Χρυσό κουρέλι

Σήμερα το πρόγραμμα είχε απεργία. Και είχε και ... χρυσό κουρέλι!

Τυχαία. Δεν το είχα στο πρόγραμμα. Μα χρειάστηκε να κατεβώ στην τράπεζα για δουλειά του πατέρα. Φταίω εγώ που η τράπεζα είναι απέναντι από το χρυσό κουρέλι;

Του πατέρα μου δεν του αρέσει καθόλου το χρυσό κουρέλι. Τρώει μάλιστα το χρυσό και το λέει σκέτο κουρέλι. Άδικα του εξηγώ πως το όνομα είναι από ένα πανέμορφο τραγούδι της Χαρούλας:

Για να βάζουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους. Το δικό μας Χρυσό Κουρέλι είναι ένα από τα πιο ιν στέκια της Ηγουμενίτσας. Με ωραίες αίθουσες και μέσα και με πατάρι που πολλές φορές το Σάββατο έχει και λάιβ μουσική αλλά και τραπεζάκια έξω.

Προσωπικά λόγω τσιγάρου προτιμώ σταθερά το έξω. Ευτυχώς ο καιρός εδώ είναι τόσο γλυκός που ακόμη και το χειμώνα άνετα κάθεσαι έξω.


Από τη μια μεριά του "Κουρελιού" είναι ο δρόμος και ο πεζόδρομος. Και στο βάθος τα πευκόφυτα βουναλάκια που αγκαλιάζουν την Ηγουμενίτσα.

Από την πίσω μεριά είναι πάλι δρόμος. Είναι όμως και το λιμάνι. Και η θάλασσα. Και τα καράβια! Σε απόσταση αναπνοής.

Αγαπάω λοιπόν Χρυσό Κουρέλι, κατά την αργκό της εποχής. Και δε χάνω ευκαιρία να απλώνομαι στις χαριτωμένες καρεκλίτσες του.

Στο Χρυσό Κουρέλι http://www.mystores.gr/product.asp?catid=3542 μπορείς να παραγγείλεις τα πάντα... Από καφέ και αναψυκτικά, παγωτά και γλυκά, τσίπουρα και μπίρες, μέχρι και φαγητό!

Το δικό μου πρόγραμμα σήμερα είχε:


τηγανιά χοιρινή με καυτερές πιπεριές και πατατοσαλάτα!

Μαζί με το αναψυκτικό και το κουβέρ σύνολο 11,80 ευρώ. Σέρβις τέλειο και ταχύτητα απίστευτη!

Και για να μην παρεξηγηθώ. Δεν κάνω διαφήμιση στο Κουρέλι το Χρυσό. Διαφήμιση στη νέα μου πόλη κάνω. Για να σπείρω δαιμόνια στους αναγνώστες μου και να τους πείσω να προσθέσουν την Ηγουμενίτσα στους προορισμούς των διακοπών τους. Και όχι μόνο των καλοκαιρινών.

Γι' αυτό και προχωρώ και στα πέριξ του Χρυσού Κουρελίου:


Το Χρυσό Κουρέλι βρίσκεται στο βάθος αριστερά. Στο ισόγειο και τον ημιώροφο του ψηλού κτιρίου. Η φωτογραφία είναι από το χώρο πάρκινγκ στο λιμάνι. Δωρεάν. Προς το παρόν...

Πίσω από το σπιτάκι στην είσοδο του πάρκινγκ και του πεύκου υπάρχει και ένα συμπαθητικό ξενοδοχείο για όποιον θέλει να έρθει στην Ηγουμενίτσα. Το Jolly Hotel. Ζητήστε να σας κρατήσουν δωμάτιο από τη μεριά της θάλασσας... μην την πατήσετε και βρεθείτε από την πίσω μεριά και μου ζητάτε τα ρέστα!

http://www.gto.gr/eng/accomm/hotel/detail.php?id=3739


Το Jolly Hotel είναι πάνω και δεξιά. Το τελευταίο κτίριο.

Και το πάρκινγκ που θα αφήσετε το αυτοκίνητό σας τεράστιο. Σημειώνω ότι σε ώρες αιχμής το τεράστιο πάρκινγκ γίνεται ένα πάρκινγκ με τεράστιο αριθμό αυτοκινήτων... Τις άλλες ώρες όμως και ειδικά τις βραδινές αδειάζει... Εσείς τη μέρα έτσι κι αλλιώς θα γυρνάτε. Δε θα έρθετε στη Θεσπρωτία για να κλειστείτε στο δωμάτιο. Σωστά;

Λίγο παρακάτω - ένα λεπτό απόσταση - βρίσκεται το κτίριο της μέχρι πρότινος νομαρχίας. Τώρα εδώ στεγάζεται ο αντιπεριφερειάρχης της Θεσπρωτίας.

Ο δρόμος που περνά από μπροστά οδηγεί στο νέο λιμάνι και στην Εγνατία και επομένως προς όλους τους τουριστικούς προορισμούς στην Ήπειρο. Σύβοτα, Πέρδικα, Πάργα, Πρέβεζα προς τη μεριά της θάλασσας. Ιωάννινα, Μέτσοβο, Κόνιτσα, Ζαγοροχώρια, Πάπιγκο κλπ προς την ενδοχώρα.

Θα σημειώσω ότι τα Σύβοτα απέχουν 24 χλμ από την Ηγουμενίτσα. Και ο δρόμος είναι μια χαρά... Η Πάργα είναι λίγο μακρύτερα. Σχεδόν ώρα με αργή οδήγηση. Η Πρέβεζα στα 85 χλμ περίπου. Στο ανάμεσα θα βρείτε αμέτρητες παραλίες για κολύμπι αλλά και πολλά αξιοθέατα. πχ αρχαία Νικόπολη, νεκρομαντείο κλπ.

Αν προτιμήσετε την Εγνατία, θα φτάσετε στα Γιάννενα σε τρία τέταρτα το πολύ. Με πάρα πολλές επιλογές. Τόσο τη μέρα όσο και τη νύχτα. Αλλά και στο Μέτσοβο φτάνετε μέσω Εγνατίας σε μία ώρα περίπου από την Ηγουμενίτσα.

Αν σας αρέσουν οι μακρινές διαδρομές μπορείτε να προσθέσετε στους προορισμούς σας τη Λευκάδα προς τα νότια και τα Τρίκαλα (Μετέωρα), Θεσσαλονίκη κλπ προς τα ανατολικά και βόρεια. Δεν έχω κάνει ακόμη τα δυο τελευταία ταξίδια. Από ερωτήσεις προς τρίτους θα σημειώσω ότι για Τρίκαλα κάνεις δυο ώρες περίπου και για Θεσσαλονίκη σχεδόν τρεις.

Μην ξεχάσετε τρέχοντας εκτός πόλης να επισκεφθείτε και το λοφάκι που διακρίνεται πίσω από τη Νομαρχία. Εκεί βρίσκεται κρυμμένο το παλιό κάστρο της Ηγουμενίτσας. Κι εκεί, πίσω από το λοφάκι, τέτοια εποχή θα χαρείτε την άνοιξη σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια!

Το πίσω από το λοφάκι... Μπορείτε να το επισκεφθείτε και με τα πόδια. Υπολογίστε δέκα λεπτά περπάτημα από την παραλία, με νωχελικούς ρυθμούς!

Το δικό μου σπίτι, δηλαδή το νοικιασμένο δικό μου σπίτι, βρίσκεται πίσω από το κτίριο που στεγάζει το Χρυσό Κουρέλι και προς το βουνό. Προτίμησα να μείνω στα υψώματα της πόλης για καλύτερη θέα.

Αλλά και για δρομολόγιο προς το χώρο εργασίας πάλι το δρόμο από τα βουναλάκια προτιμώ. Έτσι περνάω καθημερινά πίσω από το λοφάκι του κάστρου και ξεκινάω τη μέρα μου με ασήκωτα φορτία ομορφιάς:


Από το δρόμο αυτό φαίνεται και η θάλασσα. Στο βάθος λοιπόν μπορείτε να διακρίνετε το Δρέπανο, την τεράστια αμμουδιά της Ηγουμενίτσας. Με αυτοκίνητο θα χρειαστείτε λιγότερο από δέκα λεπτά για πάτε ως εκεί. Να απολαύσετε και την παραλία αλλά και τις λιμνοθάλασσες, που σημειωτέον ανήκουν στη Νατούρα 2000 αφού φιλοξενούν μια σπάνια ορνιθοπανίδα από υδρόβια πουλιά.

Οι ανθισμένοι αγροί πίσω από το λοφάκι της Νομαρχίας και μέσα στον ιστό της πόλης της Ηγουμενίτσας.

Και μπορεί το Χρυσό Κουρέλι να βρίσκεται κάτω στην παραλία αλλά η μικρή Νεφέλη έχω την εντύπωση πως κάπου εδώ, ανάμεσα σε ίριδες και μαργαρίτες και ανεμώνες και ολάνθιστες γκορτσιές και μηλιές, έχασε την κορδέλα της...

Ακολουθώντας την παραλιακή οδό μπροστά από το Jolly Hotel και με κατεύθυνση προς το Χρυσό Κουρέλι μπορείτε να φτάσετε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηγουμενίτσας.

https://educandus.forumgreek.com/t2195-topic#12616

Μια μικρή περιήγηση στο μουσείο υπάρχει και στο φόρουμ Homa Educandus. Έτσι που αν τίποτε άλλο δε σας έπεισε μέχρι στιγμής, να αποφασίσετε οριστικά να επισκεφθείτε το συντομότερο δυνατό τη μικρή μας πόλη.


Θα βρείτε εκεί να σας καρτερούν απίθανοι θησαυροί από την πανάρχαια ιστορία της θεσπρωτικής γης... όπως και τα πήλινα ειδώλια που βλέπετε στη φωτογραφία.

Ως και κυρίες που παίρνουν το λουτρό τους κρύβονται στο Μουσείο μας. Γιατί μπορεί ο Όμηρος να περιγράφει τους Θεσπρωτούς πως περπατούσαν ανυπόδητοι και κοιμόντουσαν κατάχαμα αλλά μη σχηματίσετε λάθος ιδέα για μας... Από αρχαιοτάτων χρόνων τα σπίτια των Θεσπρωτών διέθεταν εγκαταστάσεις υγιεινής!!! Μέχρι και μπανιέρες σαν αυτή της φωτογραφίας!

Παράθεση :

Τα φτερουγίσματα των περιστεριών άρχισαν αργότερα να ερμηνεύουν και οι ιερείς, οι περίφημοι κατά τον Ομηρο «ανιπτόποδες, χαμιεύναι κοιμώμενοι Σελλοί». Αυτοί δηλαδή που περπατούσαν ξυπόλυτοι και κοιμόνταν στο χώμα. Η επικρατέστερη εκδοχή είναι πως από τους Σελλούς, Ελλούς ή Ελλοπες πήραμε την ονομασία Ελληνες, όρος που επικράτησε από τον 6ο αιώνα π.Χ. και μετά. Ο Αριστοτέλης θεωρεί τη Δωδώνη πατρίδα όλων των Ελλήνων, αν και το σωστό είναι πως η ονομασία επικράτησε λόγω του κύρους του μαντείου, της κοινής γλώσσας και θρησκείας.

ΠΗΓΗ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΟΣ

Να σημειώσω ότι οι Σελλοί ήταν θεσπρωτικό φύλο. Και η Δωδώνη στα πρώτα της βήματα ήταν επίσης ιερό των Θεσπρωτών. Αργότερα τους εκτόπισαν οι Μολοσσοί, η φυλή της μητέρας του Αλέξανδρους, της Πολυξένης ή Μυρτάλης ή Ολυμπιάδας όπως την είπαν αργότερα και λόγω της νίκης του άντρα της, του Φιλίππου του Β' του Μακεδόνα, στην Ολυμπία.

Παράθεση :

http://www.epirus.org/?p=71

Αρχαία Δωδώνη

Από αναφορές στη Δωδώνη των: Αισχύλου, Σοφοκλή, Πλάτωνα, Πινδάρου, Ομήρου, Ησιόδου και άλλων, καθώς και από θρύλους της παράδοσης, ξεκίνησε το ενδιαφέρον να βρεθεί η θαμμένη Δωδώνη. Από το 1875 χτύπησε η σκαπάνη στο χώρο ανάμεσα από Μανωλιάσα και Ολύτσικα (Τόμαρο), 22 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά των Ιωαννίνων.

Η έρευνα έγινε με επίβλεψη του Κ. Καραπάνου και βρέθηκε το ιερό του Δία (η ιερά οικία) με ευρήματα μέχρι και της εποχής του χαλκού. Αγγεία προϊστορικά, όπλα, πόρπες, νομίσματα, περιδέραια, επιγραφές, ψηφίσματα, αγάλματα, κ.λ.π. είναι τα πρώτα ευρήματα που εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών. Ακολουθούν ανασκαφές μετά το 1913 από τον Γ. Σωτηριάδη και τον Ευαγγελίδη 1925 - 1935.

Στη δεκαετία του 1950 γίνεται συστηματική έρευνα (Ευαγγελίδης - Δάκαρης και Δάκαρης - Μουσελίμης) που φέρνει στο φως το θέατρο και ευρήματα (αγγεία, αγάλματα, νομίσματα) που εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων. Η αρχαιολογική εταιρεία και το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων αναστηλώνουν τους χώρους του θεάτρου και του σταδίου.

Τα έπη του Ομήρου είναι η παλαιότερη μαρτυρία για τη Δωδώνη, όπου αρχικά λατρευόταν η θεά Γη (3.000 π.Χ.) στην οποία θυσίαζαν τον ιερό ταύρο που γονιμοποιούσε τη γη. Οι Σελλοί (θεσπρωτική φυλή) που κατοικούσαν στην Ελλοπία εισήγαγαν τη λατρεία του Δία και της Δρυός (1900 - 1400 π.Χ.).

Λέβητες πάνω σε τρίποδες γύρω από την ιερή Δρυ (ΦΗΓΟΣ), ιερείς και ιέρειες (προφήτες, μάντεις) που κατοικούν σε καλύβες, κοιμούνται στο έδαφος για να ταυτίζονται με τη Γέα (γυμνόποδες, ανυπτόποδες, λερόποδες), είναι η εικόνα του αρχικού μαντείου.

Αυτοί δίνουν χρησμούς με βάση το θρόισμα των φύλλων της βελανιδιάς, τον ήχο των λεβήτων, το κελάηδημα των περιστεριών που κατοικούν στο ιερό δέντρο και το κελάρυσμα του νερού της ιερής ναίου πηγής.

Οι μάντεις πίστευαν ότι η μία από τις δύο ιέρειες των Θηβών της Αιγύπτου που είχαν αρπάξει οι Φοίνικες, ήλθε σαν περιστέρι στα κλαδιά της ΦΗΓΟΥ και ζήτησε με ανθρώπινη φωνή να γίνει μαντείο. Πίστευαν ακόμη πως ο Δίας και η θεά Γη (που έγινε Διώνη), ζούσαν στα κλαδιά του ιερού δένδρου.

Κτίσματα άρχισαν να κτίζονται από τον 4ο π.Χ. αιώνα, ο ναός του Δία (με συμπληρωματικά κτίρια μέχρι τον 2ο π.Χ. αιώνα). Το θέατρο από τα μεγαλύτερα της Ελλάδος, χωρητικότητας 18.000 θέσεων, έγινε τον 3ο αιώνα π.Χ. επί βασιλείας Πύρρου. Το βουλευτήριο τον 3ο - 4ο π.Χ. αιώνα. Το πρυτανείο είναι το αρχαιότερο κτίσμα μετά την ιερή οικία και έμεναν οι ιερείς του Δία ή οι ηγεμόνες του «κοινού των Μολοσσών».

Η ακρόπολη του οικισμού με πολυγωνικό τείχος η οποία βρίσκεται στην κορυφή του λόφου είναι του 4ου π.Χ. αιώνα. Το τείχος και οι ναοί του Ηρακλή και της Διώνης έγιναν επί Πύρρου. Μετά το 300 π.Χ. ο βασιλιάς Πύρρος εφαρμόζει τη λατρεία των Μολοσσών (τους Ολύμπιους θεούς), χτίζει το θέατρο και καθιερώνει τα νάϊα και γυμναστικούς αγώνες ανά τετραετία (θυσίες, γυμνικοί αγώνες, τρέξιμο, πήδημα).

Όλα αυτά τα κτίσματα έπαθαν αλλεπάλληλες καταστροφές: Από τους Αιτωλούς το 219 π.Χ. και ξαναχτίζονται από το Φίλιππο τον Β’ βασιλιά της Μακεδονίας. Το 167 π.Χ. γίνεται νέα καταστροφή από τον Αιμίλιο Παύλο της Ρώμης (ξαναχτίζει ο Αύγουστος και χρησιμοποιεί το θέατρο ως αρένα).

Επί Θεοδοσίου του Μεγάλου το 391 μ.χ. κόπηκε το ιερό δένδρο, παύει να λειτουργεί το μαντείο και χτίζονται δύο χριστιανικές βασιλικές. Ακολουθούν νέες καταστροφές και οι κάτοικοι εγκαταλείπουν το χώρο της Δωδώνης.

Εννοείται πως δε βάλαμε έτσι στην τύχη όλο αυτό το παράθεμα. Ερχομός στην Ήπειρο σημαίνει και επίσκεψη στη Δωδώνη. Στον ιερότερο χώρο όλων των Ελλήνων!!! Των αρχαίων. Γιατί η σύγχρονη Ελλάδα δείχνει την περιφρόνησή της προς τα μνημεία της Δωδώνης και αφήνει το θέατρο να σαπίζει... Κι όμως πριν λίγες δεκαετίες δίνονταν στο αρχαίο θέατρο της Δωδώνης θεατρικές παραστάσεις... Τώρα; Η ερημιά και η σιωπή βασιλεύουν...

Για να επισκεφθείτε τη Δωδώνη από την Ηγουμενίτσα θα ακολουθήσετε την Εγνατία. Θα τη συναντήσετε λίγο πριν φτάσετε στα Γιάννενα. Υπάρχουν σχετικές ταμπέλες και στην Εγνατία.

Ας επανέλθουμε όμως στην Ηγουμενίτσα. Και στο λιμάνι. Γιατί λιμάνι και θάλασσα αναφέραμε αλλά λιμάνι δεν είδαμε:


Το παλιό λιμάνι. Σε απόσταση ούτε πέντε λεπτών από το Χρυσό Κουρέλι και το Jolly Hotel.

Από δω αναχωρούν καραβάκια για Κέρκυρα, Λευκίμμη και Παξούς. Σημειώστε τα και στην ατζέντα σας για εκδρομούλες ημερήσιες με ορμητήριο την Ηγουμενίτσα ή και για συνέχεια του ταξιδιού σας.

Από το νέο λιμάνι, που είναι στο βάθος του δρόμου, υπάρχουν πλοία και για Πάτρα και φυσικά και για Ιταλία. Και είναι κρίμα να φτάσετε στην Ηγουμενίτσα και να μην πεταχτείτε τουλάχιστον ως το Μπρίντεζι και το Μπάρι και την Γκρέτσια Σαλεντίνα!!! Μόνο οκτώ ωρίτσες ταξίδι. Θα μπείτε το βράδυ στο καράβι, θα κοιμηθείτε, και το πρωί θα ξυπνήσετε στην Ιταλία!!!

Υπερβολές; Καθόλου! Εγώ τουλάχιστον που ο χώρος εργασίας μου είναι ακριβώς εδώ που δείχνει η φωτογραφία, αυτά ονειρεύομαι κοιτώντας από τα μεγάλα παράθυρα τα πλοία να αναχωρούν. Τα άγια χώματα της Μεγάλης Ελλάδας. Στην Κάτω Ιταλία!!!

Αυτό το καράβι, όχι. Δεν πάει Ιταλία.

Αυτό το καράβι είναι ο Παντοκράτορας και έχει αποπλεύσει για Κέρκυρα. Μία ωρίτσα ταξίδι περίπου...

Με τα ανοικτού τύπου υπολογίστε αρκετά περισσότερο χρόνο. Πάνε αργά αργά και είναι ειδικά για όσους λαχταρούν περισσότερο το ίδιο το ταξίδι παρά την άφιξη στον προορισμό.

Αυτός ο χάρτης, που δείχνει και τις άλλες ακτές του Ιονίου και όχι μόνο, μπορεί θαρρώ να βοηθήσει να γνωρίσετε την Ηγουμενίτσα στον άλλο της ρόλο. Ως πύλης της Ελλάδας προς τη Δύση. Και να σχεδιάσετε πιθανόν ωραία ταξιδάκια με βασικό ορμητήριο την πόλη αυτή...

Πληροφορίες για την Ιταλία, τη λατρεμένη, μπορείτε να βρείτε εδώ:

https://educandus.forumgreek.com/t931-topic

σ' ένα παλιότερο αφιέρωμα του Homa Educandus...

Και τώρα δείτε αυτόν εδώ το χάρτη. Για κάποια ακόμη ταξίδια, στεριανά, που μπορείτε να κάνετε ξεκινώντας από την Ηγουμενίτσα. Και που ίσως δεν τα έχετε ποτέ σκεφθεί...

Η πράσινη περιοχή στο χάρτη αυτό αντιστοιχεί στα τμήματα της Αλβανίας που κατοικούν ελληνόφωνοι κάτοικοι. Άγιοι Σαράντα, Αργυρόκαστρο, Κορυτσά. Και πολλά χωριά ακόμη.

Μπορείτε να τα επισκεφθείτε περνώντας από το συνοριακό σταθμό Μαυρομάτι, λίγο μετά τη Σαγιάδα. Το Μαυρομάτι από τη Ηγουμενίτσα είναι περίπου τριάντα χιλιόμετρα.

Και πρέπει εδώ να υπογραμμίσουμε κάτι που επίσης δεν περνά από το νου μας εύκολα. Πως στη χώρα αυτή, την Αλβανία, γνωρίζουν ελληνικά όχι μόνο οι βορειοηπειρώτες αλλά και πολλοί αλβανοί. Ένα ταξιδάκι εκεί θα είναι πολύ πιο εύκολο σε συνεννόηση απ' όσο σε άλλες χώρες. Να πούμε ακόμη πως τα παράλια της νότιας Αλβανίας είναι και πανέμορφα και έχουν αναπτυχθεί αρκετά τουριστικά.

Θα ήταν παράλειψη αν δε σημειώναμε ότι ανάλογη κατάσταση θα βρείτε και στη Γκρέτσια Σαλεντίνα. Στην Κάτω Ιταλία. Κι εκεί μιλάνε αρκετοί κάτοικοι, οι περίφημοι Γκρεκάνοι, ελληνικά... Ενίοτε τα γράφουν κιόλας. Σε πινακίδες, σε προϊόντα, σε ταμπέλες καταστημάτων...

Τέτοια ταξίδια δεν είναι μόνο για περιήγηση. Είναι ταξίδια ψυχής. Και η συγκίνηση που θα εισπράξετε τεράστια.

Αν έχω πάει στην Αλβανία και στην Κάτω Ιταλία; Βεβαίως και έχω πάει. Αλλιώς δε θα πρότεινα ταξίδια σε άλλους...

Κι αυτή είναι η αρχαία εκδοχή του ίδιου τόπου που είδατε παραπάνω...

Η Επίδαμνος, που ίσα και διακρίνεται στο επάνω μέρος του χάρτη, έκανε τους Κερκυραίους και τους Κορινθίους να ναυμαχήσουν για το χατίρι της. Λίγο πριν την επίσημη έναρξη του Πελοποννησιακού πολέμου... Επί Βυζαντίου η Επίδαμνος λεγόταν πια Δυρράχιο και από κει ξεκινούσε η τότε Εγνατία οδός που ένωνε την Αδριατική με την Κωνσταντινούπολη.

Σας θυμίζει κάτι αυτό; Ένα αρχαίο ελληνικό θέατρο; Ναι... Αλλά το έχετε ξαναδεί;

Είναι το αρχαίο θέατρο του Βουθρωτού. Και βρίσκεται στη σημερινή Αλβανία...

Δείτε εδώ http://www.northepirus.com/index.php?q=gallery&g2_itemId=257 περισσότερες φωτογραφίες από το μνημείο. Το αρχαίο ελληνικό μνημείο. Που για να το επισκεφθείτε σήμερα θα πρέπει να περάσετε τα σύνορα της Ελλάδας.

Παράθεση :

Βουθρωτός

Αρχαία ηπειρωτική ( χαονική ) πόλη 20 χλμ. νοτίως των «Αγίων Σαράντα», την οποία ο Βιργίλιος παρουσιάζει να έχει κτισθεί από τον ήρωα του Τρωικού πολέμου Έλενο.

Η περιοχή φαίνεται να κατοικείται κανονικά από τους μεσολιθικούς χρόνους, ενώ τον 8ο αιώνα η πόλη εποικίσθηκε από Κερκυραίους και Κορινθίους που κατά τον 5ο αιώνα της έδωσαν καθαρά Ελληνικό χαρακτήρα.

Ήταν μέλος του Ηπειρωτικού Κοινού και είχε πολίτευμα Δημοκρατικό.

Αργότερα, επί Ρωμαιοκρατίας, η πόλη εποικίσθηκε και από Ρωμαίους απόστρατους, εκχριστιανίσθηκε δε πολύ αργά, μόλις στις αρχές του 5ο αιώνος μ.χ.χ. ( ο Ιουλιανός την είχε ευεργετήσει με αφορμή την πίστη των κατοίκων της στα Πάτρια ) και απέκτησε εκκλησίες και επίσκοπο μόλις το έτος 451.

Οι αρχαιολογικές ανασκαφές που ξεκίνησαν πριν από 75 περίπου χρόνια, έφεραν σταδιακά στο φώς τείχη, Ναό του Θεού Ασκληπιού, Γυμναστήριο, εκπληκτικό Θέατρο του 4ου αιώνος ( περίπου 2.000 θέσεων ), Πρυτανείο, κεφαλές των Θεών Απόλλωνος και Διονύσου, Βωμό του Θεού Διονύσου και πάμπολλες επιγραφές.

Η τελευταία μεγάλη ανακάλυψη ήταν τον Αύγουστο του 2002, όταν οι Αλβανοί αρχαιολόγοι (υπό τον Dhimiter Condi) έφεραν στο φως μαρμάρινο άγαλμα της Θεάς Αθηνάς, ύψους 2, 16 μ. του 1ου π.χ.χ. αιώνος.

http://hellenismos.ysee.gr/html/ipeiros/ipeiros.html#dodoni

Παράθεση :

Σύμφωνα με τον μύθο, ο Αινείας επισκέφτηκε το Βουθρωτό στην επιστροφή του από την Τροία. Στο μέρος αυτό συνάντησε την Ανδρομάχη και τον Έλενο, οι οποίοι επίσης είχαν επιστρέψει από την Τροία και τώρα βασίλευαν στην Χαονία.

Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή του μύθου, ο Αινείας έκανε στάση στην Κέρκυρα και ήθελε να θυσιάσει ένα βόδι στους θεούς. Το πληγωμένο βόδι πήδηξε στην θάλασσα και κολύμβησε ως την απέναντι όχθη, όπου και ξεψύχησε. Ο Αινείας είπε ότι αυτό ήταν δείγμα των θεών και γιαυτό ίδρυσε εκεί την πόλη που φέρει το όνομα Βουθρωτό, δηλαδή «πληγωμένο βόδι», από τις λέξεις βους και τιτρώσκω. Κατά την μη μυθολογική εκδοχή, το όνομα προέρχεται από τις λέξεις βους και θρώσκω ή θόρνυμι επειδή κατά την αρχαιότητα η περιοχή είχε πλούσια βοοτροφία.

πηγή: ελληνικό τμήμα της Βικιπαίδειας

Ειλικρινά, αγαπητοί φίλοι, και χωρίς να το παίζω τοπικίστρια, δεν ξέρω άλλη περιοχή της Ελλάδας που να δίνει στον επισκέπτη της τόσες ευκαιρίες όσες δίνει η Ηγουμενίτσα. Έχω πλέον κλείσει εξάμηνο εδώ κι ακόμη δεν έχω δει ούτε τη Θεσπρωτία ολόκληρη...

Και τη βλέπω και δεν τη χορταίνω. Και ως προς τα μνημεία της αλλά και ως προς τη φυσική της ομορφιά.

Ένα μεγάλο κενό προς το παρόν είναι το Σούλι. Δεν τα κατάφερα ακόμη να πάω ως εκεί πάνω. Έχω βέβαια μνήμες από τα παιδικά χρόνια. Αλλά αρκετά ξεθωριασμένες.

Περιμένω τώρα το Μάιο πώς και πώς να γίνει η γιορτή εκεί πάνω μπας και καταφέρω και ανέβω. Και αναφέρω το Σούλι γιατί είναι ένα από κομμάτια της πιο σύγχρονης ιστορίας αυτού του τόπου. Η Θεσπρωτία δεν είναι μόνο τόπος με πολλά αρχαία μνημεία. Έχει και ένα Σούλι να την ξεχωρίζει και πάλι από τον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.

Δείτε περισσότερα για το Σούλι και άλλα μνημεία της Θεσπρωτίας εδώ:

https://educandus.forumgreek.com/t1982-topic

Κάπου εδώ η βόλτα μας, κυνηγώντας το χρυσό κουρέλι, λαμβάνει τέλος. Προς το παρόν τουλάχιστον...

Ένα χρυσό κουρελάκι που η Νεφέλη - Ήπειρος φορούσε κάποτε μα κατεβήκαν αγγέλοι και διαβόλοι και της το κλέψανε... Μικρά κουρελάκια μαζεύω κι εγώ μήνες τώρα. Για να γνωρίσω καλύτερα την ιδιαίτερη πατρίδα μου. Χρέος μου έτσι κι αλλιώς...

Κι άλλο τόσο χρέος να μοιράζομαι μαζί σας όσα βλέπω και όσα μαθαίνω.

Καλό ξημέρωμα.