ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΤΡΑΠΕΖΙ (οικονομικό και χωρίς ξεπάτωμα της νοικοκυράς)

Σαν παιδί είχα να αντιμετωπίσω μια μάνα σούπερ μαγείρισσα, εξέλιξη της επίσης καλής μαγείρισσας μητέρας της μητέρας μου, δηλαδή της γιαγιάς. Το αποτέλεσμα ήταν στη ζυγαριά. Και τη δική μου και των άλλων μελών της οικογένειας.  Ιδιαιτέρως τα γιορτινά τραπέζια ήταν το κάτι άλλο. Με κρέατα πολλών λογιών, σαλάτες, πίτες, τυριά και όλα τα συμπληρωματικά.

Τον παλιό, καλό καιρό, ανακατευόταν και ο παππούς στην ετοιμασία. Ως φούρναρης. Από τα δικά του χέρια το ψωμί και τα γλυκά στο τραπέζι αλλά και το ψήσιμο όσων εδεσμάτων  ήταν στο ταψί.

Οι νεότεροι γκρινιάζαμε πως οι γιορτές δεν είναι μόνο φαΐ, αλλά πού να ακουστεί η γκρίνια μας που έμπαιναν μπροστά τα ηπειρώτικα και ξεκίναγε ο χορός; Υπήρχε δηλαδή μια σοφία και μια ισορροπία σε όλο αυτό το σκηνικό, έτρωγες μεν καλά καλά και μετά έκαιγες επιτόπου τις θερμίδες με το τσάμικο!

Το άλλο τίμημα ήταν πως προσωπικά δεν έμαθα ούτε να μαγειρεύω ούτε και να χορεύω! Στην κρίσιμη και για τα δύο ηλικία της εφηβείας και έχοντας πλήρη επίγνωση πως δεν μπορώ να συναγωνιστώ τους μεγάλους και στη μαγειρική και στα τσάμικα, παραιτήθηκα τελείως από την προσπάθεια. Για τη μαγειρική κανείς δε διαμαρτυρόταν, γιαγιά και μαμά δεν ήθελαν άλλους μες στα πόδια τους. Ούτε και οι άλλοι μπορούσαν να φανταστούν πως δε θα φάνε πίτες από τα χέρια της γιαγιάς και φρικασέ από τη μάνα μου.

Α, το φρικασέ!!! αυτό ήταν το βασικό φαγητό στο τραπέζι μας  και Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά και Πασχαλιά. Και η ετοιμασία του σκέτη ιεροτελεστία. Με τον πατέρα μου να παίρνει κι αυτός μέρος σε ρόλο βοηθού μαγείρισσας και να ετοιμάζει με υπομονή τα λαχανικά, πλύσιμο και λεπτό λεπτό κόψιμο.

Περνώντας τα χρόνια και ανοίγοντας δικό μου σπιτικό, έκανα κάποιες προσπάθειες να οργανώσω κι εγώ τραπέζια εορταστικά. Έπεσαν στο κενό. Όλο για του χρόνου μου έλεγαν. Και τα χρόνια πέρναγαν.

Βρήκα κι εγώ άλλο τρόπο. Σφήνες ανάμεσα στα μαγειρέματα των άλλων. Με τον παππού να είναι πια απόμαχος, ανέλαβα τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες των Χριστουγέννων. Και για το Πάσχα; Το τζατζίκι!

Αργότερα επεκτάθηκα στο παστίτσιο, την πατατοσαλάτα, την τυρόπιτα.

Με συνταγές που έβρισκα σε βιβλία ή αργότερα και στο ίντερνετ. Να μη μοιάζουν με της μαμάς και της γιαγιάς και να μην υπάρχει σύγκριση.

Με το φρικασέ όμως αδύνατον να τα βάλω! Αυτό ήταν το τελευταίο οχυρό της μητέρας μου, πώς να την εκτοπίσω χωρίς να έχουμε δράματα;

Ώσπου φέτος ήρθαν έτσι τα πράγματα που η μαμά κρεβατώθηκε από κάποια ίωση και τραπέζι οικογενειακό δεν έγινε. Στην αρχή σκέφτηκα να φτιάξω τη γνωστή μου τυρόπιτα και να τους πάω λίγη να τσιμπήσουν. Αν και την κάνω με έτοιμο φύλλο, κι όχι το παραδοσιακό φύλλο το ηπειρώτικο, αρέσει στην οικογένεια (έτσι λένε τουλάχιστον) και νιώθω κι εγώ σίγουρη να τους την προσφέρω.

Τελικά όμως η ίωση έριξε κάτω και τον πατέρα και η τυρόπιτα μού έμεινε αμανάτι μετά την έκδοση απαγορευτικού πρόσβασης στο πατρικό μην κολλήσουμε τον ιό...


Άντε τώρα κάνε Χριστούγεννα μόνος με μια τυρόπιτα!!!

Ευτυχώς στο ψυγείο είχα λίγο χοιρινό. Σκόπευα να το κάνω τηγανιά. Να μυρίσει το σπίτι κρεατάκι τέτοια χρονιάρα μέρα. Αγορασμένο από το σούπερ μάρκετ και τεμαχισμένο σε μικρά μικρά κομματάκια. Εύκολο στην ετοιμασία και νόστιμο στο αποτέλεσμα. Είχα πάρει και τυριά (ροκφόρ και καπνιστό Μετσόβου) και κρασί και όλα καλά για να χορτάσει το από δεκαετίες καλοθρεμμένο  γαστριμαργικό ένστικτο των ημερών.

Η τυρόπιτα όμως που έμεινε αμανάτι μου τα χάλασε τα σχέδια. Άλλο να πας μια βόλτα στους δικούς σου, να πεις δυο κουβέντες, και άλλο μόνος στο σπίτι με την τυρόπιτα...

Εκεί και κατέβηκε η ιδέα για χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Με παρέα. Που όλο και κάποια θα βρεις τέτοιες μέρες. Από ανθρώπους που κι αυτοί έχουν επιλέξει την εργένικη ζωή - που έχει πολλά καλά αλλά σε μέρες γιορτής δεν αποφεύγεις τα παιδικά σύνδρομα για μάζεμα γύρω από το τραπέζι...

Η παρέα λοιπόν βρέθηκε και μετά έπρεπε να βρεθεί και τι φαΐ θα συνοδέψει την τυρόπιτα!

Εκεί και πρόσεξα το σχόλιο της φίλης μου της Μαρίνας από τη συννεφιασμένη χτες Ηγουμενίτσα. Για χοιρινό με πρασοσέλινο. Εγώ πράσα δεν είχα και ούτε και ξέρω αυτή τη συνταγή. Ξέρω όμως, έχω ξαναφτιάξει, το χοιρινό με σέλινο και αβγολέμονο! Και με γεύση που συναγωνίζεται το περίφημο φρικασέ της μάνας μου. Οπότε και στρώθηκα στην ετοιμασία.

Τα υλικά πολύ οικονομικά και η μαγειρική εύκολη και γρήγορη. Γι' αυτό και το προτείνω σε όλους όσους βρίσκονται σε παρόμοια θέση.

Και μπορεί από μαμά και γιαγιά να μην έκατσα ποτέ να μάθω πώς μαγειρεύουν, αλλά ξεσήκωσα και από τις δύο το βασικό χαρακτηριστικό της καλής μαγείρισσας, να βάζεις την προσωπική σου πινελιά στη συνταγή, να γίνεται μοναδικό και ξεχωριστό το φαγητό που προσφέρεις. Φυσικά χρειάζεται εμπειρία και φαντασία...  ίσως ίσως και λίγη τύχη να μη βάλεις κάτι που δε θα ταιριάζει...

Ιδού λοιπόν η συνταγή. Που βγήκε πολύ νόστιμη.

Παράθεση :

ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΧΟΙΡΙΝΟ ΜΕ ΣΕΛΙΝΟ ΑΒΓΟΛΕΜΟΝΟ

Γύρω στα 700 γραμμάρια χοιρινό - κομμένο σε μικρά κομματάκια για τηγανιά.

Σέλινο δυο λογιών (το κανονικό και σέλερι)
Σελινόριζα
Άνηθος
Κρεμμύδι ξερό
Καρότα 2
3-4 πατάτες

Λίγο φρέσκο βούτυρο

2 αβγά
2 λεμόνια

Αλάτι και πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Πλένουμε καλά καλά το χοιρινό και το βάζουμε σε κατσαρόλα να φύγουν τα νερά. Μόλις αρχίσει να τσιτσιρίζει προσθέτουμε 3 κουταλιές βούτυρο (ή και φυτίνη για πιο υγιεινό - μόνο που εγώ δεν είχα καθόλου φυτίνη και αναγκάστηκα να βάλω βούτυρο). Το τσιγαρίζουμε ελαφρά.

Στη φάση αυτή προσθέτουμε και το αλάτι και το πιπέρι. Όσο ο καθένας συνηθίζει στα φαγητά του.


Ρίχνουμε και το κρεμμύδι, ένα μέτριο, κομμένο σε κομμάτια.


Ελαφρό τσιγάρισμα και αυτό. Να μην πάρει χρώμα.

Στο μεταξύ έχουμε βάλει σε άλλη κατσαρόλα να βράσει νερό. Και μόλις τελειώσει το τσιγάρισμα, προσθέτουμε το βραστό νερό. Μικρό μυστικό που το ξέρω από παππού, το κρύο νερό αφαιρεί τη νοστιμιά του φαγητού...

Πόσο νερό; Εγώ ήθελα πλούσια σε ζουμί σούπα και έβαλα μπόλικο. Ως τη μέση της κατσαρόλας!

Άλλο μυστικό. Από το σημείο αυτό και μετά γυρνάμε το κουμπί σε σιγανό βράσιμο. Πχ από το 6 που είναι το μάξιμουμ στη δική μου κουζίνα, το έβαλα στο 4. Και σκέπασα με καπάκι την κατσαρόλα, να μη φύγει το νερό μέσω της εξάτμισης.

Έβαλα να ετοιμάσω τα λαχανικά. Το σέλινο που γράφει το βιβλίο της μαγειρικής, εμπλουτισμένο με σέλερι, σελινόριζα, άνηθο, καρότο.


Σε τι ποσότητα; Χμ, κι εδώ είναι θέμα εμπειρίας και προτίμησης...  

Προσωπικά έβαλα μισό ματσάκι από το κανονικό σέλινο, 5 κλαδιά σέλερι, μισή από τη σελινόριζα που βλέπετε στη λεκανίτσα, 5 κλαδάκια άνηθο, 2 καρότα.

Όλα αυτά τα πλένουμε καλά καλά και τα ψιλοκόβουμε μέσα στην κατσαρόλα. Αφού βεβαίως έχει μισοβράσει το κρέας! Υπολογίστε γύρω στα τρία τέταρτα της ώρας από τη στιγμή που προσθέσατε το νερό.


Το καρότο ειδικά το τρίβουμε στον τρίφτη για το κεφαλοτύρι. Σκορπίζει έτσι μέσα στη σούπα και της δίνει ένα υπέροχο χρωματάκι!

Στις προσωπικές μου μικρές πινελιές ήταν και οι πατάτες που πρόσθεσα. Έβαλα μόλις 3, άλλος μπορεί να βάλει και περισσότερες. Τις έριξα στην κατσαρόλα αφού πρόσθεσα όλα τα άλλα λαχανικά, για να πάρουν τη γεύση τους.

Η πατάτα θα βοηθήσει με το άμυλο να γίνει πιο πηχτό το ζουμάκι της σούπας. Αλλιώς θα χρειαστεί η διαδικασία με το κορν φλάουερ που προσωπικά τη βαριέμαι και επιπλέον δεν είχα φρέσκο στο ντουλάπι μου.

Και κυρίως με τις πατάτες να φτιάξουμε ένα ακόμη πιάτο για το τραπέζι μας. Πατατοσαλάτα!


Από την ώρα που θα ρίξουμε τα λαχανικά, δυναμώνουμε τη "φωτιά". Και με το ρίξιμο της πατάτας, μετράμε χρόνο. 22 λεπτά!


Τότε βγάζουμε τις πατάτες και αρχίζουμε τη διαδικασία για το αβγολέμονο. Ελπίζω το ξέρουμε...  αλλιώς μην ξεκινήσετε καθόλου τέτοιο φαγητό και μάλιστα για χριστουγεννιάτικο τραπέζι!!!


Ιδού λοιπόν το φαγάκι έτοιμο για σερβίρισμα! Χρειάστηκαν συνολικά 2,5 ώρες για την ετοιμασία και ελάχιστος κόπος. Με λίγα υλικά και φτηνά. Και αποτέλεσμα που σας βεβαιώνω ότι ήταν υπέροχο!

Οι μερίδες φαγητού αρκετές. Εμείς ήμασταν μόνο δύο άτομα, αλλά  υπολογίζω πως θα μπορούσαν να χορτάσουν τουλάχιστον 8!!!

Θα συνεχίσουμε την παρουσίαση με τα άλλα εδέσματα. Χρησιμοποιώντας παλιότερες αναρτήσεις. Για την τυρόπιτα, την πατατοσαλάτα και το αβγολέμονο για όσους δεν το ξέρουν. (τι; έτσι θα σας άφηνα; με την όρεξη;;; )

Ξεκινώ με το αβγολέμονο. Θέλει την τεχνική του αλλά δεν είναι τίποτε το φοβερό.

Θα βρείτε εδώ

https://educandus.forumgreek.com/t604-topic

αναλυτική παρουσίαση. Μπορεί να αφορά άλλη σούπα (με ψάρι) αλλά γίνεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και στην περίπτωση του χοιρινού με σέλινο.

Χρησιμοποιείστε οπωσδήποτε το σύρμα για το χτύπημα των αβγών.


Την τακτική της μάνας μου να χτυπάει με πιρούνι και να παιδεύεται, δεν την κατάλαβα ποτέ! Επίσης μη βάλετε πιάτο αλλά ένα μεγάλο μπολ. Να έχει περιθώριο να ρίξετε πολλές κουταλιές με ζεστό ζουμί και να μην κινδυνέψει το αβγολέμονο την ώρα που θα το ρίξετε στην κατσαρόλα να κόψει.

Επίσης: Όταν φτιάχνουμε το αβγολέμονο, τραβάμε την κατσαρόλα από τη φωτιά, να πέσει δηλαδή η θερμοκρασία. Μόνο όταν ρίξουμε το μίγμα στην κατσαρόλα, βάζουμε ξανά το φαγητό στο μάτι. Όλα γίνονται για να μεταβληθεί αργά αργά η θερμοκρασία του αβγού. Έτσι βοηθάει και το να έχουμε βγάλει τα αβγά από το ψυγείο από την αρχή ετοιμασίας του φαγητού.

Εδώ https://educandus.forumgreek.com/t2336-topic  θα βρείτε πώς γίνεται μια σπέσιαλ πατατοσαλάτα.

Τη συνταγή την ξεσήκωσα από το βιβλίο μαγειρικής της Σοφίας Σκούρα. Υπέροχο βιβλίο! Και δώρο από την αγαπημένη μου θεία Χαρίκλεια. Ήμουν γύρω στα 15 τότε. Και δεν ήξερα να τηγανίζω ούτε αβγό. Όταν στα 25 έμεινα μόνη μου, το βιβλίο αυτό αποδείχτηκε θησαυρός! Μακάρι να υπάρχει ακόμη στα βιβλιοπωλεία και να μπορέσετε να το αποκτήσετε. Από αυτό είναι και οι περισσότερες συνταγές που μαγειρεύω, φαγητών και γλυκών. Μόνο που όπως είπα και παραπάνω βάζω και τις δικές μου πινελιές. Έτσι και στην πατατοσαλάτα. Έχω προσθέσει υλικά που τα είδα και μου άρεσαν σε μια ταβέρνα στην Αμοργό. Συγκεκριμένα μουστάρδα και μαγιονέζα.


Κι ένα έχω να πω, θα γλείφετε και τα δάχτυλά σας! Όσοι έχουν φάει αυτή την πατατοσαλάτα, ξετρελάθηκαν!

Και πάμε για την τυρόπιτα.

https://educandus.forumgreek.com/t610-topic

Είναι και αυτή από το βιβλίο της Σοφίας Σκούρα. Με ξεχωριστό υλικό τον άνηθο.


Και προσωπική πινελιά; Το έτοιμο φύλλο σφολιάτας. Κανάκη, Χρυσή Ζύμη ή όποιο άλλο εμπιστεύεστε. Αν και Ηπειρώτισσα, δεν έμαθα ποτέ να ανοίγω παραδοσιακό φύλλο. Ντροπή μου, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Αν και η φουκαριάρα η μανούλα μου μου χάρισε και το καλό της το βεργί όταν χωρίσαμε τα τσανάκια μας και άνοιξα το δικό μου σπιτικό. Ανεπίδεκτη μαθήσεως εγώ. Έμεινε άχρηστο το βεργί...

Ευτυχώς που υπάρχει το έτοιμο φύλλο και εμένα τουλάχιστον μου αρέσει περισσότερο από το παραδοσιακό. Κυρίως γιατί δε μου προκαλεί προβλήματα στο στομάχι. Αλλιώς νομίζω θα είχα στρωθεί και θα είχα μάθει να φτιάχνω φύλλο.

Εσείς τώρα πράξτε ανάλογα.


Μια ακόμη προσωπική πινελιά είναι το πιπεράκι. Κάνει την τυρόπιτα πιο πικάντικη και ιδανική για κρασομεζέ.

Κι ακόμη. Δική μου ιδέα ήταν να βάζω και τριμμένο κεφαλοτύρι.

Το ρυζάκι όμως είναι από τη μαγειρική της μάνας μου.

Στη μαγειρική καλό είναι να παίρνουμε από όλους ιδέες. Και στο τέλος να εφαρμόζουμε εκείνα που εμείς θέλουμε και επιλέγουμε. Κατά τη σοφή παροιμία που μου έμαθε η γιαγιά μου:

Όλο τον κόσμο ρώτα και από το νου σου μη βγαίνεις!

Κι επειδή χριστουγεννιάτικο τραπέζι δε νοείται χωρίς παραδοσιακά γλυκίσματα, σας δίνω εδώ και τα λινκ για τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες. Από τη Σοφία Σκούρα οι συνταγές και για τα δύο.

https://educandus.forumgreek.com/t765-topic (μελομακάρονα)

https://educandus.forumgreek.com/t765p15-topic (δεύτερη σελίδα για τα μελομακάρονα)

Οι κουραμπιέδες είναι εδώ:

https://educandus.forumgreek.com/t776-topic


Και επειδή όλα αυτά δε γίνονται την τελευταία στιγμή, και θέλουν και ένα σωρό υλικά, και πάρα πολύ κόπο, υπάρχει και η λύση του ζαχαροπλαστείου...

Όπως και να έχει, θα πρέπει να πω ότι τέτοιες μέρες μου λείπει πάντα ο μπακλαβάς της μάνας μου. Με καρύδι από το χτήμα μας που το καθαρίζει υπομονετικά ο πατέρας. Τύφλα να έχουν και τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες μπροστά στον μπακλαβά της κυρίας Σπυριδούλας.

Δε νομίζω όμως ποτέ να τολμήσω να τον φτιάξω. Πού να συγκριθώ μαζί της! Όπως και με το φρικασέ της. Που τελικά το αντικατέστησα με χοιρινό με σέλινο αβγολέμονο...

Ας δούμε τώρα και την άλλη εκδοχή. Για τις καλές νοικοκυρές και τις κραιπάλες στο οικογενειακό χριστουγεννιάτικο τραπέζι - κι ας μας έχει χτυπήσει και η οικονομική κρίση. Δια χειρός Σπυριδούλας τα περσινά Χριστούγεννα. Δική μου  συμμετοχή η τυρόπιτα και το τζατζίκι...


Παρουσιάζω το μενού:

Σαλάτες: Μαρουλοσαλάτα, Λαχανοσαλάτα με καρότο, Πατζαροσαλάτα με μαγιονέζα και καρύδια.

Κρεατικά: Κατσικάκι στη γάστρα (με συνοδευτικό πατάτες), Γαλοπούλα γεμιστή.

Και φυσικά το θρυλικό φρικασέ. Με κατσικάκι και αντίδια.


Να και το φοβερό φρικασέ. Που ευελπιστούμε να γίνει καλά η μάνα και να το δοκιμάσουμε τουλάχιστον την Πρωτοχρονιά:

Μανούλα μου, περαστικά! Και να σε χαρούμε και πάλι σε τέτοιες στιγμές. Γεμάτη ικανοποίηση να σερβίρεις τους αγαπημένους σου το αχνιστό φρικασέ σου. Το μοναδικό και ανεπανάληπτο! Κυρίως γιατί βάζεις μέσα όλη την αγάπη και τη στοργή σου για μας!



(καταλαβαίνεις τώρα τον πρόλογο...  πως με τέτοια μαγειρική είμαι χαμένη από χέρι να πάω να συγκριθώ...  αλλά τέλος πάντων κάτι πρέπει να κάνω κι εγώ για τα Χριστούγεννα...)

Τα Χριστούγεννα πέρασαν αλλά η τυρόπιτα και το χοιρινό με σέλινο μια χαρά τρώγονται με τέτοιο χειμωνιάτικο καιρό...

Χριστούγεννα και σήμερα. Και για μια ακόμη φορά τιμήσαμε το χοιρινό με σέλινο αβγολέμονο! Εύκολο, γρήγορο, πεντανόστιμο και όχι ακριβά τα υλικά του.

ΔΑΝΑΗ έγραψε:

Ιδού λοιπόν η συνταγή. Που βγήκε πολύ νόστιμη.

Παράθεση :

ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΧΟΙΡΙΝΟ ΜΕ ΣΕΛΙΝΟ ΑΒΓΟΛΕΜΟΝΟ

Γύρω στα 700 γραμμάρια χοιρινό - κομμένο σε μικρά κομματάκια για τηγανιά.

Σέλινο δυο λογιών (το κανονικό και σέλερι)
Σελινόριζα
Άνηθος
Κρεμμύδι ξερό
Καρότα 2
3-4 πατάτες

Λίγο φρέσκο βούτυρο

2 αβγά
2 λεμόνια

Αλάτι και πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Πλένουμε καλά καλά το χοιρινό και το βάζουμε σε κατσαρόλα να φύγουν τα νερά. Μόλις αρχίσει να τσιτσιρίζει προσθέτουμε 3 κουταλιές βούτυρο (ή και φυτίνη για πιο υγιεινό - μόνο που εγώ δεν είχα καθόλου φυτίνη και αναγκάστηκα να βάλω βούτυρο). Το τσιγαρίζουμε ελαφρά.

Στη φάση αυτή προσθέτουμε και το αλάτι και το πιπέρι. Όσο ο καθένας συνηθίζει στα φαγητά του.

Ρίχνουμε και το κρεμμύδι, ένα μέτριο, κομμένο σε κομμάτια.

Ελαφρό τσιγάρισμα και αυτό. Να μην πάρει χρώμα.

Στο μεταξύ έχουμε βάλει σε άλλη κατσαρόλα να βράσει νερό. Και μόλις τελειώσει το τσιγάρισμα, προσθέτουμε το βραστό νερό. Μικρό μυστικό που το ξέρω από παππού, το κρύο νερό αφαιρεί τη νοστιμιά του φαγητού...

Πόσο νερό; Εγώ ήθελα πλούσια σε ζουμί σούπα και έβαλα μπόλικο. Ως τη μέση της κατσαρόλας!

Άλλο μυστικό. Από το σημείο αυτό και μετά γυρνάμε το κουμπί σε σιγανό βράσιμο. Πχ από το 6 που είναι το μάξιμουμ στη δική μου κουζίνα, το έβαλα στο 4. Και σκέπασα με καπάκι την κατσαρόλα, να μη φύγει το νερό μέσω της εξάτμισης.

Έβαλα να ετοιμάσω τα λαχανικά. Το σέλινο που γράφει το βιβλίο της μαγειρικής, εμπλουτισμένο με σέλερι, σελινόριζα, άνηθο, καρότο.

Σε τι ποσότητα; Χμ, κι εδώ είναι θέμα εμπειρίας και προτίμησης...  

Προσωπικά έβαλα μισό ματσάκι από το κανονικό σέλινο, 5 κλαδιά σέλερι, μισή από τη σελινόριζα που βλέπετε στη λεκανίτσα, 5 κλαδάκια άνηθο, 2 καρότα.

Όλα αυτά τα πλένουμε καλά καλά και τα ψιλοκόβουμε μέσα στην κατσαρόλα. Αφού βεβαίως έχει μισοβράσει το κρέας! Υπολογίστε γύρω στα τρία τέταρτα της ώρας από τη στιγμή που προσθέσατε το νερό.

Το καρότο ειδικά το τρίβουμε στον τρίφτη για το κεφαλοτύρι. Σκορπίζει έτσι μέσα στη σούπα και της δίνει ένα υπέροχο χρωματάκι!

συνεχίζεται...

Το φαγητό αυτό, γράφει η Σοφία Σκούρα, γίνεται και με οτιδήποτε άλλο κρέας! Οπότε απόψε, που έξω κάνει κρύο ψοφόκρυο και το ψυγείο είχε μοσχαρίσιο κρέας κομμένο κυβάκια, βάλαμε μπροστά για σούπα αβγολέμονο να ζεσταθούν τα μέσα μας. Όλα τα άλλα υλικά είναι τα ίδια με αυτά που βάζουμε στο χοιρινό.

Εναλλακτική λύση είναι αντί για αβγολέμονο να ρίξουμε κάποιο ζυμαρικό στο ζουμάκι, χυλοπίτες, κριθαράκι κλπ.

Εμείς το κάνουμε όταν βαριόμαστε. Απόψε όμως θα χτυπήσουμε αβγολέμονο που είναι και το λατρεμένο μας!

Τότε Χριστούγεννα... τώρα Πασχαλιά της καραντίνας και του κορωνοϊού. Και αντί μαγειρίτσας και φρικασέ, εμείς χοιρινό με σέλινο... Σε λιγάκι είναι έτοιμο για αβγόκομμα! Καλή μας όρεξη!

Και πάλι καραντίνα. Αλλά αυτή τη φορά μας θέλουν στη δουλειά και μετά μας κλειδώνουν σπίτι. Ενάντια σε κάθε λογική.

Η καραντίνα καραντίνα αλλά και και το χοιρινό για την Πρωτοχρονιά μπήκε στο τσουκάλι. Και οι πατάτες μαζί για πατατοσαλάτα!