο όνομα Λιαντίνης από την ίδια την οικογένειά του. Εκείνες που έχουν το ίδιο όνομα και ο Λιαντίνης άφησε κληρονόμους των πνευματικών του δικαιωμάτων.

Όταν κάποιος αδυνατεί να δεχθεί αυτό, το αυταπόδεικτο, πώς μπορεί να με πείσει ότι έχει τη δυνατότητα να βλέπει και όποια άλλη αλήθεια;

Κι όταν υφίσταται αυτή η διαφορά, η διεκδίκηση του domain, πως να πειστώ για όσα εκείνος γράφει κατά της κ. Λιαντίνη; Πως δεν προέρχονται από την πίκρα του και μόνο που έχασε την υπόθεση;

Υπάρχει όμως όριο και στην πίκρα. Δεν είναι δυνατόν επειδή πικράθηκε από την απόφαση των αρχών να κατασυκοφαντεί την κ. Λιαντίνη στο διαδίκτυο.

Λέει πως θα βάλει τέλος και μιλά για κόκκινες γραμμές που ξεπέρασε η κ. Λιαντίνη. Με ποιο δικαίωμα; Ποιος είναι αυτός που θα επιβάλει στους άλλους τι θα πουν και τι θα κάνουν για το δικό τους άνθρωπο;

Όπως κατ' επανάληψη προσπάθησε να κάνει και στο δικό μας χώρο. Να επιβάλει τι θα λέμε για το Δάσκαλό μας. Ξεκινώντας και πάλι από την πίκρα του ότι εγκαταλείψαμε το δικό του φόρουμ και τραβήξαμε ανεξάρτητη πορεία. Ποιος του δίνει το δικαίωμα να ελέγχει τι θα πουν όλοι οι άλλοι στο διαδίκτυο που ασχολούνται με το Λιαντίνη; Κτήμα του είναι ο Λιαντίνης και τα βάζει και με την οικογένειά του και με ανθρώπους που στο κάτω κάτω υπήρξαμε μαθητές του;

Θα μας βάλει δηλαδή με το έτσι θέλω φίμωτρο; Κάποιος που δε συνάντησε καν το Λιαντίνη; Επειδή διάβασε τα βιβλία του και γοητεύτηκε; Δικαίωμά του αναφαίρετο και από το έργο του Λιαντίνη να γοητευτεί, και από την τελευταία πράξη του Λιαντίνη, και από τον ίδιο το Λιαντίνη. Μα ως εκεί.

Να επιβάλει στην ίδια τη σύζυγο του Λιαντίνη τι θα πει και τι θα κάνει για τον άντρα της, δεν έχει κανένα.

Ως τι μιλώ εγώ; Και ως μαθήτρια του Λιαντίνη και ως φίλη της κ. Λιαντίνη. Τη γνώρισα ακριβώς γιατί είχα κάποτε Δάσκαλο τον άντρα της. Και ήμουν αρκετά κουμπωμένη στην αρχή. Με τόσα που είχα διαβάσει στο διαδίκτυο.

Κι έπειτα, όταν τη γνώρισα την ίδια, είδα τον υπέροχο άνθρωπο που περιέγραφε ο Δάσκαλός μου στο τελευταίο του γράμμα. Έναν αληθινό άνθρωπο και αξιαγάπητο.

Μου χάρισε τη φιλία της χωρίς να έχει καμία σκοπιμότητα. Και φρόντισα, το ομολογώ, έτσι καχύποπτη που έχω γίνει με τους ανθρώπους, να το εξακριβώσω. Και το ίδιο φρόντισα να αποδείξω και σε κείνη. Πως και από τη μεριά μου δεν υπήρχε σκοπιμότητα στη σχέση αυτή.

Δεν μπορώ λοιπόν έναν τέτοιον άνθρωπο, που τον ξέρω πια καλά, να βλέπω να τον συκοφαντούν στο διαδίκτυο και να κάθομαι με σταυρωμένα χέρια. Έχω περάσει ατέλειωτες ώρες κουβεντιάζοντας μαζί της. Ούτε νοσηρές απόψεις έχει ούτε πιστεύει σε φαντάσματα.

Κι έχω πειστεί πλέον πως έχει λόγους σοβαρούς για όλα όσα κατά καιρούς είπε. Ή και έκανε. Πάντα σε σχέση με το Λιαντίνη. Τον τομέα που εδώ ενδιαφέρει.

Όπως έχω πειστεί για την τεράστια αγάπη που έχει για το Λιαντίνη. Αλλά και την επίσης τεράστια γνώση του έργου του και της επιστημονικής του διαδρομής. Είχε απόλυτο δίκιο η κόρη της όταν το Νοέμβριο του 2006 δήλωνε στο αμφιθέατρο του Μαρασλείου ότι η μητέρα της γνωρίζει το Λιαντίνη καλύτερα από κάθε άλλον.

Κι όμως τον άνθρωπο αυτό, τη σύζυγο του Δημήτρη Λιαντίνη, τον σταυρώνουν επί σειρά ετών στο διαδίκτυο. Τα έχει γράψει επίσημα και η ίδια στο προλόγισμα των Ωρών των Άστρων.

https://educandus.forumgreek.com/forum-f11/topic-t371.htm

Για τους ανώνυμους του διαδικτύου. Αυτή τη ζούγκλα, όπως το αφήσαμε να γίνει το διαδίκτυο. Αυτό το νοσηρό φαινόμενο.

Ναι, αυτό είναι πραγματικά νοσηρό. Ανώνυμα να καταθέτεις απόψεις στο ίντερνετ για επώνυμους ανθρώπους. Και ένοχοι όσοι επιτρέπουν στο χώρο τους να συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Να καθυβρίζονται και να κατασυκοφαντούνται άνθρωποι από κρυμμένους σε ψευδώνυμα.

Ναι, ξέρω πια, όταν διατηρείς ένα φόρουμ στο διαδίκτυο, δεν μπορείς να αποφύγεις την κακόβουλη χρήση του χώρου σου από τρίτους. Ή θα μείνεις να γράφεις μόνος σου, ή θα πρέπει την κάθε στιγμή να ελέγχεις το χώρο σου και να απομακρύνεις όποιον παραβιάζει τους όρους χρήσης. Δεν κατηγορώ λοιπόν κανένα που και στο δικό του φόρουμ αντιμετώπισε τα ίδια. Μόνο όταν βλέπω με τις ευλογίες του να συμβαίνουν. Μόνο τότε. Και όταν τα κείμενα υπογράφονται από τον ίδιο το διαχειριστή.

Όπως και το κείμενο που την αρχή του παραθέσαμε παραπάνω, με τίτλο Βάζουμε τέλος στο δημόσιο βήμα της νοσηρότητας. Το κείμενο που επιβεβαιώνει και με το λεξιλόγιό του και όσα πρεσβεύει πως και το άλλο, με τίτλο Το drama της Φωτεινίτσας, ακόμη και αν δε γράφτηκαν από το ίδιο χέρι, εκπορεύονται από την ίδια ακριβώς αντίληψη. Και υπηρετούν τον ίδιο στόχο. Μη διστάζοντας να φτάσουν στο αισχρό σημείο να μιλάνε για το κρεβάτι του Λιαντίνη και να βάζουν σ' αυτό μαθήτριές του.

Μιλώ λοιπόν και ως άμεσα θιγόμενη. Και όχι μόνο μία φορά. Κατ' επανάληψη το φαινόμενο των εις βάρος μου επιθέσεων. Και όχι μόνο με αναφορά στο ψευδώνυμο Δανάη. Το ίδιο που έχω κι εδώ, το ίδιο που χρησιμοποιούσα όταν έγραφα στο δικό τους χώρο.

Αναγγείλαμε τον περασμένο Δεκέμβριο την ίδρυση οφίσιαλ σάιτ του Δημήτρη Λιαντίνη;

Βγήκε τότε μια Νεφέλη και έγραψε:

https://educandus.forumgreek.com/forum-f4/topic-t1625.htm

Υ.Γ Τα θερμά μου συγχαρητήρια στη κα Μαρία Λαμπρίδου και κα Νικολίτσα Γεωργοπούλου, για τη μεγάλη νίκη. Πού θα το γιορτάσετε;

Διαδίδοντας έτσι σε βάρος μου τη συκοφαντία πως θα έχω κι εγώ μεράδι στο οφίσιαλ σάιτ του Λιαντίνη. Και πως αποτέλεσε δική μου νίκη η απόφαση των αρχών που έδωσαν λύση στη διαμάχη... Και πως με τον τρόπο αυτό καρπώθηκα το όνομα του Λιαντίνη:

Παράθεση :

Προσωπικά, δεν στενοχωριέμαι που ο ''χώρος ''- ή μάλλον η κατάληξη δεύτερου βαθμού- αλλάζει χέρια. Άλλωστε τον Λιαντίνη τον έχουν μαλάξει τόσα και τόσα χέρια, τον έχουν ανασάνει τόσα και τόσα στόματα. Ας τον ''κρατήσουν'' κι αυτοί για λίγο, δεν είναι κακό. Βαρέθηκα να ακούω την κλάψα τους. Εξάλλου , το όνομα υπήρξε δικό του. Εκείνος το σκέφτηκε, εκείνος το έπλασε με το μυαλό του. Κι ένα επίθετο είναι εύκολο να το καρπωθείς, έναν άνθρωπο όμως όχι.

Αυτά έγραφε η κ. Νεφέλη τότε. Κρυμμένη στην ανωνυμία της. Και με τις ευλογίες του διαχειριστή που άφησε εκεί την ανάρτησή της. Και ο άλλος ανώνυμος με το ψευδώνυμο Guerriero Da Luz δήλωνε στην ίδια σελίδα:

Παράθεση :

Πανηγυρίζουν καποια κνώδαλα για την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου. Και μιλούν για αποφάσεις "ανωτάτων δικαστηρίων" ξεχνώντας οτι η απόφαση δύναται να προσβληθεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Όπως, σκόπιμα, αποσιωπούν οτι δεν απαγορεύθηκε η χρήση domain σε όνομα που δεν έχεις τα πνευματικά διακιώματα. Το Διοικητικό Εφετείο έκρινε επί εντόνως αμφισβητούμενης αρμοδιότητος της ΕΕΕΤ. Και στην προκειμένη περίπτωση πήρε την απόφαση οτι μια Ανεξάρτητη Αρχή μπορεί να κρίνει ζητήματα ουσίας -όπως η κακοπιστία, που είναι νομικός όρος. Διαβάστε λίγο προσεκτικά τη δημοσίευση της Νεφέλης λίγο πιο πάνω...

highbrow έγραψε:
Μια σημαντική ερώτηση - διεκρίνηση. Η κ. Γεωργοπούλου ζητάει να της παραχωρηθεί το όνομα ή επιθυμεί τη διαγραφή του;
Έχει σημασία.

Η κ.Γεωργοπούλου δεν ξέρει ακριβώς τι ζητάει. Ξέρει βέβαια τι θέλει. Να μην υπάρχει το Liantinis.gr με την σημερινή του μορφή. Τα υπόλοιπα έρχονται σε δεύτερη μοίρα.

Όμως όλα τα πράγματα στη ζωή έχουν δύο όψεις. Και η συγκεκριμένη ιστορία δεν μπορεί να αποτελέσει εξαίρεση. Τα καλά νέα λοιπόν είναι οτι σύντομα -κατα πως ανακοινωθηκε από το Ράδιο Γουαδαλαχάρα- θα υπάρχει "official site για το Δημήτρη Λιαντίνη"!!!! Με όλες τις προδιαγραφές υγειινής και πιστοποιήσεις ασφαλείας: Iso 9001, HAASP, ABS, RDS, EBD, BDU και όλα τα διάσημα. Με όλο το απαραίτητο γλύψιμο και την τσερεμόνια. Μακάρι να γίνει κάτι τετοιο και να υπάρχει site το οποιο θα διαχειρίζεται επισήμως η σύζυγός του και οι φίλες της. Για να έχουμε πλέον ενυπόγραφα την άποψή της για τη ζωή και το θάνατο του Δημήτρη Λιαντίνη. Ενυπόγραφα πλέον να ακούσουμε τις φαιδρότητες για πουκάμισα, κάλτσες και σώβρακα, για αναλήψεις στον ουρανό, για την ποιητική διάσταση του "πεθαίνω" στο τελευταίο γράμμα και το αν ο Λιαντίνης είναι ζωντανός ή νεκρός. Με σφραγίδα και υπογραφή, για να μάθουν όλοι ποιός είναι ποιός και τι εκπροσωπεί. Προσωπικά, αποκλείω την πιθανότητα του "official site" βέβαια... Η κ.Γεωργοπούλου δεν είναι χαζή. Ποτέ δεν υπήρξε. Ήξερε πολύ καλά πότε, πού και σε ποιούς να δηλώνει "χήρα" του Δημήτρη Λιαντίνη και πότε, πού και σε ποιούς να δηλώνει οτι ο Λιαντίνης ζει... Μακάρι -ειλικρινώς, ειλικρινέστατα- να διαψευστώ και να μάθουμε επισήμως πια την άποψή της (και να την συγκρίνουμε με παλαιότερες επίσημες και ανεπίσημες καταγραφές...).

Η ιστορία δεν τελείωσε. Τώρα αρχίζει. Και θα έχει πολύ γέλιο.

Ποιον αποκαλεί κνώδαλο ο κύριος αυτός; Και ποιο είναι το ράδιο Γουαδαλαχάρα; Σε ποιους επιδικάζει γλύψιμο; Σε ποιους αποδίδει ότι μιλάνε για σώβρακα; Και για αναλήψεις στον ουρανό;

Κρυμμένος σε ένα ψευδώνυμο πιάνει το πληκτρολόγιό του και ορμάει σε ανθρώπους με όνομα. Γιατί στην ίδια σελίδα είναι και η αναφορά της Νεφέλης. Και ο καθένας που διαβάζει τη σελίδα κάνει αυτόματα το συνειρμό.

Και αρχή αρχή διαβάζει και την άλλη δήλωση, του διαχειριστή του χώρου:

Παράθεση :

Η κυρία Γεωργοπούλου, σύζυγος του Δημήτρη Λιαντίνη και νόμιμος κληρονόμος του, είχε άλλη άποψη. Και σε αυτή την άποψη σταθήκαμε απέναντι.

Έκτοτε εισπράτταμε την οργή της σε δόσεις. Πότε με μηνυτήριες αναφορές, πότε με καταγγελίες σε διάφορες Αρχές και πότε με υπόγειες, και σε προσωπικό επίπεδο, προσβολές από το διαδίκτυο.

Αμυνθήκαμε σε όλα, ακόμα και σε καταθέσεις τύπου "δεν είναι η φωνή του άνδρα μου στα ηχητικά ντοκουμέντα" (από επίσημα πρακτικά της ΕΕΤΤ), μέσω της δικαιοσύνης. Φτάσαμε μέχρι τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος όταν ανακαλύψαμε ότι μια όψιμη "φίλη" τής κυρίας Γεωργοπούλου είχε μπει ακόμα και στην κρεβατοκάμαρα του σπιτιού μελών της ιστοσελίδας, μέσω του διαδικτύου. Εκείνο το μεσημέρι λάβαμε την επίσημη διαβεβαίωση της Δίωξης ότι "κλαίγοντας δήλωσε ότι μετάνιωσε".

Την ίδια περίοδο, σταματήσαμε κάθε περαιτέρω αναφορά στο όνομα της κυρίας Γεωργοπούλου. Δώσαμε ένα τέλος σε όλα και αφήσαμε τον χρόνο να κρίνει. Όλους μας, γιατί και εμείς μπορεί να κάναμε λάθη απέναντι στη σύζυγο του Λιαντίνη.

Αυτά έγραφε ο κ. Αλικάκος, ως διαχειριστής του χώρου, στις 18 Δεκεμβρίου του 2009. Κι από κάτω οι φίλοι και οι φίλες του φρόντισαν να συμπληρώσουν και το όνομα της φίλης της κ. Γεωργοπούλου και κνώδαλο να την αποκαλέσουν και για γλύψιμο να την κατηγορήσουν και ένα σωρό ακόμη κατηγορίες.

Ποιος λοιπόν εισπράττει την οργή του άλλου σε δόσεις; Ο κ. Αλικάκος και οι φίλοι του; Ή η κ. Λιαντίνη και όσοι τόλμησαν να την υποστηρίξουν απέναντι σε όλο αυτό το σκηνικό;

Και ποιος μπήκε σε κρεβατοκάμαρες; Ποιος έφτασε στο αισχρό σημείο να μιλάει για το κρεβάτι του Λιαντίνη;

Κι όταν αντιδράσαμε στη χυδαία επίθεση, έτρεξε να διαμαρτυρηθεί πως παραβιάσαμε λέει τη δική του κρεβατοκάμαρα. Ίσα και όμοια το δικό του κρεβάτι και το κρεβάτι του Λιαντίνη.

Με αυτά τα στοιχεία πήγα εγώ στις αρχές. Με έναν ολόκληρο φάκελο και μπακ απ των επιθέσεων που είχα δεχτεί για μήνες στο διαδίκτυο. Και με υποστήριξη δικηγόρου.

https://educandus.forumgreek.com/forum-f3/topic-t449.htm

Και απαίτησα να σταματήσουν οι άθλιες συμπεριφορές σε βάρος μας. Όχι κλαίγοντας που λέει ο κ. Αλικάκος, λασπολογώντας ακόμη μια φορά.

Έτσι σταμάτησε τις περαιτέρω αναφορές στο όνομα της κ. Γεωργοπούλου και στο δικό μας, εκείνη την περίοδο. Τον σταματήσαμε με τη δική μας αντίδραση.

Όχι για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας. Αλλά για να σταματήσουν στο χώρο του να ρεζιλεύουν το Λιαντίνη βάζοντάς τον σε κρεβάτια με μαθήτριές του.

Αυτά ως το φθινόπωρο εκείνης της χρονιάς. Το 2008. Γιατί τότε στο σάιτ του κ. Αλικάκου είδαμε ξαφνικά να δημοσιεύονται απόρρητα έγγραφα της ιατροδικαστικής υπηρεσίας. Και συγκεκριμένα η εξέταση dna ολόκληρης της οικογένειας Λιαντίνη. Και έρχονται τώρα οι διάφοροι ανώνυμοι και στη δική μας πόρτα να ρωτήσουν αν τη διαβάσαμε. Φυσικά. Ολόκληρη. Στο site που τότε διατηρούσε ο κ. Αλικάκος.

Τι μας ρωτάνε λοιπόν; Να επιβαιώσουμε πως ιδίοις όμμασι το διαπιστώσαμε;

Τι ακολούθησε; Δεν είναι δική μας δουλειά να το αναφέρουμε. Όπως κάνουμε και για πολλά άλλα στην υπόθεση Λιαντίνη. Δε συνηθίζουμε να χώνουμε τις μύτες μας εκεί που δε μας σπέρνουν.

Όμως ας σταματήσει ο κ. Αλικάκος να διαμαρτύρεται που οι αρχές αποφάσισαν να του αφαιρέσουν το domain liantinis.gr.

Κι ας σταματήσει να εξαγγέλει πως θα βάλει τέλος στο οφίσιαλ σάιτ του Δασκάλου μας.

Διαφωνεί με όσα εκεί αναφέρονται; Δικαίωμά του.

Στο liantinis.gr όμως άλλος είναι πλέον διαχειριστής. Ας το πάρει απόφαση.

Γιατί τις αποφάσεις των αρχών μπορεί να μην τις πιστεύουμε πάντα ως ορθές, δημοκρατικό δικαίωμα είναι αυτό, και λέγεται ελευθερία της σκέψης, χρωστάμε όμως να τις εφαρμόζουμε και να τις σεβόμαστε.

Τόσο την απόφαση της ιατροδικαστικής υπηρεσίας για το σκελετό που βρέθηκε στον Ταΰγετο, όσο και την απόφαση του εφετείου για το liantinis.gr.

Γι' αυτό και αφήσαμε χτες εκείνον τον ανώνυμο, με το ψευδώνυμο Ρουμπέας, να γράφει και να ξεδιπλώνει όλες του τις προθέσεις. Ώσπου αποκαλύφθηκε πέραν κάθε αμφιβολίας ο στόχος του. Να βάλει στο στόμα μας τα δικά του συμπεράσματα.

https://educandus.forumgreek.com/forum-f11/topic-t1739.htm

Να αποτυπωθεί δηλαδή ως δικό μας συμπέρασμα πως ο ιατροδικαστής έκανε λάθος! Να φάμε δηλαδή νέα καταγγελία και μήνυση ίσως πως συκοφαντούμε τον ιατροδικαστή.

Και παρότι τον προειδοποίησα ότι η ip του έχει καταγραφεί και να προσέχει τι γράφει. Να είναι όσα γράφει σύμφωνα με τη νομοθεσία της χώρας.

Γι' αυτό και η εκτεταμένη αναφορά μας στο ζήτημα. Δε μας έπιασε ξαφνικά να ασχοληθούμε και πάλι με τα ίδια τα παλιά. Ούτε στα καλά καθούμενα αναφερθήκαμε και πάλι στο όνομα του κ. Αλικάκου.

Είναι αυτό που είπα παραπάνω. Τρικλοποδιά. Μια ακόμη τρικλοποδιά προσπάθησαν να μας βάλουν.

Να προσέχουν όμως. Γιατί έχουν γνώση οι φύλακες.

Είς επίρρωσιν του ποιος έγραψε εκείνο το παλιό μήνυμα που αισχρολογούσε σε βάρος του Λιαντίνη και των μαθητριών του, δημοσιεύτηκε σήμερα στο χώρο που μεταφέρθηκε το παλιό liantinis.gr αυτή η ανακοίνωση:

Παράθεση :

Μια... μισότρελη παρένθεση.Πριν συνεχίσουμε με το δημόσιο βήμα του "εξαφανισμένου λιαντίνη" και τη δημιουργό του, θα ανοίξουμε μια παρένθεση εξόχως ενδιαφέρουσα.

Στην ιστοσελίδα της συζύγου του Λιαντίνη, κάνοντας κλικ στη λέξη "σύνδεσμοι", έχουμε τη δυνατότητα να δούμε τις ιστοσελίδες τις οποίες προτείνει καθώς σύμφωνα με την ίδια έχουν άμεση σχέση με το στοχασμό του Λιαντίνη. Η πρώτη σελίδα είναι ένα blog του "εξαφανισμένου λιαντίνη" και η δεύτερη, group φίλων του "εξαφανισμένου λιαντίνη" στο facebook.

Δημιουργός και των δύο σελίδων είναι ένα πρώην πολυγραφότατο μέλος μας με το nick "Δανάη".

Η "Δανάη", υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους επικριτές της κας Γεωργοπούλου όσο έγραφε στην ιστοσελίδα μας.

Στη συνέχεια, μια διένεξη με ένα ενεργό μέλος μας την έφερε κοντά στη σύζυγο του Λιαντίνη, και το χειρότερο, ασπάστηκε την άποψη του "εξαφανισμένου λιαντίνη".

Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι άνευ σημασίας για όλους μας αν δεν συνέβαινε το εξής βεβαιωμένο περιστατικό.
Περί τα τέλη Μαίου 2008, λίγο πριν την επέτειο των 10 χρόνων από το θάνατο του Λιαντίνη, η "Δανάη" επικοινώνησε με τον αδελφό του Λιαντίνη, ο οποίος ας σημειωθεί της είχε ανοίξει το σπίτι του, και ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος όπως μας τον μετέφερε πρόσφατα, mot a mot, ο ίδιος ο κ. Γιώργος Νικολακάκος.

- Κύριε Γιώργο, επικοινωνώ εκ μέρους της κυρίας Γεωργοπούλου η οποία επιθυμεί να μεταφέρετε ένα μήνυμα.

- Σε ποιόν;

- Στον αδερφό σας τον Δημήτρη.

(αφού πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να συνειδητοποιήσει τι άκουσε, αντέδρασε με θυμό).

- Τι λες κορίτσι μου; Που να τον βρω να του δώσω μήνυμα; Στο υπερπέραν;

(η Δανάη όμως συνέχισε απτόητη)
- Να πείτε στον αδερφό σας ότι αν δεν εμφανιστεί μέχρι τις 15 Ιουνίου η σύζυγός του θα του κάνει κακό. Θα βγάλει την επιστολή που έστειλε κάποτε στην .... (ανέφερε ένα γυναικείο όνομα).

(Η δεύτερη δόση θυμού από τον αδερφό του Λιαντίνη ήταν μεγαλύτερη)

- Εφόσον δεν είχε καταλάβει ο αδερφός μου τι γυναίκα είχε δίπλα του όλα αυτά τα χρόνια, τότε καλά να του κάνει!!!
________________________________________________________

Αυτή είναι η "Δανάη" (δασκάλα στο επάγγελμα-τρομάρα της) και (κυρίως) αυτή είναι η κυρία Γεωργοπούλου.

υ.γ.: Σύμφωνα με πληροφορίες, μετά την απειλή της "γεωργοδανάης", ο λιαντίνης το ξανασκέφτεται.
(Ναι, με τη μισότρελη παρένθεση γελάμε).

(συνεχίζεται)

Ξαναδιαβάστε τώρα και τι είχαν γράψει οι ... ανώμυμοι του χώρου του παλιού liantinis.gr στις 4 Ιουνίου του 2008.

Θα το βρείτε σε παράθεση στην πρώτη ανάρτηση του θέματος.

Ποιοι ξεφτιλίζουν το Λιαντίνη στο διαδίκτυο επί σειρά ετών προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν όποιον άλλον ασχολείται με το Λιαντίνη.

Και προσπαθώντας ακόμη να διαβάλλουν τα συγγενικά του πρόσωπα. Τη γυναίκα του αλλά και τον αδερφό του Λιαντίνη.

Κοιτάτε μέσα από τις δημοσιεύσεις αυτές ποια εικόνα πλασάρουν και για τον κ. Γιώργο Νικολακάκο. Αποδίδοντάς του πως τους μετέφερε το περιεχόμενο προσωπικής τηλεφωνικής συνομιλίας και με τις ευλογίες του το μετέφεραν στο διαδίκτυο.

Ψέμα. Τεράστιο ψέμα.

Τον πήρα τον άνθρωπο τηλέφωνο. Ίσως να μην το περίμεναν ότι θα γίνει αυτό. Πως θα διασταυρώσω αν ο κ. Γιώργος γνώριζε τι δημοσιεύτηκε.

Σε πλήρη άγνοια ήταν ο άνθρωπος.

Όπως έκπληκτος δήλωσε και για όσα γράφτηκαν. Τα παραποιημένα και ψευδή.

Υποσχέθηκε μάλιστα πως θα επικοινωνήσει αμέσως με εκείνους που ανέβασαν αυτές τις συκοφαντίες στο διαδίκτυο και χωρίς τη δική του έγκριση και θα ζητήσει να τα αποσύρουν.

Το τι θα κάνω εγώ προσωπικά μετά και τη διαπίστωση πως για μια ακόμη φορά προσπάθησαν να με κάνουν να τσακωθώ με τον αδερφό του Δασκάλου μου, θα το αποφασίσω εκτός διαδικτύου.

Γιατί αρκετά ανεχτήκαμε αυτά τα καραγκιοζιλίκια που κατά κύριο λόγο προσβάλλουν τον ίδιο το Λιαντίνη.

Και κάτι ακόμη. Δεν έφυγα από το χώρο λόγω κάααααααααποιας διένεξης με κάαααααααποιο μέλος αλλά αφού διαπίστωσα τον αληθινό ρόλο αυτού του χώρου. Αυτόν που και τώρα αποδεικνύεται.

Να καταδιώκουν στο ίντερνετ όποιον τόλμησε να γραφτεί μέλος τους και να παρακολουθούν ακόμη και τα τηλεφωνήματα που θα κάνει και με ποιον είναι φίλος και δεν ξέρω τι άλλο.

Με ποιο δικαίωμα; Τι λέει επ' αυτού η νομοθεσία;

Πως γράφτηκα σε ένα φόρουμ κάποτε σημαίνει ότι ο ιδιοκτήτης αποκτά πάνω μου δικαιώματα να με παρακολουθεί ποια είμαι και τι κάνω στη ζωή μου;

Και στο κάτω κάτω. Εγώ ποτέ δε γράφτηκα μέλος στο χώρο που τώρα διατηρούν στο διαδίκτυο. Με ποιο δικαίωμα πήραν τις αναρτήσεις μου που είχαν γίνει σε άλλο χώρο του διαδικτύου και τις μετέφεραν εκεί;

Πώς με αποκαλούν μέλος τους; Εγώ ήμουν μέλος του liantinis.gr και όχι του χώρου που τώρα εκείνοι μεταφέρθηκαν.

Για μια ακόμη φορά συμπεριφέρονται ως κάτι που ΔΕ δικαιούνται να είναι. Ως εκπρόσωποι του Λιαντίνη που διαχειρίζονται όχι απλά μια ιστοσελίδα του παγκόσμιου ιστού μα κάποια επίσημη οργάνωση που διαχειρίζεται τη μνήμη του Δασκάλου μας.

Και το αστείο της υπόθεσης, το τελείως γελοίο, είναι πως τα βάζουν με άνθρωπο που είχε Δάσκαλο το Λιαντίνη εκείνοι που ούτε τον συνάντησαν ποτέ.

Εδώ θα μου πεις τα βάζουν με την ίδια τη γυναίκα του Λιαντίνη και νόμιμη κληρονόμο του και διαχειρίστρια των πνευματικών δικαιωμάτων του έργου του... Σωστό κι αυτό.

Όμως καθόλου σωστό δεν είναι να ελέγχουν τους συνανθρώπους τους ποιον θα έχουν φίλο και ποιον όχι. Και να τον εκδικούνται γιατί τόλμησε να κάνει φίλο του κάποιον που εκείνοι δε συμπαθούν.

Τέτοια επέμβαση στην προσωπική μου ζωή δεν επιτρέπω σε κανέναν και πολύ περισσότερο σε κάποιον ιδιοκτήτη φόρουμ που έκανα κάποτε το λάθος να γραφτώ μέλος του.