Ας το πάρουν απόφαση: Δεν τους ανήκει ο Λιαντίνης ούτε και το liantinis.gr

Η πίκρα όταν χάνεις κάτι δικό σου, ακόμη και αν κακώς το κατείχες, είναι κατανοητή. Ακατανόητο είναι να επιτίθεσαι σε εκείνον που τόσον καιρό το στερήθηκε εξαιτίας σου και που ο νόμος συναίνεσε να του επιστραφεί.

Η εισαγωγή αφορά την αήθη επίθεση για μια ακόμη φορά στην κ. Νικολίτσα Λιαντίνη από τους ίδιους ανθρώπους που επί σειρά ετών έχουν αυτοαναγορευτεί προστάτες του Λιαντίνη και διαχειριστές σε οτιδήποτε τον αφορά. Φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να αναλαμβάνουν ρόλο ελεγκτή της συμπεριφοράς της κ. Λιαντίνη ακόμη και σε θέματα τελείως προσωπικά.
Αποκορύφωμα η επέμβασή τους στο πού θα θάψει η οικογένεια Λιαντίνη τα οστά που της παρέδωσαν οι αρχές με τη διαβεβαίωση πως ανήκουν στον εξαφανισθέντα από το 1998 Δάσκαλό μας. (Κανείς δεν ξεχνά ότι τότε είχαν αναρτήσει ως και μονταρισμένη φωτογραφία που έδειχνε το Λιαντίνη να ατενίζει το σήμα του στις Κεχρεές! Μακάβρια σύλληψη που ευτυχώς φρόντισαν να αποσύρουν.)

Δικαίωμα που τα πάτρια ήθη και έθιμα αναγνωρίζουν στην οικογένεια του εκλιπόντα και δικαίωμα που ο νόμος αναγνωρίζει.

Και που ο ίδιος ο Δάσκαλος τήρησε για το δικό του πατέρα όπως όλοι πολύ καλά γνωρίζουμε. Απαραίτητη η σύγκριση. Για να αντιληφθούν όλοι πως τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι μόνο αήθεις αλλά και ουδεμία σχέση έχουν με όσα πρέσβευε ο Δημήτρης Λιαντίνης.

Φανταστείτε όταν ο Λιαντίνης αποφάσισε να θάψει τα οστά του πατέρα του στον κήπο του πατρικού του, να εμφανιζόταν κάποιος που ουδέποτε είχε συναντήσει τον πατέρα του και να απαιτούσε να θαφτούν τα οστά όπου εκείνος νόμιζε πρέπον! Δε χρειάζεται να είσαι Λιαντίνης για να καταλάβεις τι παραλογισμός υπάρχει σε μια τέτοια στάση. Αρκεί να σκεφθείτε να συμβαίνει αυτό το κωμικοτραγικό γεγονός σε σας τους ίδιους. Πώς θα αντιμετωπίζατε εκείνους που με τέτοιο απύθμενο θράσος θα επενέβαιναν σε άκρως προσωπικά σας ζητήματα;

Η δικαιολογία τους βέβαια είναι πως ο Λιαντίνης είχε εκφράσει ως τελευταία επιθυμία να παραμείνει στον Ταΰγετο. Σε ποιον; Τι αποδείξεις υπάρχουν; Μόνο μια προφορική μαρτυρία. Και παράλληλα τη μαρτυρία αυτή διαψεύδει το τελευταίο γράμμα του Λιαντίνη.

http://liantinis-o-daskalos-mas.blogspot.com/2010/02/blog-post_7439.html

Όπου ξεκάθαρα ζητάει πως αν ευρεθεί ο νεκρός του σε τόπο όχι ασφαλή θα ήθελε να καεί σε αποτεφρωτήριο της Ευρώπης. Έτσι δεν είναι;

Αβάσιμη λοιπόν πέρα για πέρα η δικαιολογία τους και φαιδρή καθώς μιλάμε πάντα για το Λιαντίνη. Εκείνον που μας έμαθε να ακολουθούμε τη μέθοδο των θετικών επιστημών και όχι τα μπλα μπλα του καθενός.

Το να μιλήσει κανείς για όλες τις επιθέσεις τους εναντίον της κ. Λιαντίνη είναι φύσει αδύνατον. Διότι είναι αμέτρητες. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;

Που όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο με τα ποιήματα του Λιαντίνη, ΟΙ ΩΡΕΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ, έθεσαν εν αμφιβόλω τη γνησιότητα ενός ποιήματος του Λιαντίνη; Ήταν μάλιστα τόσα τα επιχειρήματα τότε εναντίον της κ. Λιαντίνη που θυμόμαστε με λύπη ότι το δικό τους ψέμα παρέσυρε και όσους τους διαβάζαμε. Κι αρχίσαμε να κυνηγάμε ανεμόμυλους.

Το πάθημα όμως έγινε μάθημα. Και αφορμή αν θέλετε να προβληματιστούμε για το ποιος λέγει την αλήθεια στην υπόθεση αυτή. Και τη βρήκαμε την αλήθεια. Με ντοκουμέντα που μας απέστειλε η κ. Λιαντίνη. Χειρόγραφα του άντρα της που αποδείκνυαν πως η κατηγορία ήταν πέρα για πέρα αβάσιμη.

https://educandus.forumgreek.com/OIIIO-OOI-AEA-h13.htm?sid=ca0e96e6db81c73d0afc446e900ab819

Το ίδιο συνέβη και με ένα σωρό άλλες κατηγορίες. Η μία μετά την άλλη σωριάζονταν σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Κι αντί αυτό να τους συνετίσει, έφτασαν ακόμη και τον περασμένο Δεκέμβριο να τη συκοφαντούν από το διαδίκτυο πως το μόνο που επιθυμεί είναι η διαγραφή του domain liantinis.gr και όχι να το πάρει η ίδια και να ανοίξει official site.

Να όμως που μόλις προχτές το official site άνοιξε τις πύλες του.

http://www.liantinis.gr/main/

Συγνώμη όμως για τα ψέματα που είπαν δεν ακούσαμε. Που για μια ακόμη φορά θέλησαν να παραπλανήσουν το διαδίκτυο και όσους ενδιαφέρονται για το Λιαντίνη. Αντίθετα, ανασκουμπώθηκαν και άρχισαν νέα επίθεση.

Τους έφταιξε λέει το βιογραφικό του Λιαντίνη. Το βρήκαν ελλιπές γιατί δε μιλάει για την αυτοκτονία και την τελευταία του πράξη!

Είναι και ψέμα αλλά και αναντίστοιχο πάλι με τον ίδιο το Λιαντίνη.

Ο Λιαντίνης θυμίζω πως θέλησε την εξαφάνισή του να την παρουσιάσει ως αίνιγμα. Και πολύ ορθά το βιογραφικό στο σάιτ σεβάστηκε την επίσημα διατυπωμένη άποψη του Δασκάλου (Γκέμμα, επίλογος του κεφαλαίου ΕΔΩ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ) που συνάδει και με όλη τη φιλοσοφία του, τη βασισμένη στην αρχή της απροσδιοριστίας.

Και το ψέμα; Κάντε ένα κλικ εδώ για να το διαπιστώσετε:

http://www.liantinis.gr/main/index.php?option=com_weblinks&view=category&id=9&Itemid=10

Είναι τα λινκ που δίνει το οφίσιαλ σάιτ του Λιαντίνη. Δύο μόνο.

Και πρώτο το blog που πρόσφατα ανοίξαμε για το Δάσκαλο:

ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΑΣ

Ήταν επιθυμία της κ. Λιαντίνη. Εκείνη το αποφάσισε αν και προσωπικά της εξέφρασα την αντίθεσή μου. Με έπεισε με το επιχείρημα πως ήθελε οι επισκέπτες του σάιτ να βρίσκουν περισσότερο υλικό για το δάσκαλο αλλά και να μπορεί το blog να αναρτά άμεσα ό,τι σημαντικό για το Λιαντίνη. Καθώς όλοι ξέρουμε ότι σε ένα σάιτ τέτοιες εργασίες προϋποθέτουν τη συνδρομή τεχνικού.

Και ερωτώ. Στο blog δεν υπάρχει αναφορά και στο Σήμα του Λιαντίνη και σε όσα ακολούθησαν την εξαφάνισή του;

http://liantinis-o-daskalos-mas.blogspot.com/p/blog-page.html

Δίνουμε μάλιστα και λινκ στο φόρουμ HOMA EDUCANDUS όπου υπάρχει εκτεταμένο ρεπορτάζ για το Σήμα του Λιαντίνη.

https://educandus.forumgreek.com/forum-f11/topic-t1191.htm

Αν την κ. Λιαντίνη την ενοχλούσε η αναφορά στο Σήμα, πολύ απλά δε θα πρόσθετε το δικό μας λινκ. Καθώς μάλιστα της κάναμε αρκετές τσερεμόνιες για το ζήτημα αυτό.

Πού είναι λοιπόν το πρόβλημα;

Σήμερα μάλιστα η κ. Λιαντίνη μου τηλεφώνησε για να μάθει αν είχαν αυξηθεί οι επισκέπτες του blog μετά το άνοιγμα του σάιτ. Πράγμα που μου επιβεβαίωσε την επιθυμία της να μπαίνουν και εκεί όσοι ενδιαφέρονται για το Λιαντίνη και το έργο του. Και πως δεν ήταν κίνηση αβροφροσύνης η παράθεση του λινκ του δικού μας χώρου.

Όποιος λοιπόν επιθυμεί να μάθει περισσότερα για το Λιαντίνη δεν έχει παρά να κάνει κλικ... Τόσο εύκολα.

Θα μου πεις γιατί να μην υπάρχουν όλα αυτά και στο σάιτ. Και θα σου απαντήσω ευθέως:

Για το Λιαντίνη μιλάμε, άνθρωπε. Η δωρικότητα ήταν βασικό στοιχείο του. Όπως και η στοίχιση με την αλήθεια. Πώς λοιπόν εκεί, στο οφίσιαλ σάιτ να αρχίσεις να γράφεις άρες μάρες κουκουνάρες για όσα ακολούθησαν την εξαφάνισή του; Ας μας αποδείξει πρώτα κάποιος τι έγινε μετά και τα λέμε... Μετά που ο ταξιτζής έφυγε και ο Λιαντίνης έμεινε στο καταφύγιο μόνος. Όπως τουλάχιστον λέγει ο ταξιτζής. Γιατί ξέρετε τη βασική αρχή: Εις μάρτυς, ουδείς μάρτυς.

Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για τον εξάδερφό του που ισχυρίστηκε ότι σε εκείνον εμπιστεύτηκε ο Λιαντίνης τις τελευταίες του επιθυμίες. Μπορεί να έγινε και έτσι. Αλλά όσοι ακολουθούμε το λιαντινικό τρόπο σκέψης, οφείλουμε να ζητάμε αποδείξεις. Και τέτοιες δεν έχουν δοθεί.

Ίσως και γιατί ο Λιαντίνης δε θέλησε; Ακόμη και έτσι να είναι, το official site οφείλει το λόγο του Λιαντίνη και μόνο να σεβαστεί. Και όσα εκείνος δίδαξε. Όχι τις παραινέσεις τρίτων. Και φυσικά σε καμία περίπτωση τις οδηγίες ανθρώπων που ποτέ δεν τον γνώρισαν από κοντά.

Είναι πραγματικά παράλογο αυτό που συμβαίνει. Να θεωρούν τους εαυτούς τους αρμόδιους να καθορίσουν τι θα γράφει και τι δε θα γράφει το επίσημο σάιτ του Δημήτρη Λιαντίνη. Και οφείλω να παραδεχθώ ότι κι εγώ απέφυγα με κάθε τρόπο να παρέμβω στη διαμόρφωση του χώρου. Όχι άλλα να λέμε και άλλα να κάνουμε. Μόνο μια μικρή γνώμη διατύπωσα την τελευταία στιγμή για τους χρωματισμούς. Και έτερο ουδέν.

Μου ζητήθηκε μάλιστα να γράψω κάποιο άρθρο και πάλι αρνήθηκα διότι δεν το θεώρησα πρέπον.

Γι' αυτό και εξανίσταμαι με εκείνους που έχουν το θράσος να προβάλλουν τέτοιο δικαίωμα. Που δυστυχώς γνωρίζω και προσωπικά οπότε και είμαι σε θέση να κρίνω πως είναι πέραν κάθε λογικής αυτό που απαιτούν. Τι το πέρασαν το σάιτ του Λιαντίνη; Wikipedia να μπαίνει ο καθένας και να προσθαφαιρεί κατά το δοκούν στοιχεία από το βιογραφικό του Λιαντίνη;

Ως τι μιλάνε αυτοί οι άνθρωποι; Το έχουν ποτέ σκεφθεί;

Εντάξει, να δεχτώ ότι έχουν γοητευθεί από το έργο του Λιαντίνη αν και νομίζω πως η γοητεία τους εξαντλείται στα μυθεύματα που έχουν ακούσει για την αυτοκτονία του.

Από κει και πέρα υπάρχουμε και άλλοι. Δεν είναι μόνο η κ. Νικολίτσα Λιαντίνη. Και μαθητές του Λιαντίνη και άνθρωποι που τον διάβασαν από τα βιβλία του. Και που δε συμφωνούμε με τις δικές τους απόψεις ούτε τους έχουμε εξουσιοδοτήσει να μας εκπροσωπούν.

Ας το πάρουν λοιπόν απόφαση. Ούτε ο Λιαντίνης τους ανήκει κατ' αποκλειστικότητα ούτε και το liantinis.gr.

Και στον τραγέλαφο που χρόνια τώρα παρακολουθούμε απαντούμε πως στην προσπάθειά τους διακρίνουμε άλλο τελείως στόχο από εκείνον που διατυμπανίζουν πως τους παρακινεί. Στόχο που τον βιώσαμε στο πετσί μας. Να φιμώσουν όσους γνώρισαν το Λιαντίνη και το έργο του.

Ε, δε θα περάσει αυτό το σχέδιο. Ο Λιαντίνης ήρθε πια επίσημα στο διαδίκτυο και θα μείνει. Είτε τους αρέσει είτε δεν τους αρέσει.

Κι εμείς θα συνεχίσουμε να διαβάζουμε το έργο του και να το μελετούμε σε βάθος και όχι να συμβουλευόμαστε τι λένε οι δημοσιογράφοι για το Λιαντίνη. Γνώση αποκτηθείσα με πείρα, τόση και τέτοια που να επιβεβαιώνει το γνωμικό: Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα.

Συγνώμη, είμαι καινούριος σε αυτό το site και στα άλλα sites που ασχολούνται με τον Λιαντίνη με αφορμή τη διδακτορική διατριβή που έψαχνα. Έχω δει το video όπου αναφέρει ο Λιαντίνης την αρχή της απροσδιοριστίας και πρόσφατα διάβασα και τη Γκέμμα.

Θέλω απλά να επισημάνω ότι η αρχή της απροσδιοριστίας δεν σημαίνει ότι για πάντα κάποιος είναι απροσδιόριστος. Η απροσδιοριστία αίρεται τη στιγμή της παρατήρησης και ισχύει μόνο για ορισμένο χρονικό διάστημα. Αυτό λέει ο Heisenberg που την ανακάλυψε και πήρε νόμπελ, αυτό λέει και ο Λιαντίνης.

Αν έχει επαληθευτεί ότι ο Λιαντίνης είναι νεκρός, ο παρατηρητής έχει άρει την υπέρθεση των σωματιδίων (αν έχετε διαβάσει κβαντομηχανική θα καταλαβαίνετε πιστεύω) και έχει δει τι ισχύει πραγματικά: ότι ο Λιαντίνης είναι νεκρός.

Δεν θέλω να πάρω το μέρος του ενός ή του άλλου, απλά απροσδιοριστία δεν σημαίνει ότι αγννοούμε την πραγματικότητα. Αν ο Λιαντίνης έχει διαπιστωθεί νεκρός, δεν είναι εξαφανισμένος, είναι νεκρός και το βιογραφικό του στο liantinis.gr πρέπει να διορθωθεί.

Εγώ έχω δει ότι το άλλο site (org) θεωρεί πως ο Λιαντίνης είναι νεκρός και έχει παύσει η περίοδος της απροσδιοριστίας. Εσείς και η σύζυγος του Λιαντίνη τι πιστεύετε; Δεν είναι νεκρός; Τι έχει ανακαλυφθεί μέχρι στιγμής; Είναι βεβαιωμένα νεκρός ή υπάρχει κάποια πιθανότητα να ζει ανάμεσά μας; Αν τον θεωρούμε απροσδιόριστο, αυτό σημαίνει σαφέστατα ότι μπορεί να ζει ανάμεσά μας. Τι ισχύει;

Roubeas έγραψε:

Εγώ έχω δει ότι το άλλο site (org) θεωρεί πως ο Λιαντίνης είναι νεκρός και έχει παύσει η περίοδος της απροσδιοριστίας. Εσείς και η σύζυγος του Λιαντίνη τι πιστεύετε; Δεν είναι νεκρός; Τι έχει ανακαλυφθεί μέχρι στιγμής; Είναι βεβαιωμένα νεκρός ή υπάρχει κάποια πιθανότητα να ζει ανάμεσά μας; Αν τον θεωρούμε απροσδιόριστο, αυτό σημαίνει σαφέστατα ότι μπορεί να ζει ανάμεσά μας. Τι ισχύει;

Ισχύει το εξής απλό αγαπητέ Ρουμπέα:

Πως το "πιστεύω" δεν ανήκει στη μέθοδο των θετικών επιστημών αλλά στο χώρο των θρησκειών. Αυτή και η διαφορά αυτού του χώρου με εκείνον που αναφέρεις. Δεν πιστεύουμε αυτό ή εκείνο. Ούτε θεωρούμε γενικόλογα και χωρίς αποδείξεις.

Δώσε μου εσύ την απόδειξη, άσε στην άκρη τα "αν" και έλα να τα ξαναπούμε. Στο μεταξύ διάβασε λίγο πιο προσεκτικά τι γράφει ο Λιαντίνης για την απροσδιοριστία και στο υπόλοιπο έργο του. Όπως και στις πηγές τις βιβλιογραφικές που αναφέρει.

Όσο για το τι πρέπει να διορθωθεί και τι όχι, απάντησε παραπάνω η Δανάη. Το liantinis.gr είναι official site. Δεν είναι χώρος κοινοπραγμοσύνης που ο κάθε περαστικός πετάει τα πιστεύω του.

Όχι να καταντήσουμε το Λιαντίνη σύμβολο της πίστης!!!

Το "πιστεύω" είναι τρόπος του λέγειν. Τι συμπεραίνετε εννοώ.

Εγώ συμπεραίνω διαβάζοντας το βιογραφικό ότι η λέξη "εξαφάνιση" δεν σημαίνει "θάνατος". Δηλαδή υπάρχει περίπτωση να είναι ζωντανός ο Λιαντίνης; Αν το πάρουμε κατά γράμμα, τότε αφήνουμε αυτό το ενδεχόμενο ανοιχτό. Σωστά δεν μιλάω; Δεν παρέφρασα κάτι.

Αυτό που ρώτησα είναι αν κατάλαβα καλά διαβάζοντας το βιογραφικό. Αυτό δεν τίθεται προς απροσδιοριστία. Οι λέξεις είναι συγκεκριμένες.

Επίσης η απροσδιοριστία από την πρωτότυπη εργασία του Heisenberg λέει ακριβώς αυτά που αναφέρω. Διαβάστε αν θέλετε: http://en.wikipedia.org/wiki/Uncertainty_principle
http://www.aip.org/history/heisenberg/p08.htm


Υπάρχει περίπτωση δηλαδή να επανέλθει ο Λιαντίνης στη Φιλοσοφική;

Λογικό το βρίσκω, Ρουμπέα, να συμπεραίνεις αυτά που λέγεις. Γιατί και το Λιαντίνη δε γνώρισες και τα βιβλία του όπως παραδέχεσαι δεν έχεις μελετήσει. Εκτός από το τελευταίο. Τη Γκέμμα.

Στα ίδια συμπεράσματα καταλήγουν και πολλοί άλλοι που έχουν άγνοια από Λιαντίνη. Που βλέπουν να αναφέρει στη Γκέμμα αρχή της Απροσδιοριστίας και τρέχουν να διαβάσουν τι έγραψε για την Απροσδιοριστία κάποιος άλλος. Ας είναι και ο Χάιζενμπεργκ.

Αν αυτό το κάνεις γιατί σε απασχολεί η αρχή της Απροσδιοριστίας, ορθώς πράττεις. Αν σε απασχολεί ο Λιαντίνης, θα πρέπει πρώτα να μελετήσεις το Λιαντίνη ολόκληρο και μετά να διατυπώνεις κρίση για το έργο του και τη φιλοσοφία του. Έτσι τουλάχιστον ζήταγε εκείνος. Και έτσι απαιτεί και η επιστημονική δεοντολογία. Πανεπιστήμιο δεν είπες ότι τελείωσες; Θα την κατέχεις σίγουρα.

Για τα υπόλοιπα που ρωτάς. Αν ζει ή πέθανε ο Λιαντίνης.

Κάποτε που λες, τον καιρό που σπούδαζα και είχα δάσκαλο το Λιαντίνη, φθινόπωρο του 1992, έτσι κι εγώ είχα διάφορες απορίες. Βούτηξα την πρώτη και βουρ στην έδρα μόλις χτύπησε κουδούνι για διάλειμμα:

- Κύριε καθηγητά, διάβασα στο βιβλίο σας ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ τη λέξη ΛΕΠΑΣ και δεν μπόρεσα να βρω σε κανένα λεξικό τι σημαίνει.

Δε μου απάντησε, Ρουμπέα. Ο Λιαντίνης.

Με έστειλε να ψάξω μόνη μου.

Τι θα του στοίχιζε να μου δώσει την ερμηνεία της λέξης; Λες να μην την ήξερε;

- Στο Liddel - Scott κοιτάξατε, δεσποινίς;

Αυτό μόνο βρήκε να μου απαντήσει!!!!!!!!!!!

Και τα είπε όλα. Ακόμη και λέπας τι σημαίνει. Όταν αργότερα έμαθα τη σημασία του, το κατάλαβα και έμεινα άναυδη. Το ακραίον λέπας. Από το Θουκυδίδη.

http://www.mikrosapoplous.gr/thucy/vivlia/v7_6fm.htm

Έτσι με έβγαλε στη μάχη ο Λιαντίνης. Στη μάχη της αναζήτησης της αλήθειας. Όχι με έτοιμες απαντήσεις. Αλλά στέλνοντάς με να βρω την απάντηση μόνη μου.

Το ίδιο, όπως καταλαβαίνεις, χρωστάω ως μαθήτριά του να κάνω κι εγώ στο ερώτημα που υπέβαλες. Θες να μάθεις αν ζει ή πέθανε ο Λιαντίνης;

Άσε τι λέει ο ένας και ο άλλος. Ψάξτο μόνος σου!

Πού; Να με συμπαθάς, αλλά δεν είμαι η δασκάλα σου.

Όπως δεν είμαι και εκπρόσωπος τύπου της κ. Λιαντίνη για να αναμεταδίδω στο ίντερνετ τι πιστεύει και τι δεν πιστεύει. Ουδέποτε μου εκχώρησε τέτοιο δικαίωμα. Το υπογραμμίζω και παρακαλώ να το λάβεις σοβαρά υπόψη. Αν θέλεις κάτι από την κ. Λιαντίνη, σε παρακαλώ άλλη φορά να απευθυνθείς στην ίδια.

Ή, παραφράζοντας την άρνηση που εισέπραξα κάποτε από τον άντρα της:

- Την κ. Λιαντίνη, τη ρώτησες;

Εγώ αυτό έκανα. Αντί να ακούω τον ένα και τον άλλο, ρώτησα την ίδια. Αυτό χρωστάει ο κάθε τίμιος άνθρωπος να κάνει. Κι όχι να πιάνει ένα πληκτρολόγιο και να γράφει κατεβατά εναντίον της με βάση όσα κάποιος τρίτος λέει για εκείνη.

Δεν ξέρω αν σου απαντήσει. Αυτό είναι δικό της ζήτημα.

Γιατί όπως βλέπει κανείς και στο βιογραφικό που δημοσιεύτηκε στο liantinis.gr υπάρχει πιστή εφαρμογή της τακτικής του Λιαντίνη...

Ο Λιαντίνης εξαφανίστηκε. Τι έγινε μετά;

Ο καθείς και τα όπλα του να το αναζητήσει.

Εχω δει και το video από το 401 και εκεί αναφέρεται στον Schroedinger ο οποίος ήταν ύστερος του Heisenberg (και μαθητής του νομίζω) και αναφέρει (ο Λιαντίνης) ακριβώς αυτό: Το ότι δηλαδή η γάτα είναι σε απροσδιοριστία ΜΕΧΡΙ κάποιος να ανοίξει το κουτί να δει τι απέγινε. Από τη στιγμή που ανοίξεις το κουτί, σταματάει η απροσδιοριστία και έρχεται η αλήθεια του παρατηρητή. Αυτό ακριβώς ονομάζεται στην κβαντομηχανική άρση της υπέρθεσης των υποατομικών σωματιδίων.

Αλλά όλα αυτά ίσχυαν μέχρι και πριν κάποια χρόνια. Τώρα δεν έχει ανοίξει το "κουτί"; Τώρα δεν υπάρχει τάφος Λιαντίνη; Δεν έχει πιστοποιηθεί ο θάνατός του; Έχω διαβάσει στο internet και σε σελίδες του τύπου ότι έχει γίνει dna test όπου βρέθηκε ότι όντως ήταν ο Λιαντίνης ο νεκρός της σπηλιάς.

Και ρωτάω εσάς προσωπικά τον καθένα και όχι τη σύζυγό του. Ξέρετε ότι έγινε dna test; Ότι έγινε τάφος; Ή όλα αυτά είναι παραπλάνηση των ΜΜΕ; Ο τάφος στην Κόρινθο είναι άδειος; Αν σκάψω δηλαδή (που λέει ο λόγος) θα βρω κόκκαλα ή όχι;

Καλημέρα Ρουμπέα!

Μια και επιμένεις να ρωτάς, εμένα προσωπικά όπως λες, ας ρωτήσω κι εγώ. Να παίξουμε δηλαδή το παιγνίδι των ερωτήσεων. Διότι για τις απαντήσεις σου έγραψα ήδη τη δική μου θέση. Έστω και αν την προσπέρασες σαν να μην την διάβασες καν.


Τι δείχνει η φωτογραφία; Ένα σαλιγκάρι; Σωστά;

Ένα σαλιγκάρι που ανεβαίνει, προσπαθεί να ανέβει έρποντας και αφήνοντας πίσω του τα γνωστά του σάλια. Πού;

Στο Σήμα του Λιαντίνη. Στις Κεχρεές της Κορίνθου:


Μερικές φορές, το ... σαλιγκάρι... καταφέρνει να φτάσει ως εκεί που υπάρχει η επιγραφή:


Εκεί, με τα σάλια του, πιάνει και μαγαρίζει την αλήθεια και αφήνει αυτά τα ίχνη:


Δε θα σου αναρτήσω την έκθεση της ιατροδικαστικής υπηρεσίας. Που τόσο σε απασχολεί.. Γιατί τον περασμένο Μάιο με κάλεσαν στο αστυνομικό τμήμα Κηφισιάς να δώσω κατάθεση για ένα συνάνθρωπο που παραβίασε τους νόμους της χώρας, παρανόμησε δηλαδή, δημοσιεύοντας στο ίντερνετ απόρρητα έγγραφα των ανακριτικών αρχών. Ας προσέχουμε λοιπόν. Πού μπορούν οι απορίες και οι εμμονές να μας οδηγήσουν.

Πρόσεχε λέω γιατί κι εσύ πιάνεις αθώα και γράφεις:

Παράθεση :

Ο τάφος στην Κόρινθο είναι άδειος; Αν σκάψω δηλαδή (που λέει ο λόγος) θα βρω κόκκαλα ή όχι;

Και σου θυμίζω τι έγινε εκεί κάτω στην Κύπρο με κοτζάμ πρώην πρόεδρο της Μεγαλονήσου. Βρέθηκε ο τάφος του σκαμμένος. Και άδειος...

Φαντάσου, ο λόγος το λέει και πάλι, το ίδιο να συμβεί και στο Σήμα του Λιαντίνη στην Κόρινθο.

Στο Σήμα, καλέ μου. Όχι τάφο. Που κατά περίεργο τρόπο είναι η δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες που διαβάζω να αποκαλούν το Σήμα του Λιαντίνη: τάφο.

Θα έρθουν τότε και θα με ρωτάνε οι αρχές του τόπου. Ποιος είναι αυτός ο Ρουμπέας; Ποια είναι η ip του; Τι θα τους πω; Πως δεν την έχω δει ως διαχειρίστρια του χώρου; Λέω πως δεν είσαι τόσο κουτός για να νομίζεις κάτι τέτοιο. Ούτε κι εγώ... Ούτε κι εγώ είμαι τόσο κουτή, Ρουμπέα.

Τουλάχιστον ας προλάβω να κάνω τη δημόσια δήλωση πως αυτό που έγραψες, για σκάψιμο του τάφου, ανάγεται στα όρια της βεβήλωσης του χώρου που ένας άνθρωπος κοιμάται τον ύπνο τον ανεξύπνητο. Μην πουν δηλαδή μεθαύριο πως ενώ έβλεπα, σιώπησα και ενεθάρρυνα μια τέτοια στάση:

Τη βεβήλωση ενός σήματος.

Όπως και την άλλη βεβήλωση, που έδειξα με ακλόνητο ντοκουμέντο τη φωτογραφία. Να πιάνουν με μαρκαδόρους και να διορθώνουν, σαν που καλιώρα θέλεις κι εσύ να διορθώσεις το βιογραφικό του Λιαντίνη στο οφίσιαλ σάιτ του, τη χρονολογία που αναφέρει το Σήμα.

Και ερωτώ τώρα με τη σειρά μου. Μια και δηλώνεις γνώστης:

Αναφέρει η ιατροδικαστική έκθεση πότε πέθανε ο άνθρωπος που τα οστά του παραδόθηκαν στην κ. Λιαντίνη με τη διαβεβαίωση ότι ανήκουν στον άντρα της;

Έχουμε τουλάχιστον εμείς οι απλοί άνθρωποι που δε δικαιούμαστε να αναδημοσιεύουμε απόρρητα έγγραφα των ανακριτικών αρχών, ένα άλλο ντοκουμέντο να συμβουλευτούμε. Τη συνέντευξη του ιατροδικαστή, όπως δημοσιεύτηκε σε βιβλίο το 2006. Του κ. Φίλιππου Κουτσαύτη. Δεν τη διέψευσε. Άρα δεχόμαστε πως έτσι ακριβώς τα είπε, όπως τα διαβάσαμε στη συνέντευξη.

Να τη βρεις και να τη διαβάσεις. Κι άμα βρεις εκεί χρονολογία θανάτου, πιστοποιημένη από τις αρχές, να με ενημερώσεις και μένα. Για να σταματήσω να λέω βέβηλους εκείνους που πιάνουν μαρκαδόρους και διορθώνουν το Σήμα ενός ανθρώπου...

Βλέπεις, που σου λέω, ότι λειτουργούν μακράν της μεθόδου που υποστήριζε ο Λιαντίνης; Της μεθόδου των θετικών επιστημών. Αφού είδες το βίντεο από τη Φιλοσοφική Θεώρηση του Θανάτου, θα είδες και τι λέει ο Λιαντίνης για τη μέθοδο αυτή.

Και έρχονται μετά μερικοί άνθρωποι και επιμένουν στο ίδιο το Σήμα του Λιαντίνη να εφαρμοστεί η αντίθετη μέθοδος. Των υποθέσεων. Και της φαντασίας. Είναι η μέθοδος που στερείται απόδειξης. Και στηρίζεται στα αν και αν και αν...

- Αν ο Λιαντίνης εξαφανίστηκε την 1η Ιουνίου του 1998...

- Αν ο εξάδελφός του δηλώνει πως βρήκε τη "σπηλιά" του λίγους μήνες μετά...

- Αν η μητέρα του Λιαντίνη δήλωνε βέβαιη πως το παιδί της πέθανε λίγες ώρες αργότερα από την εξαφάνισή του...

Τότε σημαίνει πως ο Λιαντίνης πέθανε το 1998, αφού έχουμε μάλιστα και σκελετό που βρέθηκε και ταυτοποιήθηκε ότι του ανήκει, όχι μόνο με εξέταση DNA αλλά και με τη συνδρομή της προσωπικής του οδοντιάτρου.

Και με την ευκαιρία:

Γιατί με ρωτάς αν ξέρω την ύπαρξη εξέτασης DNA; Είπα εγώ ότι την αγνοώ; Ή για να μου θυμίσεις την παλιά μου ανάρτηση για την ίδια ερώτηση που μου άφησαν στο you tube;

https://educandus.forumgreek.com/forum-f11/topic-t1278.htm

Α, ναι. Εσύ είπαμε είσαι καινούριος και τα αγνοείς όλα αυτά. Όπως αγνοείς και το έργο του Λιαντίνη. Διάβασες τη Γκέμμα, είδες και μερικά βίντεο. Επισκέφθηκες και ιστοσελίδες στο διαδίκτυο που ασχολούνται με το Λιαντίνη. Περίεργη διαδρομή για κάποιον που αναζητούσε λέει τη διατριβή της κ. Γεωργοπούλου. Ίσως και γι' αυτό δεν την έβρισκες. Είχες χάσει το στόχο. Να το προσέξεις αυτό. Ως επιστήμων. Το γράφει και ο Λιαντίνης στο οπισθόφυλλο της Γκέμμας:


Και επανέρχομαι κι εγώ στο θέμα μας, μην πάθω το ίδιο με σένα:

Ποια είναι η απόδειξη ότι ο Λιαντίνης πέθανε το 1998;

Τα αν; Και η έλλειψη άλλης καλύτερης απάντησης; Αυτή είναι η μέθοδος των θετικών επιστημών;

Αυτή είναι η μέθοδος και η στάση όσων δεν αντέχουν να σταθούν επί ξηρού ακμής. Ανάμεσα στο ναι και στο όχι. Εκεί που στάθηκε ο Λιαντίνης. Με την πράξη του. *

Δεν αντέχουν να υψωθούν στη δική του ανδρεία. Στην κόψη του σπαθιού την τρομερή. Και να ζήσουν ανάμεσα στην Τρίτη και την Τετάρτη, την αληθινή του μέρα που παράπεσε.

Τον αποκαθηλώνουν λοιπόν. Γιατί, είπαμε, δεν αντέχουν τον τρόπο του. Και στη θέση του αινίγματος που εκείνος έθεσε, βγάζουν το μαρκαδόρο από την τσέπη τους και μουντζουρώνουν το Σήμα του. Να μάθει αυτός να μας βάζει αινίγματα! Χραπ, δίνουν μια με το μαρκαδόρο και κόβουν το γόρδιο δεσμό.

Εκκινώντας από την τελείως λάθος θέση ότι ο Λιαντίνης τους ανήκει. Και μπορούν να τον κάνουν ό,τι θέλουν.

Να μαγειρεύουν τα ντοκουμέντα που μας άφησε με τις φαντασίες τους και να μας τον παρουσιάζουν παραχαραγμένο και αστεία καρικατούρα.

Εγώ πάλι, ως μαθήτριά του, δεν το μπορώ. Υπήρξε ο καλύτερός μου Δάσκαλος. Για ποιανού το χατίρι πρέπει να καταστρατηγήσω το σεβασμό που τρέφω για το Δάσκαλό μου; Για το χατίρι του χι δημοσιογράφου που έμαθε το όνομα του Λιαντίνη από τα τελεβίζια; Που δεν τον συνάντησε ποτέ;

Και πρόσεξε. Δεν υποτιμώ κανέναν απλά και μόνο γιατί είναι δημοσιογράφος. Δίνω πάντα το περιθώριο στον άλλο να αποδείξει έμπρακτα ποιος είναι και αν αυτά που λέγει είναι η αλήθεια ή ψέματα.

Για το συγκεκριμένο μάλιστα δημοσιογράφο είναι γνωστό στους πάντες ότι το παράκανα. Του έδωσα τέτοια περιθώρια για αποδείξεις, που κανένας άλλος δεν έδωσε ποτέ σε συνάδελφό του. Ο Λιαντίνης μάλιστα, μια και ο Λιαντίνης είναι το θέμα μας, μιλούσε πολύ υποτιμητικά για το σινάφι των δημοσιογράφων. Αν διάβασες ολόκληρη τη Γκέμμα, εννοώ και τα σχόλια, θα διάβασες κι εσύ τούτο:

Παράθεση :

Τρεις είναι σήμερα οι πληγές που πεθαίνουν την Ελλάδα, όπως η πανούκλα εσάρωνε τη Θήβα στην εποχή του ανίδεου Οιδίποδα. Οι πολιτικοί, οι δάσκαλοι, και οι δημοσιογράφοι με όλα τα ιδιωτικά Media. Πρόκειται για τρεις ορδές συφοράς, που είναι να παλουκώνεις τη μία και να πατταλεύεις την άλλη. Οι δάσκαλοι βέβαια είναι περισσότερο θύματα, παρά θύτες. Γιατί επί γενεές τώρα έχουν γίνει τα ακούσια όργανα μιας πονηρής θρησκευτικής και πολιτικής οδηγίας, που καταστάθηκε παράδοση, και δεν αλλάζει με τίποτα πια.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ, Γκέμμα, σελ. 260

Δασκάλα όντας, δεν απέφυγα κι εγώ να επιβεβαιώσω το Λιαντίνη... Να πέσω θύμα. Ακριβώς όμως επειδή κάποτε μου έτυχε το δώρο να διδαχθώ από το Λιαντίνη, κατάφερα να ξεφύγω. Σταμάτησα να είμαι το θύμα. Που κατάπινε αμάσητα όσα διάβαζε στα ιντερνέτια και από όποιον άλλο επαγγελματία ή ερασιτέχνη δημοσιογράφο. Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα. Το έγραψα και παραπάνω αυτό. Επίλογο στην αρχική μου ανάρτηση.

Μα ακριβώς για τούτο δικαιούμαι να μιλώ. Γιατί έπαθα και έμαθα. Πώς αλλιώς;

Να πάθεις λοιπόν κι εσύ για να μάθεις. Σκληρό; Ε, είναι το ίδιο σκληρό με εκείνο που γράφει ο Λιαντίνης στη Γκέμμα, θα το διάβασες και αυτό (άσχετα που δεν το πρόσεξες και έρχεσαι εδώ και μας μιλάς για το διχασμό σου ανάμεσα σε δύο μέρη! ) :

Παράθεση :

ΓΚΕΜΜΑ, σελίδα 57 και 58

Τώρα εσύ φέρε τις αποστομωτικές αντιρρήσεις σου. […]

Εντάξει. Δε διαφωνώ μαζί σου. Αλλά στο δικό μου ζητούμενο όλα ετούτα που λες είναι σκύβαλα, και τσάνταλα, και αφουσιά. Ανάθεσε στους δημοσιογράφους να σου τα εξηγήσουν. Και στους ιεροκήρυκες.

Εγώ το πρόβλημα το βλέπω από τη σκοπιά του στοχαζόμενου και του πάσχοντα. Γιατί, αν θέλεις να σου τελειώσω όσο μελαγχολικά αρμόζει στο θέμα, θα σου θυμίσω και τούτο:

Στη διαδικασία της ψυχικής μετάλλαξης του ανθρώπου που περιγράφουμε, και στην τροπή του από το φυσικό στο αφύσικο, ο Αυνάν είναι η αρχή. Το τέλος όμως ξέρεις ποιο είναι; Είναι το aids, φίλε.

Αυτή ήταν η γνώμη του Λιαντίνη για τους δημοσιογράφους. Ίσον ιεροκήρυκες.

Και στους δημοσιογράφους έστελνε όσους δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι έλεγε. Εκεί να πάει και όποιος άλλος δεν καταλαβαίνει το Λιαντίνη. Κυριολεκτικά. Στους δημοσιογράφους. Να του εξηγήσουν ποιος είναι ο Λιαντίνης.

Εμείς έχουμε από καιρό αλλάξει διαδρομή. Και βλέπουμε το αίνιγμα του Λιαντίνη όχι μέσα από τη δημοσιογραφική έρευνα αλλά από τη σκοπιά του στοχαζόμενου και του πάσχοντα.

Μόνο έτσι και καθόλου αλλιώς.

Και επικεντρώνοντας στο ... aids. Στο έγκλημα που σκότωσε το Λιαντίνη. Γι' αυτό και δεν αναζητούμε τα οστά του, είτε στο διαδίκτυο είτε εκφράζοντας απόψεις για σκάψιμο του Σήματος του Λιαντίνη. Αφήνουμε το έργο αυτό στους τυμβωρύχους. Αυτούς που η φιλοσοφία του Λιαντίνη δεν τους άγγιξε. Γιατί, θα το πρόσεξες, δεν μπορεί, στο βίντεο που λες ότι είδες, και τούτο που λέγει ο Λιαντίνης:

https://educandus.forumgreek.com/AEIOAI-OEEIOIOEEC-EAUNCOC-OIO-EAIAOIO-h1.htm

Παράθεση :

Θα μου πείτε φιλοσοφία είναι η οντολογία, είναι η ηθική, είναι η αισθητική, είναι η γνωσιολογία, είναι η μεταφυσική, όπως λένε οι ακαδημαϊκοί στα πανεπιστήμια. Όχι!

Όλα αυτά είναι από το περιθώριο. Ένα πράγμα είναι φιλοσοφία. Φιλοσοφία είναι ο στοχασμός του ανθρώπου απάνω στο φαινόμενο θάνατος. Όρισε έτσι τη φιλοσοφία, ένας από τους μέγιστους φιλοσόφους, ο Πλάτων. Στο διάλογό του «Φαίδων», δίνει έναν ορισμό και λέει «Φιλοσοφία εστί μελέτη θανάτου.»

Παράλογος ορισμός. Σουρεαλιστικός. Και δε διδάσκεται μ’ αυτή την οπτική φιλοσοφία, γι’ αυτό έχουμε και αυτή τη μακρινή σχέση. Είναι για κάποιους ειδικούς , λέει, προφέσορες κτλ τι είπε ο Καρτέσιος, τι είπε ο Λάιμπνιτς, τι είπε ο Μπεργκσόν, τι είπε… οι Ζήνωνες. Ο Κιτιέας και ο Ελεάτης.

Η φιλοσοφία είναι απλό πράγμα. Ο καθένας μας φιλοσοφεί. Φιλοσοφία σημαίνει ότι σκέπτομαι, στοχάζομαι, και προσπαθώ να βρω τον καλύτερο τρόπο, ένα γεωδαιτημένο που έχει πολλές συμβολές και συνιστώσες, για να ζήσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη ζωή μου. Αυτά τα είκοσι, τριάντα, πενήντα, εβδομήντα χρόνια που μου οριστήκαν να ζήσω. Αυτό θα πει απλά φιλοσοφία. Και ξέρουμε πολλούς απλοϊκούς ανθρώπους που δεν έχουν και τίτλους και περγαμηνές, οι οποίοι φιλοσοφούν και ζουν μια πολύ ωραία ζωή. Λοιπόν. Σ’ αυτήν την οπτική, λέει ο Πλάτων, «Φιλοσοφία εστί μελέτη θανάτου».

Αλλά… Με μια διαφορά. Όταν λέει μελέτη θανάτου, εννοεί τη σχέση του καθένα μας με το δικό του θάνατο. Όχι πέθανε ο φίλος μου, πέθανε ο πατέρας μου, πέθανε ο συγγενής μου. Πηγαίνω στο νεκροταφείο, στην κηδεία, είμαι κατηφής κτλ. Όοχι αυτό. Εκεί, να ξέρετε, τις περισσότερες φορές, που πηγαίνουμε και μπορεί να πονάμε και να λυπόμαστε κτλ κατά βάθος χαιρόμαστε, λέει ο Φρόυντ με την βαθυ – ψυχολογία… διότι χωρίς να το ξέρουμε λέμε «Αυτός πέθανε, εγώ ζω!» Υποσυνείδητα και σκοτεινά. Μπορεί να μη δείχνουμε… Φεύγουμε με αισθήματα δηλαδή κατάφασης. Όχι αυτό.

Φιλοσοφία είναι μελέτη θανάτου κατά την έννοια ότι στοχάζομαι απάνω στο δικό μου θάνατο. Απάνω στο γεγονός ότι μια μέρα θα πεθάνω.

Και μένουν οι καημένοι, Ρουμπέα μου, επειδή ακριβώς γρυ δεν κατανοούν από τη φιλοσοφία του Λιαντίνη, να ασχολούνται όχι με τη φιλοσοφία και με το δικό τους θάνατο, αλλά με το θάνατο του Λιαντίνη.

Όλο το ενδιαφέρον τους εξαντλείται στο δικό του θάνατο. Στα οστά, στο dna και άλλα μακάβρια.

Παρασέρνοντας μάλιστα και άλλους. Σε μια προσπάθεια που θέλει μα δεν μπορεί να κρύψει ότι αντιγράφει τις μεθόδους των θρησκειών. Θεοποίηση του Λιαντίνη. Και με αρχιερέα που πρέπει οι άλλοι να σέβονται και να προσκυνούν. Διότι εκείνος μόνο κατέχει την αλήθεια για το Λιαντίνη και έτερος ουδείς ανά το διαδίκτυο. Είναι νέου τύπου θρησκεία αυτή. Θρησκεία του ίντερνετ.

Γιατί ο καθένας μας, θέλει δε θέλει, κουβαλά δεύτερο δέρμα όσα διδάχτηκε στην παιδική του ηλικία. Και αναπαράγει τα πατρικά πρότυπα ακόμη και αν νομίζει πως φραστικά τα καταδικάζει εξαπολύοντας μύδρους για όλους τους θεολόγους της γης. Κι εγώ κάποτε ήθελα να γίνω ναυτικός. Και έγινα δασκάλα, αντιγράφοντας το επάγγελμα των γονιών μου... Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει, που θυμοσοφεί και ο λαός μας.

Γι' αυτό και δακρυσμένο το γέλιο μου όταν βλέπω να αποκαλούν την κ. Λιαντίνη θεολόγο και όχι καθηγήτρια φιλοσοφίας. Γιατί σκέφτομαι ποιος το λέει. Και γιατί. Από τη σκοπιά δηλαδή του στοχαζόμενου και του πάσχοντα. Και όχι εκείνου που καταφεύγει στους δημοσιογράφους να του εξηγήσουν.

Εσύ; Εσύ τράβα το δρόμο σου. Εδώ σε μας δε βλέπω τι μπορεί να σε ενδιαφέρει. Εκτός από την αγωνία σου να απαντήσουμε στην ανάκριση που μας κάνεις.

Εμείς ούτε με θεολογία ασχολούμαστε, που λες ότι σπούδασες, ούτε με τα οστά του Λιαντίνη που (το λέει ο λόγος) θέλεις να ξεθάψεις.

_____________________

* Εκεί που μας αφήνει να σταθούμε και η αναγραφή του 2005 πάνω στο Σήμα του. Χρονιά που όλοι ξέρουμε ότι είναι η χρονιά ανεύρεσης του σκελετού και όχι θανάτου. Και αφήνοντας ανοικτό το ερώτημα, όπως το άφησε και ο ιατροδικαστής.

Και για το θέμα της αρχής της Απροσδιοριστίας, που είναι πολύ πιο σοβαρό. Γιατί δε θέλουμε στο χώρο μας να μένουν λάθος εντυπώσεις στους επισκέπτες, παρακαλούμε να μεταφερθείτε εδώ

για να δείτε τη συνέχεια της συζήτησης.

https://educandus.forumgreek.com/forum-f11/topic-t686.htm#10001

Παραθέτω και την ανάρτηση που έκανα εκεί ώστε να υπάρχει και εδώ για όσους δε θα κάνουν το κλικ...

ΔΑΝΑΗ έγραψε:

Επανέρχομαι σε τούτη την πολύ παλιά δημοσίευση με το πλούσιο υλικό που μας χάρισε τότε το μεράκι της Λουκίας Σοφού, γιατί είναι μεράκι να απομαγνητοφωνείς ομιλίες του Λιαντίνη.

Ο λόγος είναι για να έχουμε τη δυνατότητα να δούμε ολόκληρο το κείμενο από το βίντεο Φιλοσοφική Θεώρηση του Θανάτου, πάντα βέβαια με τις σοβαρές επισημάνσεις που έγιναν παραπάνω και που τονίζουν ότι στο βίντεο δεν περιλαμβάνεται ολόκληρη η διάλεξη του Λιαντίνη προς τους στρατιωτικούς γιατρούς.

Εδώ βέβαια, στην ανάρτηση αυτή, υπάρχουν μόνο οι ερωτήσεις - απαντήσεις που έγιναν στο τέλος. Όσες τέλος πάντων ο Λιαντίνης όταν έγινε το μοντάζ θεώρησε πως πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στο βίντεο.

Το βασικό σώμα της ομιλίας του, είναι εδώ:

https://educandus.forumgreek.com/html-h1.htm (ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ)

https://educandus.forumgreek.com/html-h47.htm (ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ)

Ας τα ξαναδιαβάσουμε όλα προσεχτικά. Να δούμε τι λέει ακριβώς ο Λιαντίνης για το περίφημο πείραμα του Σρέντιγκερ, και που μας θύμισε χτες ο χρήστης Ρουμπέας σε μια άλλη ανάρτηση:

https://educandus.forumgreek.com/forum-f11/topic-t1739.htm#10000

Αν μη τι άλλο στο φόρουμ HOMA EDUCANDUS προσπαθούμε με εμμονή θα έλεγα να μην παραχαράζουμε στο παραμικρό τι είπε σε δημόσια καταγραμμένες ομιλίες του ο Λιαντίνης και τι έγραψε στο επίσημα δημοσιευμένο έργο του. Αυτά μπορούμε τουλάχιστον να τα ελέγχουμε αν είναι έτσι ή αλλιώς. Και το κάνουμε στο μέτρο των δυνάμεών μας.

Όπως ακριβώς βρίσκουμε τη δύναμη να λέμε δεν ξέρουμε για τα άλλα που δεν υπάρχουν αποδείξεις.

Καλώ λοιπόν να μου υποδείξετε πού ο Λιαντίνης λέει όσα έγραψε ο συνομιλητής μας στο φόρουμ, Ρουμπέας:

Roubeas έγραψε:

Εχω δει και το video από το 401 και εκεί αναφέρεται στον Schroedinger ο οποίος ήταν ύστερος του Heisenberg (και μαθητής του νομίζω) και αναφέρει (ο Λιαντίνης) ακριβώς αυτό: Το ότι δηλαδή η γάτα είναι σε απροσδιοριστία ΜΕΧΡΙ κάποιος να ανοίξει το κουτί να δει τι απέγινε. Από τη στιγμή που ανοίξεις το κουτί, σταματάει η απροσδιοριστία και έρχεται η αλήθεια του παρατηρητή. Αυτό ακριβώς ονομάζεται στην κβαντομηχανική άρση της υπέρθεσης των υποατομικών σωματιδίων. [...]

Που ακριβώς το λέει αυτό ο Λιαντίνης; Παιδεύτηκα αρκετά, δεν κατάφερα να βρω τίποτα...

Έκανες πολύ κόπο να γράψεις τα παραπάνω και το σέβομαι αλλά εγώ δεν έθεσα θέμα για το πότε πέθανε ο Λιαντίνης. Εγώ ρώτησα για το ΑΝ πέθανε. Δεν έχω θέμα περί χρονολογίας. Μάλλον με παρεξήγησες και συνάμα δεν απάντησες, έστω και με ερώτηση. Μου γράφεις ότι ο ιατροδικαστής άφησε ανοιχτή τη χρονολογία. Δεν με ενδιαφέρει αυτό. Επιβεβαίωσε ο ιατροδικαστής ότι πέθανε; Μόνο αυτό με ενδιαφέρει, όχι το πότε.

(πάντως δεν πρόκειται να πάω να σκάψω μην ανησυχείς, τρόπος του λέγειν ήταν, οπότε την ip μου κάντην ό,τι θες ).

Θα πάω και στην απροσδιοριστία.

Εγώ νομίζω πάλι ότι σου είπα ξεκάθαρα πού να πας.

Αλλά ως φαίνεται προσέχεις μόνο τι ενδιαφέρει εσένα.

Άκου και καμιά φορά τι λένε και οι άλλοι. Έτσι για αλλαγή.

Εγώ μια ερώτηση έκανα, αν πέθανε ο Λιαντίνης. Ούτε πότε πέθανε, ούτε περί της κβαντομηχανικής. Ισχύει η ιατροδικαστική εξέταση ή είναι παραπλανητική; Αυτό δεν είναι θέμα φιλοσοφίας, είναι θέμα πληροφορίας. Ο ιατροδικαστής προφανώς δεν απεφάνθη ότι ο Λιαντίνης είναι απροσδιόριστος. Αυτό συνέβαινε πριν μερικά χρόνια. Είχε μπροστά του έναν νεκρό. Είναι νεκρός ή δεν είναι. Τι είναι λοιπόν;

Ρώτα τον ιατροδικαστή λοιπόν που κατέχει την αλήθεια.

Εγώ ξαναλέω δεν κατέχω. Και άρα δικαιούμαι να λέω ΔΕΝ ΞΕΡΩ.

Μα τον έχω ρωτήσει και όλοι τον έχουμε ρωτήσει. Δες εδώ τι γράφει η Ελευθεροτυπία για παράδειγμα: http://archive.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=26.08.2005,id=74792920

Ενας μικρός Ταΰγετος στήθηκε το περασμένο Σάββατο στις Κεχριές Κορινθίας. Η αυλαία στη μυστηριώδη υπόθεση του θανάτου του καθηγητή Δημήτρη Λιαντίνη έπεσε πριν από μία εβδομάδα, όταν η χήρα του, Νικολίτσα Λιαντίνη, τέλεσε εκεί την ταφή του.

Την προηγουμένη, είχε παραλάβει μόνη της τη σορό από τον ιατροδικαστή Φίλιππο Κουτσαύτη, αφού είχε πλέον ταυτοποιηθεί το DNA.

Έχει ταυτοποιηθεί το DNA... δεν το έχεις διαβάσει;

Άντε πάλι. Καλέ εσύ δε διαβάζεις τι γράφω... Μόνος σου μιλάς;

Τουλάχιστον ξαναδιάβασε την Ερώτηση της Μαργαρίτας από τη Γκέμμα.

Και αποκεί παραθέτω το κάτωθι προσαρμοσμένο στη δική σου ερώτηση:

"Εάν είμαι άνθρωπος, κατά την έννοια ότι έχω συνείδηση των ορίων μου και επίγνωση του πόσο βαθύ είναι το" αίνιγμα του Λιαντίνη, δεν είναι δυνατό να δώσω άλλη απόκριση στην ερώτηση που κάνεις.

Οι άλλοι, που δεν έχουν επίγνωση, ας δίνουν όποια απάντηση θέλουν. Σε δημοκρατία ζούμε και ο καθένας έχει δικαίωμα να πιστεύει ό,τι του αρέσει...

Ειδικά εσύ που όπως λες πρόλαβες να ρωτήσεις τον ιατροδικαστή. Εκτός και εννοείς πως διάβασες στις εφημερίδες τι είπε. Οπότε θα παραθέσω εις απάντηση και ακόλουθο:

Παράθεση :

Κάθε μέρα κόβεται ένα μικρό δάσος από δέντρα και τυπώνουνται τα φύλλα των Τάιμς της Νέας Υόρκης. Για να διαβάζουν οι εναλφάβητοι αμερικανοί τι; Κίτρινη πληροφόρηση, ανία του καθημερινού, προπαγάνδα, διαφήμιση, αποκριάτικο μασκαραλίκι της αλήθειας. Και γνώση του τύπου: οι φιλισταίοι της Παλαιάς Διαθήκης ήσαν έλληνες, και ο Άι - Γιάννης ο Νηστικός φιλόσοφος.


ΓΚΕΜΜΑ, σελ. 211

Είπες πως διάβασες τη Γκέμμα. Ούτε και αυτό το πρόσεξες;

Ωραία, φτάσαμε σε ένα συμπέρασμα ότι ο Λιαντίνης μπορεί να είναι ζωντανός και ο ιατροδικαστής να κάνει λάθος. Και διαβάζοντας το άλλο σου post προφανώς φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι ο σκελετός που βρέθηκε μπορεί να μην είναι του Λιαντίνη.

Κοίτα, επειδή το χόντρυνες, να δημοσιεύεις συμπεράσματα που εγώ δεν έγραψα, μία λύση μένει. Φαντάζομαι ότι την εννοείς.

φιλάκια Ρουμπέα.

Φυσικά ο χρήστης Ρουμπέας διαγράφτηκε.

Και οι λόγοι είναι αναλυτικά εδώ γραμμένοι:

https://educandus.forumgreek.com/forum-f11/topic-t1740.htm

Του δώσαμε βήμα για ώρες... του απαντήσαμε ευγενικά και προσπαθήσαμε να τον σταματήσουμε. Του δηλώσαμε πως κουτοί δεν είμαστε. Τίποτα εκείνος.

Ώσπου στο τέλος έφτασε να προσπαθήσει να βάλει στο στόμα μας ως συμπέρασμα μια συκοφαντία.

Οι συκοφαντίες όμως παραβιάζουν τους όρους χρήσης του φόρουμ. Και η διαγραφή είναι άμεση από τους διαχειριστές.

Ιδιαίτερα όταν ένας ανώνυμος του διαδικτύου προσπαθεί να συκοφαντήσει ανθρώπους με όνομα: Εμάς ότι ισχυριζόμαστε ότι ο ιατροδικαστής έκανε λάθος αλλά και τον ίδιο τον ιατροδικαστή ότι έσφαλε.

Ουδέποτε εμείς ισχυριστήκαμε κάτι τέτοιο. Και στον ίδιο το Ρουμπέα επισημάναμε ότι δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε κάτι τέτοιο.

Χαμπάρι εκείνος. Συνέχιζε την ανάκριση ώσπου μη μπορώντας να αποσπάσει την επιθυμητή δήλωση, αποφάσισε να τη βάλει μόνος του στο στόμα μας.

Όχι, κ. Ρουμπέα. Έχουν γνώση οι φύλακες.

Μπορεί με αυτή την τακτική να μας έχετε δημιουργήσει προβλήματα στη λειτουργία του φόρουμ, να μας έχετε αναγκάσει να γινόμαστε καχύποπτοι και να αντιμετωπίζουμε όποιον εδώ γράφεται και δεν τον γνωρίζουμε προσωπικά με επιφύλαξη, αλλά προτιμούμε να μείνουμε τρεις και ο κούκος παρά να σας κάνουμε το χατίρι.

Μη ματαιοπονείτε. Έτσι κι αλλιώς αυτό που θέλαμε έγινε. Δημιουργήθηκε το οφίσιαλ σάιτ του Δημήτρη Λιαντίνη.

Πάρτε το απόφαση. Και οι ανώνυμοι και οι επώνυμοι που του επιτίθενται.

Ο Λιαντίνης δε σας ανήκει, δε μας ανήκει. Έχει πλέον το δικό του χώρο στο ίντερνετ.

Για να προβληθεί το έργο του σε όσους ενδιαφέρονται για τη φιλοσοφία του και όχι να δώσει τροφή στους ντεντέκτιβς του διαδικτύου που νοιάζονται τι απέγινε μετά την εξαφάνισή του.

Αυτός είναι ο ρόλος ενός οφίσιαλ σάιτ. Να προβάλλει το έργο. Και μέσα απ' αυτό και το δημιουργό.

Και όχι να συντηρήσει το μύθο πως ο Λιαντίνης όλα και όλα που έκανε ήταν μια αυτοκτονία. Ποτέ εμείς τουλάχιστον, ως παιδαγωγοί, δε θα προβάλλαμε ως πρότυπο το Λιαντίνη αν έτσι τον θεωρούσαμε.

Αυτή είναι η τακτική των μίντια. Να φορτώσουν στο Λιαντίνη πως δημιούργησε σχολή θανάτου. Είναι ψέμα!

Ο Λιαντίνης δημιούργησε σχολή ζωής. Και ως τέτοιον δημιουργό τον τιμούμε. Και ως Δάσκαλο.

Όσο για το αν πέθανε ή δεν πέθανε, δεν είναι δική μας αρμοδιότητα να απαντήσουμε. Απάντησαν οι αρχές και σεβόμαστε την απόφασή τους.

Όπως οφείλει κάθε πολίτης να κάνει.

Από κει και πέρα ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να σκέφτεται ελεύθερα. Και το κάνουμε κι εμείς. Και να ενημερώνεται για ό,τι τον αφορά πολύπλευρα. Το κάναμε επίσης.

Δεν περιοριστήκαμε μόνο στο τι λένε οι μισοί συγγενείς του Λιαντίνη, όπως άλλοι. Επισκεφθήκαμε τη Λιαντίνα δύο φορές. Ρωτήσαμε και αφήσαμε να μας πουν την άποψή τους.

Πήγαμε όμως και στην άλλη οικογένεια του Λιαντίνη. Τους ανθρώπους που μοιράστηκαν την ίδια στέγη μαζί του, για ένα τέταρτο του αιώνα. Το ίδιο τέταρτο που εκείνος έγραψε το έργο του.

Και φυσικά γνωρίσαμε τον ίδιο το Λιαντίνη. Και μελετήσαμε το έργο του. Μόνο έτσι δικαιούμαστε να έχουμε άποψη.

Και απορίες να έχουμε. Για όσα δεν κατέχουμε αποδείξεις. Ή δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις αποδείξεις.

Δεν αμφισβητούμε λοιπόν κανέναν στο βαθμό που δεν μπορούμε να αποδείξουμε ότι κάνει λάθος. Ιδιαίτερα τον ιατροδικαστή.

Λέμε μόνο δεν ξέρουμε. Και είναι δικαίωμά μας και υποχρέωση να λέμε δεν ξέρουμε για όσα δεν ξέρουμε.

Και κάτι ακόμη. Αν ξέραμε ότι ο Λιαντίνης είναι ζωντανός, με αποδείξεις ατράνταχτες, θα βγαίναμε και θα το λέγαμε. Στις αρχές του τόπου. Όχι στο διαδίκτυο.

Δεν έχουμε όμως τέτοιες αποδείξεις. Ατράνταχτες. Μόνο απορίες.

Στηριγμένες και στις αντιφάσεις που η ίδια η σύζυγος του Λιαντίνη έχει αναφέρει δημόσια και σε στοιχεία που έχουμε υπομονετικά συγκεντρώσει μελετώντας το αίνιγμα Λιαντίνη.

Το αν έχουμε και άλλα στοιχεία που μας τα εμπιστεύθηκαν χωρίς δικαίωμα να τα αναμεταδώσουμε, είναι δικαίωμά μας να τα κρατάμε για μας και μόνο. Και υποχρέωση.

Και σας θυμίζω την περίπτωση του εξαδέλφου του Λιαντίνη. Το 2005 εμφανίστηκε και δήλωσε πως ξέρει πού είναι ο νεκρός. Και πως του το είχε εμπιστευθεί ο ίδιος ο Λιαντίνης από το 1998. Δεν τιμωρήθηκε. Που τόσα χρόνια κράτησε τέτοιο μυστικό. Γιατί ως είπε είχε δώσει όρκο.

Ε, ανάλογα κι εμείς κρατάμε τα δικά μας μυστικά. Γιατί κι εμείς έχουμε ορκιστεί να μην τα αποκαλύψουμε.

Και πάλι όμως θα υπογραμμίσω. Προσωπικά δεν κατέχω ακλόνητες αποδείξεις πως ο Λιαντίνης ζει. Για να μη δημιουργούνται παρανοήσεις και να μη διαδίδουμε εικασίες.

Υπόψην ότι ελληνικά γνωρίζω. Και οι λέξεις μου δε γράφονται τυχαία.

Αφού για μέρες παρακολουθήσαμε την κωμωδία του ψυχίατρου, τώρα, στο νέο επεισόδιο έχουμε τεστ IQ.

Χρυσό μου, κατ' αρχάς ηρέμησε. Είσαι και σε ηλικία που πρέπει να προσέχεις. Μη μας πάθεις και τίποτε και τότε ποιος θα μας διασκεδάζει με τα ξεσπάσματα οργής;

Κατά δεύτερο. Για το ποιος πέρασε την πόρτα της ανοησίας.

Από το Λιαντίνη θα σου θυμίσω:

Παράθεση :

Έτσι ανοηταίνει ο άνθρωπος. Γιατί κυνηγάει τα μάταια. Και προσπαθεί να ανταλλάξει την ανθρώπινη δυνατότητα με κάποια υπεράνθρωπη αδυνατότητα.


… Τόσο μπορεί και τόσο του γράφτηκε.

Ο ΝΗΦΟΜΑΝΗΣ σελ. 39

Σταμάτα λοιπόν να κυνηγάς τα μάταια. Οι αρχές της χώρας πήραν την απόφαση να αλλάξει χέρια το liantinis.gr. Τέλος.

Στο liantinis.gr λοιπόν άλλος αποφασίζει τώρα. Όχι εσύ. Ούτε κι εγώ.

Κι επίσης. Δε χρειάζεται πανικός. Εγώ για τη ζωή του Λιαντίνη δεν έχω σκοπό να γράψω τώρα σύντομα βιβλίο. Είναι ασύλληπτη υπόθεση η βιογραφία του αληθινού ποιητή.

Τι δηλαδή; Να κυνηγήσω το ασύλληπτο; Μα έτσι, το είπαμε, ανοηταίνει ο άνθρωπος...

Όχι, χρυσό μου. Ο δικός μου στόχος ήταν γήινος και στο μέτρο που μου γράφτηκε: Να περάσει το liantinis.gr σε κείνους που δικαιούνται να το έχουν. Κι αυτό έγινε ήδη.

Το πώς θα το διαχειριστούν είναι δικό τους θέμα.

Εσένα και όποιου άλλου δεν αρέσει ο τρόπος του liantinis.gr, πολύ απλά μην ξαναπερνάτε από κει. Ή αν περνάτε, φροντίστε να ηρεμήσετε. Με τις οργισμένες κραυγές κανέναν δεν πείθετε. Δε λέω να σιωπήσετε. Μα υπάρχει κι εδώ τρίτος δρόμος. Να λες τη γνώμη σου νηφάλια και με επιχειρήματα.

Να μου επιτρέψεις όμως να σου πω ότι τα επιχειρήματα για τον ύμνο στο Δία έχουν από καιρό αντικρουστεί. Περσινά ξινά σταφύλια... Αφού υπάρχουν δημοσιευμένα από χρόνια τα δύο διαφορετικά χειρόγραφα. Δε χρειάζεται να είσαι γραφολόγος, και ένα παιδάκι του δημοτικού βλέπει πως όχι μόνο είναι διαφορετικά μα και γραμμένα σε μεγάλη χρονική απόσταση το ένα από το άλλο. Όση χωρίζει την εποχή που ο Λιαντίνης έγραφε ακόμη με το πολυτονικό και την όψιμη περίοδο του ποιητή που ακολουθούσε το μονοτονικό.

Ένα κλικ εδώ

https://educandus.forumgreek.com/OIIIO-OOI-AEA-h13.htm?sid=ca0e96e6db81c73d0afc446e900ab819

εις επίρρωσιν.

Κι έπειτα είναι για γέλια το άλλο επιχείρημα. Για τα ποιήματα του Λιαντίνη. Πως κακώς δημοσιεύτηκαν γιατί λέει ο Λιαντίνης έγραφε πλέον σε πεζό ποιητικό λόγο και μπλα μπλα.

Μωρέ τι μου λες; Δημοσιεύτηκαν οι νεανικές επιστολές του Λιαντίνη και δε θα δημοσιευτούν ποιήματα που είχαν ήδη από τον ίδιο το δημιουργό δοθεί στη δημοσιότητα; Στο περιοδικό ΕΠΟΠΤΕΙΑ, όπως μας αποκάλυψε ο φίλος του ο Μίλτος.

Από τη μια δηλαδή βρίσκουμε πως το βιογραφικό σταμάτησε απότομα και από την άλλη ζητάμε τι; Να ευνουχιστεί το πνευματικό έργο του Λιαντίνη;

Δηλαδή τόσον καιρό διαβάζαμε πως θα δημοσιεύσει ο κ. Αναγνώστου το άλλο ανέκδοτο έργο, το Ρέκβιεμ, και τώρα το γυρίσαμε και αποποιούμαστε τα ποιήματα του Λιαντίνη; Καλόοοοοο! Πολύ καλόοοοο!

Να μείνει λοιπόν στα αζήτητα το ανέκδοτο έργο του Λιαντίνη!!!!!!!

Ποιον σοβαρό άνθρωπο που αγαπά το Λιαντίνη θαρρείς πως θα πείσεις με τέτοιο επιχείρημα;

Όσο για το Σωτηράκη άστο. Γιατί όλοι θυμόμαστε και τη μεγάλη γκάφα του με τη Λουκία Σοφού. Που έπιασε και μας απέδειξε λέει ότι είναι η κ. Λιαντίνη!!!!!!!!!!!

Εδώ η μαρτυρία από την ίδια τη Λουκία για κείνη την αλησμόνητη γκάφα:

https://educandus.forumgreek.com/forum-f11/topic-t371.htm

Στα αζήτητα το έργο του Λιαντίνη;;;

Κάποιος δεν έχει διαβάσει ότι ο Λιαντίνης γράφει πως όσα δε θέλει ο δημιουργός να μείνουν, τα καίει.

Αυτό το λέει και σε βίντεο. Προσθέτει μάλιστα τη διαφορά του να καις χειρόγραφα και να καις τον ίδιο σου τον εαυτό.

Το κακό όμως είναι να ανεβαίνουν τα βίντεο, που κανένας δεν αρνείται τον κόπο να συγκεντρωθούν και να ανεβούν στο διαδίκτυο, και να μη δίνονται τα απαραίτητα στοιχεία ώστε να κατανοηθεί αυτό που θα δει ένας απλός επισκέπτης του διαδικτύου, χωρίς άλλες γνώσεις για το Λιαντίνη.

Είναι κόσμος που έχει δει όλα τα βίντεο που υπάρχουν για το Λιαντίνη και από βιβλία έχει διαβάσει μέσες άκρες τη Γκέμμα. Έτσι υπάρχει πρόβλημα. Και μεγάλο για τη φιλοσοφία του Λιαντίνη. Έως εκεί που το είχαν φτάσει και τα τελεβίζια επικρίνοντας το Λιαντίνη για σχολή θανάτου.

Να υποθέσω ότι το σίριαλ με τη Βικιπαίδεια είχε στα παρασκήνια τα γνωστά θυμωμένα παιδάκια;

Ποιος νοιάζεται? Η ουσία είναι ότι κάποιοι εκεί στη Βικιπαίδεια έτειναν ους ευήκοον στο άρθρο μας, το οποίο βρήκαν αιχμηρό - και φυσικά ήταν αιχμηρό - αλλά και με ορθές παρατηρήσεις.

Από τις απαντήσεις που έλαβα σε σχόλια του blog, από κάποιον που μας συστήθηκε ως μέλος της διαχείρισης της Βικιπαίδεια (αυτό είπε, αυτό γράφω) είναι πως όλα αυτά έγιναν από χρήστες του χώρου τους που είχαν τόση σχέση με το χώρο όσο και εμείς που δε γράφουμε εκεί...

Και πάλι δεν μπορώ να ξέρω αλλά και δε με νοιάζει, ποιος τι και γιατί. Το αποτέλεσμα μετράει.

Όσο για τα παιδάκια, θυμωμένα ή μη:

Προσωπικά δεν μπορώ να τα βάζω με παιδάκια κάθε είδους. Αν κάνουν κάποια ζημιά, θα φροντίσω να τη διορθώσω. Στο μέτρο πάντα που μου αναλογεί.

Να γυρίσει πχ το liantinis.gr σε εκείνους που ανήκει, τόσο με τους νόμους των ανθρώπων όσο και με το Φυσικό Δίκαιο. (έχετε υπόψη τι σημαίνει φυσικό δίκαιο; )

Στο μέτρο λοιπόν που μας αναλογούσε υποστηρίξαμε κι εμείς την αποκατάσταση της αδικίας. Βεβαίως τη λύση την έδωσαν οι αρχές της χώρας. Δε θα καβαλήσουμε καλάμι πως ήταν δικό μας το κατόρθωμα. Άσχετα που τα παιδάκια και τα κοριτσάκια βγήκαν και μας ρώταγαν πού θα το γιορτάσουμε.

Και θυμίζω: με αναφορά πλήρους ονόματος. Όχι ψευδωνύμου. Και μπακ απ έχω κρατήσει.

Να βγω εγώ τώρα και να πάω στα δικαστήρια και να εγκαλώ εκείνη την κοπέλα που έκανε χρήση του ονόματος μου; Συντείνοντας έτσι και σε όσα ψευδώς είχε προείπει ο admin του χώρου για τη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος;

Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα επιδιώξει να εκδικηθεί κάποιον ακόμη και αν με βλάψει. Ένα αυτό. Και δεύτερο, το είπα ήδη. Δεν τα βάζω με παιδάκια κάθε είδους. Αγοράκια και κοριτσάκια.

Είναι αρχή αυτή, αρχή νιτσεϊκή. Ας δούμε πώς το λέγει ακριβώς ο Φρειδερίκος και πώς το ελλήνισε ο Δημήτρης Λιαντίνης, στο Ίδε ο Άνθρωπος, σελ. 33

Παράθεση :

"Ένα άλλο πράγμα είναι ο πόλεμος. Η δική μου φύση είναι πολεμική. Στα ένστικτά μου ανήκει η επίθεση. Το να είσα εχθρός, το να μπορείς να είσαι εχθρός - αυτό προϋποθέτει ίσως μια φύση ισχυρή, αυτό καθορίζει σε οποιαδήποτε περίπτωση την ισχυρή φύση. Η ισχυρή φύση χρειάζεται αντιστάσεις, επομένως αναζητεί τις αντιστάσεις: το επιθετικό πάθος ανήκει στη φύση της δύναμης εξίσου αναγκαία όσο και τα αισθήματα μειονεξίας και εκδίκησης ανήκουν στη φύση της αδυναμίας.

Η γυναίκα π.χ. είναι εκδικητική: αυτό είναι προσδιοριστικό της αδυναμίας της, όπως ακριβώς και η προθυμία της να βοηθήσει στην ξένη ανάγκη είναι προσδιοριστικό της ευαισθησίας της.

Η δύναμη του επιτιθέμενου ανευρίσκει στην ύπαρξη του αντίπαλου, την οποία προϋποθέτει αναγκαία, ένα είδος μέτρου. κάθε μορφής αύξηση και ανάπτυξη διαπιστώνεται από την αναζήτηση ενός σφοδρού αντιπάλου - ή προβλήματος: έτσι ένας φιλόσοφος με φύση πολεμική αναζητεί προβλήματα, με την έννοια ότι τα προκαλεί σε μονομαχία.

Το ζήτημα δεν έγκειται στο να κάμψεις γενικά αντιστάσεις, αλλά στο να κάμψεις αντιστάσεις τέτοιες, ώστε να χρειασθεί να επιστρατέψεις όλη σου τη δύναμη, τη δεξιοτεχνία και την οπλιτική τέχνη - είναι ζήτημα ίσων αντιπάλων...

Αναμέτρηση επί ίσοις όροις - πρώτη προϋπόθεση για μια έντιμη μονομαχία.

Εκείνο, που κάποιος το περιφρονεί, δεν επιτρέπεται και να το πολεμήσει.

εκεί που κανείς διατάζει, εκεί που βλέπει τα πράγματα κατώτερά του, δεν έχει νόημα να σηκώσει πόλεμο.

- Η δική μου πολεμική τακτική συλλαμβάνεται μέσα σε τέσσερις προτάσεις.

Πρώτον: επιτίθεμαι μόνο σε νικηφόρες καταστάσεις - περιμένω τις συνθήκες, μέχρι που να γίνουν νικηφόρες.

Δεύτερον: επιτίθεμαι σε καταστάσεις τέτοιες, που δε θα γινόταν να βρω δίπλα μου συντρόφους, που να στέκομαι μόνος, που να περιέρχομαι εγώ μόνο στη δύσκολη θέση: αυτό είναι το κριτήριό μου για την ορθή δράση.

Τρίτον: επιτίθεμαι όχι εναντίον προσώπων - το πρόσωπο το χρησιμοποιώ μόνο σαν ένα ισχυρό μεγεθυντικό κάτοπτρο, με το οποίο ημπορώ να κάμω ορατή μια επικίνδυνη κατάσταση, που είναι αόριστη, κρυφοπατούσα, δύσκολα συλλήψιμη.

Έτσι επιτέθηκα εναντίον του Δαβίδ Στράους, ακριβέστερα εναντίον της επιτυχίας που βρήκε ένα μαραζιάρικο βιβλίο μέσα στη γερμανική "παιδεία" - αφορμή για να συλλάβω επ' αυτοφώρω αυτή την παιδεία...

Έτσι επιτέθηκα εναντίον του Wagner, ακριβέστερα εναντίον της παραχάραξης, εναντίον του ενστίκτου της μισοχαποσύνης του "πολιτισμού" μας, ο οποίος ανταλλάζει τους πλούσιους με τους δανδήδες, τους μεγάλους με τους αργοπορημένους.

Τέταρτον: επιτίθεμαι μόνο σε πράγματα, από τα οποία είναι αποκλεισμένη οποιαδήποτε προσωπική διαφορά, και λείπουν κάθε είδους κατάλοιπα από άσχημες εμπειρίες.

Αντίθετα ενδέχεται να επιτεθώ σε μια απόδειξη εύνοιας στο πρόσωπό μου και κάτω από ορισμένες συνθήκες ακόμη και ευγνωμοσύνης.

Την εκτίμηση και τη διάκρισή μου σε καταστάσεις ή πρόσωπα την αποδεικνύω, όταν τα συνδέω με το όνομά μου: σαν υπερασπιστής ή κατήγορος - αυτό με αφήνει αδιάφορο.

Εάν πολεμώ το χριστιανισμό, μου παρέχεται το δικαίωμα, γιατί από την πλευρά του δεν έχω καθόλου βιώματα κακομοιριάς και επιφυλάξεων - οι σοβαροί χριστιανοί πάντα σε μένα υπήρξαν συμπαθείς. Ο ίδιος ένας σκληρός αντίπαλος του χριστιανισμού απέχω πολύ του να μνησικακώ εναντίον μεμονωμένων περιπτώσεων, προκειμένου για πράγμα, που εστάθηκε η κακή μοίρα πάνω σε ολόκληρες χιλιετίες."

Καταλάβατε; Αν όχι, να επαναλάβω τα λόγια του Νίτσε, ελληνισμένα από το Λιαντίνη:

Εκείνο, που κάποιος το περιφρονεί, δεν επιτρέπεται και να το πολεμήσει.

Και είναι η δεύτερη φορά που το λέγω και το εφαρμόζω αυτό.

Ναι, να επιτεθώ. Αλλά σε αντίπαλο ισάξιο.

Και με όλους τους όρους που θέτει ο Νίτσε.

Όταν όμως ο άλλος το βάζει στα πόδια, η επίθεση δεν έχει πια νόημα.

Γιατί κινδυνεύει να καταλήξει εκδίκηση και να επιβεβαιώσει το Νίτσε πως συλλήβδην όλες οι γυναίκες συνηθίζουν λόγω της αδύναμης φύσης τους να εκδικούνται. Πάλι καλά που μας αναγνώρισε ευαισθησία να βοηθούμε στην ξένη ανάγκη.

Όμως τυχαίο δεν είναι που στη γλώσσα του λαού μας υπάρχουν και άντρες που χαρακτηρίζονται γυναικούλες ενώ στο αντίθετο άκρο στέκονται οι αντρογυναίκες.

Και ξέρουμε ότι και ο Νίτσε είχε την ευκαιρία να το διαπιστώσει έμπρακτα. Όταν βρέθηκε στο δρόμο του η Λου Σαλομέ:

http://educandus.blogspot.com/2007/07/blog-post_19.html

Ξέρετε δα πως εκεί κοτζάμ Νίτσε ξέχασε τις αρχές του και θέλησε να την εκδικηθεί για τη χυλόπιτα που του έδωσε, και ζήτησε από φωτογράφο να μοντάρει την παρακάτω φωτογραφία:


Η Λου με μαστίγιο στο χέρι οδηγεί ένα κάρο που το σέρνουν αντί για άλογα, δυο άντρες. Κι ο ένας είναι ο ίδιος ο Νίτσε! Ο συμβολισμός εμφανέστατος. Και αργότερα στο Ζαρατούστρα του θα εξάγει το πικρό συμπέρασμα:

"Όταν πηγαίνετε στη γυναίκα μη λησμονείτε το μαστίγιο!"

Δεν πρωτοτύπησε λοιπόν καθόλου εκείνος που μοντάρησε τη φωνή μου και τις φωτογραφίες μου για να φτιάξει το ακόλουθο βίντεο:

https://www.youtube.com/watch?v=_SB8FUVr0h0&feature=related

Εκδίκηση. Και από το Νίτσε υπενθυμίζω:

Παράθεση :

Η δική μου φύση είναι πολεμική. Στα ένστικτά μου ανήκει η επίθεση. Το να είσα εχθρός, το να μπορείς να είσαι εχθρός - αυτό προϋποθέτει ίσως μια φύση ισχυρή, αυτό καθορίζει σε οποιαδήποτε περίπτωση την ισχυρή φύση. Η ισχυρή φύση χρειάζεται αντιστάσεις, επομένως αναζητεί τις αντιστάσεις: το επιθετικό πάθος ανήκει στη φύση της δύναμης εξίσου αναγκαία όσο και τα αισθήματα μειονεξίας και εκδίκησης ανήκουν στη φύση της αδυναμίας.

Και η δική μας φύση πολεμική είναι και θα συνεχίσει να είναι. Όχι όμως εκδικητική. Και όχι σπαταλημένη σε όσους και όσα περιφρονούμε. Μας φτάνει που μια χαρά τα καταφέρνουν να ρεζιλεύονται μόνοι τους.

Και κυρίως: Μας φτάνει να πετυχαίνουμε τους στόχους που θεωρούμε σημαντικούς.

Σημαντικό ήταν που το liantinis.gr έγινε επιτέλους σελίδα του Δημήτρη Λιαντίνη.

Σημαντικό ήταν που στο λήμμα της Βικιπαίδεια για το Δημήτρη Λιαντίνη διορθώθηκαν τα λάθη.

Και ασήμαντο που προσπαθούν να σε εκδικηθούν όσοι θίχτηκαν τα συμφέροντά τους. Στο κάτω κάτω όταν υπηρετείς την αλήθεια και το δίκιο, πληρώνεις τίμημα. Πρέπει να πληρώνεις. Ε, το πληρώσαμε κι εμείς και είμαστε ευχαριστημένοι. (για να θυμόμαστε και τον Αναξίμανδρο, όχι μόνο το Νίτσε)